Kochani Rodzice!

Od września Nasze dzieci będą już 6-latkami. Obecna sytuacja uniemożliwia zorganizowanie spotkania, na którym moglibyście Państwo zapoznać się z podręcznikami przewidzianymi na nowy rok szkolny.

                

                

                    

https://vimeo.com/416291254

Planeta dzieci (BOX ) Wydawnictwa WSiP - zawiera

1)karty pracy 1,2,3,4,

2)książkę: Czytanie i pisanie,

3)książkę Liczenie,

4)Wyprawka na dobry start - teczka z wycinankami,

5)Zeszyt do ćwiczeń grafomotorycznych:Kropki, kreski i litery,

6) Diagnozę - zestaw zadań diagnozujących gotowość szkolną dzieci.

Koszt kompletu to 133złotych. Opłaty będzie można dokonać do 15 września 2020r.

Dziękujemy za zrozumienie!

Z nadzieją na szybkie zobaczenie!

 

Katarzyna Wiśniewska

Grażyna Psonak

 

03.07.2020r.

„Wakacje – pożegnania nadszedł czas”

Witam Rodziców i Dzieci   

 

Dzisiaj zapraszam Was na ostatnie zajęcia  w tym roku szkolnym.

 

Posłuchajcie wakacyjnego wiersza – Jedziemy na wakacje

Jedziemy na wakacje do lasu, nad wodę.

Prosimy ciebie, słonko o piękną pogodę.

Jedziemy na wakacje nad morze, na plażę.

Kolorowe muszelki przynieś, falo, w darze.

Jedziemy na wakacje w te góry wysokie.

Nie chowajcie się, szczyty, za mgłą, za obłokiem.

Jedziemy na wakacje Na Mazury? Może!

Przysmaki  lata  – przygotowanie letniej lemoniady.

Dzieci samodzielnie komponują lemoniadę. Do szklanek wrzucają: schłodzone owoce, kostki lodu, zalewają je wodą mineralną. Rodzic pyta: Jak się czujemy, gdy chce nam się bardzo pić? (suchość w ustach, spierzchnięte wargi, kręci się w głowie, brak siły). Rodzic wyjaśnia, że nawadnianie organizmu podczas upału jest bardzo ważne, chroni przed zachorowaniem.

 

 

albo lemoniada arbuzowa

 

 

Składniki  ( na 6 foremek ):

• 600g świeżych truskawek
• 60g cukru pudru (lub do smaku)
• 1,5 łyżki soku z cytryny

Sposób przygotowania:

Truskawki umyć, osuszyć i odszypułkować. Dodać sok z cytryny i cukier puder. Zmiksować blenderem na gładką masę. Masę truskawkową przelać do pojemniczków na lody i włożyć patyczki ( mogą być również nieduże pojemniki po jogurtach, a do tego drewniane patyczki). Wstawić do zamrażalnika na parę godzin, a najlepiej na noc.

Wyciągnąć lody z pojemników, ocieplając je w dłoniach lub wkładając na parę sekund do ciepłej wody.

Smacznego 

 

Jeżeli macie ochotę możecie zamiast lemoniady zrobić lody ( sorbet).Podaję Wam prosty przepis .

 Wlewamy sok owocowy lub zblendowane owoce ( o to poproście kogoś dorosłego) do kubeczka po jogurcie, wkładamy do niego patyk po lodach lub plastikową łyżeczkę, wkładamy na kilka godzin do zamrażalnika.

Takie lody to sorbet.

Smacznego

Piosenka – Lody

Wysłuchajcie piosenki – Lody

Wakacyjne rady – nie od parady

poproście Rodziców, aby przeczytali Wam kilka dobrych – wakacyjnych rad.

 

 

Wakacyjna lista wyzwań  do wykonania

spójrzcie  na Wakacyjną listę wyzwań i może podczas wakacji wykonajcie poniższe zadania .

 

 

 

Praca plastyczna   – Lody

Przyklejanie lub narysowanie: kolorowych kół (gałek lodowych) i rożka – ozdabianie kredkami lub innymi materiałami znajdującymi się w domu. Inna propozycja: przyklejamy rożek, waciki farbą zabarwiamy i zaraz kulki lodowe otrzymamy. Ile kulek ma Wasz lód? Policzcie.

Udanej zabawy.

    

 

 

 

KOCHANE MUCHOMORKI  , DRODZY RODZICE!

 

Bardzo dziękujemy Wam za ten  szczególny i trochę inny  rok szkolny .

  Za Wasze zaangażowanie i aktywne uczestnictwo w edukacji zdalnej .

Z okazji nadchodzących wakacji życzymy Wam dużo odpoczynku i wielu wspaniałych, bezpiecznych  przygód.

Mamy nadzieję, że wrócicie do nas wypoczęci, zadowoleni i z zapałem do pracy.

Mamy nadzieję, że wszyscy spotkamy się we wrześniu.

 

 

Pozdrawiamy Was serdecznie

Trzymajcie się ciepło – Pani Kasia i Pani Grażynka

 

02.07.2020r.

Witam Rodziców i Dzieci ! 

Żeby miło spędzić wakacyjny czas nie trzeba jechać bardzo daleko – w mieście też może być wesoło! Można udać się na wyprawę rowerową, pójść do parku, na basen, do Zoo albo  można odwiedzić .…

A może Wy macie jakieś ciekawe pomysły na wakacje w mieście?

 

A więc zaczynamy – zapraszam.

 

 „Wakacyjne podróżowanie – Wakacje w mieście” .

 

 Powitanie i rozgrzewka na dobry dzień – Przybijcie sobie piąteczkę:

 

Zabawy i ćwiczenia ze Świeżakami:

https://www.youtube.com/watch?v=Vq4LxW6QX7I

Posłuchajcie wakacyjnego wiersza   –  Jedziemy na wakacje  (Cz. Janczarski )

Jedziemy na wakacje do lasu, nad wodę.

Prosimy ciebie, słonko o piękną pogodę.

Jedziemy na wakacje nad morze, na plażę.

Kolorowe muszelki przynieś, falo, w darze.

Jedziemy na wakacje w te góry wysokie.

Nie chowajcie się, szczyty, za mgłą, za obłokiem.

Jedziemy na wakacje Na Mazury? Może!

Wyjrzyj z krzaków, prawdziwku, czekaj na nas w borze.

Rozmowa na podstawie wiersza: Gdzie można pojechać na wakacje? A jak można spędzać miło wakacje w mieście?

 Obejrzyjcie filmik edukacyjny – Wakacje w mieście

Rozwiąż zadania zaproponowane w filmiku

https://view.genial.ly/5ef106a34a737d0d34d2e663/presentation-wakacje-w-miescie

Zobacz jak dzieci spędzają wakacje – otwórz okienko ( od 1 do 7 ), utrwalanie kształtu cyfr.

https://view.genial.ly/5ef106a34a737d0d34d2e663/presentation-wakacje-w-miescie

Zabawy z ruchem:

Fotograf – Dzieci poruszają się w rytm dowolnie wybranej muzyki. Na hasło: Uwaga, zdjęcie zatrzymują się w wybranej przez siebie pozie, Rodzic udaje, że robi zdjęcia.

Kolory – zabawa zręcznościowa. Rodzic rzuca piłkę do dziecka, wypowiadając nazwę koloru – zadaniem dziecka jest złapać piłkę na wszystkie kolory, oprócz żółtego. Jeśli dziecko nie złapie piłki, kiedy usłyszy nazwę koloru inną niż żółty bądź złapie na żółty – musi wykonać ćwiczenie zadane przez rodzica (np. przysiad, podskoki, pajacyki, itp.).

Zabawa logopedyczna – Zoo

Zwiedzimy dzisiaj  zoo – ale trochę inaczej niż zwykle, bo z wykorzystaniem wierszyka i……. Waszego języka:

 Ale w zoo jest wesoło. Słoń wyciąga trąbę w górę   ( Wysuwamy język w kierunku nosa )

kręci nią jak grubym sznurem  ( Oblizujemy wargi, mają szeroko otwarte usta) 

Lew otworzył wielką paszczę   ( Szeroko otwieramy buzię )

foka śmiesznie w łapki klaszcze ( Kląskamy językiem )

małpa po gałęziach fika ( Dotykamy czubkiem języka ostatnich zębów na górze i na dole )

stado kuców raźno bryka  ( Dotykamy kolejno zębów górnych i dolnych )

Żmija się po piasku wije  ( Wyciągamy długi, cienki język we wszystkie strony )

Tygrys ostrzy swe pazury  ( Przeciskamy między zębami zbliżonymi do siebie górnymi i dolnymi siekaczami grzbiet języka, drapiemy go zębami)

Wielbłąd chwali się swym garbem  ( Unosimy grzbiet języka, a czubek przyciskamy do dolnych zębów – „koci grzbiet” )swoim bardzo dużym skarbem,  i przeżuwa w buzi trawę  ( Naśladujemy ruchy żucia )

Czas już kończyć tę zabawę, bo podziwiam te zwierzęta chyba godzin pięć czy sześć ( Gwiżdżemy z podziwem )

Koniec. Wracam już do domu- Cześć , cześć, cześć  (Dotykamy czubkiem języka różnych miejsc )

  Posłuchajcie piosenki – Rodzinna wycieczka

Praca z K.,32- odczytywanie zdań obrazkowo – literowych . Zadanie dodatkowe – dorysowywanie kółek tak, aby w każdym pudełku było ich 6.

 

Praca plastyczna – Wakacyjny latawiec

 

Na koniec proponuję Wam wykonanie (przy pomocy rodziców) bardzo wakacyjnego przedmiotu, czyli latawca.

Zamiast ciepłego kleju, który jest użyty na filmie można wykorzystać klej typu magic lub zszywacz.

Powodzenia   !

 

 

 

 

 

01.07.2020r.

"Wakacyjne podróżowanie- bezpieczne wakacje".

Powitanie i rozgrzewka  na dobry dzień – Przybijcie sobie piąteczkę.

 

Zabawa w górę ręce

Wysłuchaj wierszyka – Wakacyjne rady

Głowa nie jest od parady
służyć musi dalej.
Dbaj więc o nią i osłaniaj,
kiedy słońce pali.

Płynie w rzece woda
chłodna, bystra, czysta,
tylko przy dorosłych
z kąpieli korzystaj.

Jagody nieznane,
gdy zobaczysz w borze:
Nie zrywaj! Nie zjadaj! –
bo zatruć się możesz.

Urządzamy grzybobranie,
jaka rada stąd wynika:
Gdy jakiegoś grzyba nie znasz,
nie wkładaj go do koszyka.

Biegać boso jest przyjemnie,
ale ważna rada:
– idąc na wycieczkę pieszą
dobre buty wkładaj!

Zastanówcie się jak zachować się bezpiecznie na wakacjach : nad morzem, nad jeziorem,w górach czy w lesie ?

 

Bezpieczne wakacje  nad morzem : 

Obejrzyjcie filmik edukacyjny

Zapamiętajcie zasady bezpiecznego zachowania

Bezpieczne wakacje w górach :

Obejrzyjcie filmik edukacyjny

Zapamiętajcie zasady bezpiecznego zachowania

Bezpieczne wakacje w lesie : 

Obejrzyjcie filmik edukacyjny

Zapamiętajcie zasady bezpiecznego zachowania

Bezpieczne podróżowanie : 

Pan Bilecik Uczy – Jak bezpiecznie podróżować

Przypomnijmy numery alarmowe :

Piosenka – Bezpieczne wakacje

Wysłuchajcie piosenki , możecie nauczyć się słów piosenki

Zapraszam do wspólnego śpiewania

Zabawa słuchowa –  Zabawki w plecaku

Dzieci losują obrazki przedstawiające różne przedmioty: namiot, łódkę, wiosło, łopatkę, grabki, foremkę, okulary itp.  Nie pokazują ich ale  mówi: W moim plecaku  mam o- ku – la -ry . Pozostali mówią, co dziecko ma w plecaku.

Praca z książką  Tropiciele Pięciolatka

Otwórzcie książkę Tropiciele ( karty pracy cz.4. str. 31 )

Zadanie 1 : Dolep brakujące części obrazka z lewej strony. Opowiedz, co przedstawiają rysunki. Nalep słońce przy obrazku, na którym dzieci
zachowują się właściwie i przestrzegają zasad bezpieczeństwa.

Zadanie 2 : Pokoloruj obrazki przedstawiające to, co jest miękkie.

Zabawa logopedyczna 

Zakręć kołem i wykonaj ćwiczenia buzi i języka

https://wordwall.net/pl/resource/1494817/logopedyczna-ruletka

Popatrzcie na obrazki i spróbujcie odpowiedzieć na pytania dotyczące bezpiecznych wakacji

https://wordwall.net/pl/resource/2982646/bezpieczne-wakacje

oraz wysłuchajcie wierszyka – Bezpieczne wakacje

Trzymajcie się  ciepło – Pani Kasia

 

30.06.2020r.

"Co zabierzemy na wakacje?"

Powitanie i rozgrzewka na dobry dzień – Przybij sobie piąteczkę

Wakacje i lato  –   to czas podróży, zwiedzania, odpoczynku. Ale najważniejszy przedmiot w tym okresie to…WALIZKA, torba, plecak.

Walizka ma to do siebie, że zawsze jest za mała, by zmieścić to, co chcemy zabrać. Cóż, to najczęściej wiąże się ze sposobem podróżowania. Ale walizki podróżne nie zawsze wyglądały tak, jak dzisiaj.
Dawniej, wykonywane ze skóry,  drewna,opasywane skórzanymi pasami, stawały się prawdziwą kroniką podróżującego.  Na nich bowiem były naklejane naklejki z miejsc odwiedzanych przez właściciela walizki. Teraz też zdarzają się takie walizki, ale takie „naklejki” są już fabrycznie umieszczane na powierzchni walizki.

 

 

  

Wysłuchajcie wierszyka – Lato wreszcie ! ( U.  Kozłowska )

Już walizki w bagażniku,

torba, plecak, pięć koszyków…

Czy na pewno wszystko mamy?!

Bo za chwilę wyjeżdżamy!

Tata już przy kierownicy,

denerwuje się i krzyczy.

Szkoda przecież każdej chwili!

– Jedźmy w końcu, moi mili!

Lato, lato, lato wreszcie

Nie będziemy siedzieć w mieście!

Wszyscy więc wsiadają prędko:

Dziadek Władek z wielką wędką,

Babcia z kotem, pies nasz, Ciapek,

Mama (niosąc stos kanapek),

Moja siostra z parasolką

i braciszek z deskorolką,

potem ja z piłkami dwiema…

lecz już dla mnie miejsca nie ma!

Lato, lato, lato wreszcie,

Czy będziemy siedzieć w mieście?

Tata mówi: – Nie ma strachu,

jeszcze miejsce jest na dachu.

Więc mi trochę zrzedła minka:

– Ja na dachu? Ja… dziewczynka?

Tata tylko kręci głową:

– Cóż za pomysł, daję słowo?!

Oj! Córeczko moja mała,

coś ty sobie ubzdurała?

Lato, lato, lato wreszcie,

Nie będziemy siedzieć w mieście!

Już na dachu stos bagaży,

a ja uśmiech mam na twarzy.

Siedzę sobie obok mamy,

no i wreszcie wyjeżdżamy!

Słońce nam wskazuje drogę –

już doczekać się nie mogę!

Wiem, że w dali na nas czeka

Las szumiący, łąka, rzeka…

Lato, lato, lato wreszcie,

Nie będziemy siedzieć w mieście!

Rozmowa na temat wysłuchanego wiersza –  Odpowiedzcie na pytania :  O czym jest wiersz?; Dokąd wyjeżdżają bohaterowie wiersza? ;Co ze sobą zabierają?; Jakie macie plany na wakacje? ;Jak będziecie spędzać czas na wakacjach?

Zabawa słownikowa – Zastanówcie się – Jakie rzeczy możemy zabrać  na wakacje?;Wybierzcie je z pośród obrazków ( poniżej),  nazwijcie je, podzielcie wybrane nazwy  na sylaby ; Zastanówcie się co spakujecie do plecaka jadąc nad morze i w góry.

 

Zabawa doskonaląca spostrzeganie :

Co spakujesz do plecaka jadąc w góry lub nad morze ?

https://wordwall.net/resource/3054223/co-spakujesz-do-plecaka-jad%C4%85c

Walizka pełna skarbów – rozwijanie kreatywnego myślenia

Przygotujcie walizkę, w której zgromadzicie rożne przedmioty codziennego użytku, takie jak drewniana łyżka, kartka, okrągły koszyk, rolka po ręczniku papierowym, koc, serwetka, lusterko itp.

Zadaniem dziecka  jest wymyślenie jego zastosowanie podczas zabaw, np. to nie kartka, tylko mapa/ to nie koszyk, tylko ster łodzi / to nie łyżka, tylko wiosło / to nie rolka, tylko luneta / to nie koc, tylko namiot / to nie serwetka, tylko sieć rybacka / to nie lusterko, tylko kompas.

Gdzie jest walizka? – zabawa kształtująca orientację w przestrzeni

Dziecko  zabiera – „walizkę” – dowolny przedmiot, który będzie udawał walizkę. Spaceruje z nią po domu i co jakiś czas wykonuje komendy, kładąc „walizkę” w odpowiednim miejscu: stań za walizką; stań przed walizką; usiądź na walizce; stań obok walizki; trzymaj walizkę w lewej/prawej ręce. Zabawę należy powtórzyć kilka razy.

Piosenka – Wakacji czas

Posłuchaj piosenki , możecie również zatańczyć.

Praca z książką  Tropiciele Pięciolatka

Otwórzcie książki ( karty pracy cz. 4, str. 30 )

Zadanie : Ile przedmiotów jest na każdej półce? Policz je. Narysuj właściwą liczbę kresek w ramkach przy przedmiotach, które kupił Pak.

Przyjrzyj się znakom. W ramkach na dole narysuj takie same znaki.

 

Praca plastyczna – Wakacyjny pociąg

Jak wiecie, na wakacje można wybrać się różnymi środkami transportu (wymieńcie, jakimi i podzielcie ich nazwy na sylaby). Jednym z nich jest pociąg. Serdecznie zachęcamy Was do wykonania pociągu  z figur geometrycznych. Przygotujcie sobie różne figury geometryczne (prostokąty, kwadraty, koła)  i stwórzcie wakacyjny pociąg. Nazwijcie każdą z figur i policzcie je.

Miłej pracy!

 

29.06.2020r.

Temat: Wakacyjne podróżowanie.

Powitanie i rozgrzewka na dobry początek dnia – Przybijcie sobie piąteczkę.

Zabawy oddechowe:

Wysłuchanie opowiadania – Wakacyjne podróżowanie Ady i Olka

 wysłuchajcie opowiadania o wakacyjnych planach Ady i Olka

oraz wiersza – Letnie podróże

Lato się nam nie dłuży
Gdy służy do podroży
A wiec korzystaj z lata
I pędź na koniec świata.

Gdy fruwać chcesz samotnie
Po prostu wybierz lotnie
By wzmocnić sobie nogi
Używaj hulajnogi
A gdy chcesz dłubać w chmurze
Balonem wzleć ku górze.

Gdy tęsknisz za przeciągiem
To w podroż jedź pociągiem
Gdy wilgoć ci nie szkodzi
W podwodnej pływaj łodzi
A jeśli masz ochotę
To wędruj na piechotę.

Korzystaj prędko z lata
I pędź na koniec Świata
A środki lokomocji
Dostarczą ci emocji .

Wakacyjne podróżowanie” – praca plastyczna z wykorzystaniem ZG, 52. Dziecko
za pomocą rysunku odzwierciedla swoje wakacyjne marzenia. Ozdabia także ramki według podanego kodu.

Zastanów się – Jakimi środkami transportu możemy wybrać się na wakacje?

Wybierzcie je z pośród obrazków ( poniżej),  nazwijcie obrazki, podzielcie nazwy środków transportu na sylaby

Czym podróżujemy- obejrzyjcie filmik edukacyjny – Środki transportu

Wysłuchajcie piosenki – Podróże małe i duże

Zagadki słuchowe – Odgłosy podróży

Posłuchaj zagadek słuchowych , odgadnij odgłosy

Poznajemy zasady bezpiecznej jazdy na rowerze

Bezpieczna jazda na rowerze. Tishi, Tashi i Ubaki wybierają się na przejażdżkę rowerem. Zobacz o czym trzeba pamiętać wybierając się na rower. Jak poruszać się na ścieżce rowerowej? Jak zachować bezpieczeństwo na przejściu dla pierwszych?

Wysłuchajcie piosenki – Wakacje z rowerem

Zabawy ruchowe dla całej Rodziny

Praca z K4., 29 – kolorowanie obrazka: po części dowolne, po części uzależnione
od podanych rytmów. Zadanie dodatkowe – uzupełnianie znaków na planszach
do gry w kółko i krzyżyk zgodnie ze wzorem.

 

26.06.2020r.

„Tęczowy Świat”

„Morze, góry” – Zabawa bieżna. Biegajcie swobodnie po  pokoju, kiedy mamusia albo tatuś powiedzą morze – naśladujcie ruchy pływania, kiedy góry – unieście kolana wysoko i wyciągnijcie ręce w górę.

„Przeprawa przez rzeczkę” – zabawa skoczna. Stwórzcie np. ze skakanek, zwiniętych ręczników lub foli malarskiej dwie równolegle linie w odległości 0.5 m. od siebie. Linie te będą rzeczką. Spróbujcie ją przeskoczyć nie dotykając wyznaczonych linii. Następnie, spróbujcie przejść równo po tych liniach.

 

 

Tęcza – słuchanie wiersza W. Słobodnika czytanego przez Dorosłego.

 

Czy to łuk promienny

jarzy się nad laskiem?

Czy świetlista brama

lśni czarownym blaskiem?

Czy to wstążka jasna,

w powietrzu wisząca,

siedmioma barwami

na dzieci patrząca?

Nie, to w kroplach deszczu

cała wykąpana

tam nad laskiem wzeszła

tęcza malowana.

Deszczyku, deszczyku,

jesteś jak czarodziej,

bo po tobie tęcza

siedmiobarwna wschodzi.

Ile dni w tygodniu,

tyle barw lśni w tęczy.

Będzie dobry tydzień,

tęcza za to ręczy!

 

Dorosły zadaje dziecku pytania: Kiedy powstaje tęcza?; Jakie kolory w niej występują?; W jakiej porze roku możemy najczęściej zaobserwować tęczę na niebie?; Z czym kojarzą się wam kolory występujące w tęczy?.

 

 Obejrzyj film : "Jak powstaje tęcza?"

 

 

Kolorowa tęcza – zabawa plastyczna – przygotujcie farby w kolorach: żółtym, zielonym, czerwonym i niebieskim. Popróbujcie  zmieszać ze sobą różne kolory np. żółty i niebieski, niebieski i zielony, czerwony  i niebieski, żółty i zielony, czerwony i zielony.  Czy powstały jakieś nowe kolory?

 

Tęcza – praca plastyczna. Farby z poprzedniego zadania możecie wykorzystać do pracy plastycznej. Do tego zadania będą nam jeszcze potrzebne patyczki do uszu. Poproś Dorosłego o wydrukowanie obrazków:

 

                          

 

                     

 

Uzupełnijcie białe kropki odpowiednim kolorem, używając do tego patyczka do uszu.

 

 

Praca z K4., 28 – kolorowanie tęczy. Zadanie dodatkowe – odszukiwanie różnic na obrazkach.

 

Zakodowana gimnastyka.                                                                        

 

Dzieci maszerują, podskakują lub biegają po pokoju w rytmie piosenki „Kolorowa piosenka”. Dorosły przygotowuje kolorowe kartki, bądź inne materiały w kolorze pomarańczowym, fioletowym, zielonym, niebieskim.

Na przerwę w muzyce rodzic unosi wysoko do góry jedną z kolorowych kartek, a dziecko wykonuje odpowiednie ruchy:

zielona – podskoki obunóż w miejscu

fioletowa – klaszczą nad głową

pomarańczowa – przechodzą do przysiadu uderzając palcami o podłogę

niebieska – pajacyki

 

 „Robimy tęczę” – zabawa z wodą. Dorosły daje dziecku do trzymania wąż ogrodowy z nałożoną końcówką do podlewania, dającą wachlarz wody. Odkręca wodę i ustawia strumień pod słońce. Dziecko obserwuje i stara się dostrzec tęczę.

 

 „Dyktando graficzne” – zabawa dydaktyczna. Dziecko ma kartkę formatu A4 i komplet kolorowych kredek. Kartka jest przyklejona taśmą klejącą do stolika tak, aby dziecko nie mogło nią manipulować. Dorosły prosi, żeby dziecko wykonywało dokładnie to, o co je poprosi: Na środku kartki narysuj kwiatek; Nad kwiatkiem narysuj żółte słońce; Obok kwiatka z prawej strony narysuj biedronkę; Obok kwiatka z lewej strony narysuj motyla; Z lewej strony słońca narysuj niebieską chmurę; Z prawej strony słońca narysuj różową chmurę; Na dole kartki narysuj trawę.

 

Pozdrowienia dla naszych wytrwałych podopiecznych!!!

Wirtulane uściski od pań  Katarzyny Wiśniewskiej  i Grażyny Psonak !!!

 

 

 

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:

25.06.2020r.

„Kolory lata – różowy i czerwony”

Na dobry początek zapraszam do rozruszanki ze Świeżakami

 

 

„Kolorowe zagadki” – układanie zagadek. Prezentujemy dziecku obrazki letnich czerwonych, różowych owoców i kwiatów: czereśni, truskawek, malin, porzeczek, maków, róż. Dziecko: określa, co je łączy, podaje nazwy owoców, kwiatów, rozwiązuje zagadki na temat obrazków.

 

wyklaszczcie sylabami odgadnięte wyrazy ( jabłko, wiśnia itd )

 

policzcie ile jest sylab w danym wyrazie?

 

Co to za owoc?

 

Kwaśne, rumiane, ogonek posiada.
Kiedy jest dojrzałe to na ziemię spada   (jabłko).

 

Ten owoc jest czerwony, mały i okrągły
Dojrzewa na słonku.
Wśród zielonych liści
wisi na ogonku    (wiśnia).

 

Polane śmietaną,
cukrem posypane,
smakują wybornie,
w słoneczny poranek  ( truskawki )

 

 

        

 

 

            

                      

 

 

Co to za warzywo ?

 

Zawsze krągły i czerwony,

na kanapkę jest krojony.

Mama daje go do zupy,

robią z niego też keczupy ( pomidor)

 

Czerwona, żółta, zielona,

na stole surowa lub mielona.

W kuchni węgierskiej króluje

i w pysznym leczo dominuje ( papryka )

 

 

              

 

Obejrzyjcie filmik – Jaki kolor wybierze Tęczusia ?

W trakcie oglądania zapamiętajcie co jest w kolorze czerwonym ?

 

 

 

 

Zabawa słownikowa –  Czerwone  skojarzenia – zastanówcie się „Co kojarzy Wam się z kolorem czerwonym ?

Szukamy koloru czerwonego  – spróbujcie poszukać w swoim pokoju zabawek, przedmiotów w kolorze czerwonym

Popatrz na plansze edukacyjne  i nazwij przedmioty , owoce które się tam znajdują

 

Posłuchaj i popatrz : „ Piosenka o kolorze czerwonym”

 

 

"Piosenka na kolorowe lato"  – zabawa taneczna  przy piosence.

 

„Ile czereśni mamy w koszyku?” – zabawa dydaktyczna. Dziecko ma dziesięć fasolek , pudełko lub koszyczek.

Dorosły najpierw wkłada fasolki do koszyka (po jednej), informując dziecko, ile fasolek – czereśni wkłada. Za każdym razem zadaje pytanie: Ile czereśni jest w koszyku?. Dziecko odpowiada od razu lub pomaga sobie w liczeniu, wkładając fasolki do własnego (koszyczka) pudelka i przeliczając je.

 

 

z K4., 27 – wycinanie obrazka wzdłuż przerywanych linii, układanie go zgodnie ze wzorem.

 

Zabawa logopedyczna Zapraszam Was do wykonania kilku ćwiczeń :

 

„Gra w różowe / czerwone” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dziecko maszeruje, podskakuje bądź biega po pokoju w rytm dowolnej muzyki. Gdy muzyka milknie, Dorosły głośno podaje nazwę koloru. Dziecko musi odszukać podany kolor w pokoju i dotknąć go. Jeżeli Dorosły poda kolor różowy / czerwony, dziecko stoi prosto w bezruchu.

 

Proponuję Wam, abyście  wykonali  wspólnie z Rodzicami pyszne lody truskawkowe :

 

lub  Ptasie mleczko z truskawkami :

 

 

                                        Smacznego !

 

Pozdrowienia dla naszych wytrwałych podopiecznych!!!

Wirtulane uściski od pań  Katarzyny Wiśniewskiej  i Grażyny Psonak !!!

 

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:24.06.2020r.

„Kolory lata – niebieski”

 „Żaglówki” – zabawa oddechowa. Dziecko z Dorosłym tworzą parę i przygotowują sobie np. apaszkę.  Dziecko jest żaglówką, a Dorosły– wiatrem. Dziecko-żaglówka trzyma obiema rękami w górze apaszkę, a Dorosły – wiatr  dmucha na apaszkę. Dziecko-żaglówka przesuwa się w tę stronę, w którą wygina się apaszka dziecko z pary jest żaglówką, drugie – wiatrem.

 

 „Szukamy koloru niebieskiego” – rozmowa z dzieckiem. Dorosły zadaje dziecku pytanie: Co kojarzy ci się z kolorem niebieskim?. Dziecko odpowiada, wszystkie odpowiedzi są dobre. Następnie dziecko ogląda swoje ubranie i inne przedmioty w pokoju, które są w kolorze niebieskim. Porównuje ich odcienie, posługując się

pojęciami: jasnoniebieski, ciemnoniebieski, błękitny, granatowy, turkusowy itp.

 

 Zabawa z gazetami – „Omiń kałużę” – Wyobraźcie sobie, że  po niebie płyną  chmury z których pada deszcz. Z deszczu tworzą się kałuże. Dziecko rozkłada na podłodze gazetę – kałużę. Biega po pokoju i na umówiony sygnał – omija kałużę ( przeskakuje przez gazetę).

Na hasło „deszcz” dziecko naśladuje padający deszcz –  ruchem rąk uderzając o gazetę z różną siłą.

 

 Zabawa dydaktyczna  – „Latawiec” Układanie figury geometrycznych : trójkąty, koła, kwadraty, prostokąty ( z wyprawki ) . Zadaniem dziecka jest ułożenie figur na kartce tak, aby powstał latawiec. Po wykonaniu pracy dzieci podają nazwy figur, które wykorzystały do ułożenia latawca.

 

Dorosły czyta zagadkę :

Gdy wiatr wieje – wtedy lata,

Może zrobić ci go tata.

Dwa patyczki, papier, żyłka,

W niebo frunie w sekund kilka.

(latawiec)

 

 „Lecimy z wiatrem” – zabawa ruchowa. Dorosły zamienia dziecko w latawiec. Gdy dziecko – latawiec usłyszy podniebną melodię, wówczas biega po całym pokoju. Gdy melodia ucichnie, dziecko –latawiec  siada na dywanie i zastyga w bezruchu.

 

 

 

 „Co pływa, a co tonie” – zabawa badawcza. Po obejrzeniu filmu, można zaproponować dziecku samodzielnego sprawdzania jak zachowują się wybrane przedmioty w kontakcie z wodą.

 

 

 

 

 „Łódka” – praca origami – samodzielne wykonanie łódki (instrukcja w Wakacje tuż, tuż – nad morzem )

 

 „Wyścigi łódek” – zabawa oddechowa. Wykorzystujemy do zabawy np. dmuchany basen napełniony wodą. Dzieci puszczają na wodzie łódki i dmuchają na nie tak, aby jak najszybciej dotarły na przeciwległy brzeg.

 

 „Gra w niebieskie” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dziecko maszeruje, podskakuje lub biega po pokoju w rytm dowolnej muzyki. Gdy muzyka cichnie, Dorosły głośno podaje nazwę koloru. Dziecko musi odszukać podany kolor w pokoju i go dotknąć. Zabawa powtarzana jest kilka razy. Jeżeli Dorosły  poda kolor niebieski, dzieci stają prosto w bezruchu.

 

 

 

Pozdrowienia dla naszych wytrwałych podopiecznych!!!

Wirtulane uściski od pań  Katarzyny Wiśniewskiej  i Grażyny Psonak !!!

23.06.2020r.

„Kolory lata – zielony”

Piosenka na lato – nauka słów drugiej zwrotki. Piosenka_na_kolorowe_lato.mp3 Dorosły mówi tekst drugiej zwrotki z zachowaniem odpowiedniego rytmu i tempa. Dziecko powtarza : bardzo cicho, średnio głośno, głośno, dopowiada ostatnie słowo frazy, mówi całość z jednoczesnym klaskaniem, śpiewa całość.

 

Gramy w zielone – słuchanie wiersza W. Broniewskiego, czytanego przez Dorosłego.

 

„Proszę o zielone!”

zaklekotał bociek

do zielonej żabki,

co siedziała w błocie.

Ale mądra żabka

prędko myk! pod wodę:

„Miłe mi, bocianie,

moje życie młode”.

Rosły w błocie modre

niezapominajki

i boćkowi rzekły:

„Znamy takie bajki!

Chciałbyś żabkę połknąć,

lecz się obejdź smakiem:

żabka gra w zielone

z młodym tatarakiem”.

 

Dorosły zadaje dziecku pytania dotyczące treści wiersza: O jaki kolor poprosił bocian?; W jaką grę chciał grać?; Z kim bocian chciał zagrać w zielone?; Jakie kwiatki rosły w błocie?; Z kim żabka zagrała w zielone?. Dziecko wspólnie z Dorosłym przeprowadza analizę i syntezę słuchową wyrazów: żaba, bocian, tatarak, dzielą każdy wyraz na sylaby z pokazaniem na palcach liczby sylab, wyróżniają głoski pierwszą i ostatnią, dzielą na głoski i pokazują na palcach liczbę głosek.

 

„Wyścig żab” – zabawa ruchowa z elementem skoku. Dorosły wyznacza linie startu i mety za pomocą skakanek. Dziecko, ustawione na linii startu, na sygnał Dorosłego skacze obunóż do mety, naśladując żabę.

 

„Żabki” – praca plastyczna.

 

 „Zrób tyle, ile pokażę” – zabawa ruchowa. Dorosły przygotowuje kartoniki z kropkami 1–9. Dziecko porusza się po całym pokoju zgodnie z rytmem Gdy muzyka milknie, Dorosły pokazuje dowolny kartonik. Dziecko głośno liczy kropki i robi tyle pajacyków (przysiadów, podskoków), ile jest kropek na kartoniku.

 

 

„Zielone okulary” – zabawa wzrokowa z wykorzystaniem K4., 26.

 

 „Gra w zielone” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dziecko maszeruje, podskakuje lub biega po pokoju w rytm dowolnej muzyki :Marsz__bieg__podskoki.mp3  Gdy muzyka milknie, Dorosły głośno podaje nazwę koloru. Dziecko musi odszukać podany kolor w pokoju i dotknąć go. Jeżeli Dorosły poda kolor zielony, dziecko stoi prosto w bezruchu.

 

 

Pozdrowienia dla naszych wytrwałych podopiecznych!!!

Wirtulane uściski od pań  Katarzyny Wiśniewskiej  i Grażyny Psonak !!!

 

 

 

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:

22.06.2020r.

„Kolory lata – żółty ”

„Żółty parzy” – zabawa ruchowa z elementem rzutu. Dorosły rzuca piłkę do  dziecka, wypowiadając nazwy kolorów. Dziecko, słysząc nazwy wszystkich kolorów oprócz żółtego, musi złapać piłkę. Jeżeli dziecko nie złapie piłki, słysząc nazwę innego koloru niż żółty, lub złapie ją, słysząc nazwę koloru żółtego – oddaje fant. Na koniec zabawy dzieci muszą wykupić fanty, np. śpiewając piosenkę.

 

 „Zegar słoneczny” – zabawa badawcza w ogrodzie. Dorosły zabiera do ogrodu dwa około 50 cm kijki. Razem z dzieckiem wbija w ziemię jeden kijek i obserwują jego cień. Na końcu cienia wbijają drugi kijek.

 

 „W góry lub nad morze” – dziecko swobodnie maszerują po pokoju. Na hasło: W góry! dziecko naśladuje marsz po górach lub wspinaczkę – wysoko unosi kolana i wyciąga ręce w górę. Na hasło: Nad morze! dziecko naśladują ruchy pływaka.

 

„Co ma żółty kolor?” – rozmowa z dziećmi. Dzieci rozwiązują zagadki Tomasza Jabłońskiego:

 

Cóż to jest za gwiazda, co na żółto świeci,

Daje światło, ciepło, radują się dzieci. (Słońce)

 

Cóż to za roślinka – jak małe słoneczko,

Żółte płatki wokół, na łodyżce mieszka,

Jak jest jeszcze mała, to ją podlewamy,

A jak już dojrzeje – nasionka zjadamy. (słonecznik)

 

Dorosły zadaje dziecku pytanie: Co jeszcze kojarzy ci się z kolorem żółtym?. Dziecko odpowiada. Dorosły pokazuje dziecku  ilustracje ukazujące Słońce w różnych jego fazach: świt, południe, zmierzch.

 

 

 

Wyjaśnia pojęcie horyzont.

Dziecko uważnie ogląda obrazki. Następnie Dorosły zadaje pytania: Czy Słońce rzeczywiście jest żółte?; Jaki kolor ma Słońce, gdy pojawia się na horyzoncie?; Jaki kolor ma Słońce, gdy jest wysoko na niebie?; Jaki kolor ma Słońce, gdy chowa się za horyzont?; Jaką rolę pełni Słońce?.

 

„Zabawa z lusterkami” – zabawa badawcza. Dorosły przygotowuje lusterko, manipuluje z dzieckiem lusterkiem, kierując je w stronę Słońca. Następnie obserwują, jak promienie słoneczne odbijają się od tafli lusterka i powstają tzw. zajączki.

 

„Wędrówka Słońca” – zabawa ruchowa. Dorosły odtwarza :Gama_C-dur.mp3

Dziecko to Słońce, leży skulone na podłodze. Przy każdym dźwięku coraz bardziej się unosi – tak aby przy górnym dźwięku C wspiąć się na palce. Dorosły powtarza zabawę kilka razy.

 

Określenie przez dziecko kiedy słońce promienie  ma najkrótsze a kiedy najdłuższe.

 

                

 

Piosenka  na kolorowe lato sł. Agnieszka Galica muz. Tadeusz Pabisiak Piosenka_na_kolorowe_lato.mp3

 

Przyszło do nas lato,

kolorowe lato.

Hej maluchy, hej dzieciaki,

co wy na to?

Będziemy po łące

biegać na bosaka,

razem z żabą zieloną

przez kałuże skakać.

Ref. Hej maluchy, hej dzieciaki,

co wy na to,

że będziemy się bawili całe lato?

Przyszło do nas lato,

pełne słońca blasku.

Wybuduję gdzieś nad rzeką

zamek z piasku.

Będziemy motyle

gonili po łąkach.

Policzymy, ile kropek

ma biedronka.

Ref. Hej maluchy…

Aktywne słuchanie piosenki. Dziecko siedzi na dywanie. Podczas słuchania piosenki porusza rękami, głową, tułowiem w dowolny sposób. Po wysłuchaniu – Rozmowa : O czym jest mowa w piosence?; O jakiej porze roku mówi piosenka?; Jakie zwierzęta są wymienione w piosence?; Co, według słów piosenki, dzieci będą robiły latem?.

 

Zabawa ruchowa do melodii piosenki. Dziecko przy melodii piosenki porusza się, naśladując motyle (biegnie średnio szybko z rozłożonymi na boki rękami, machając nimi), żabki (robiprzysiad podparty, przesuwa się do przodu żabimi skokami) i biedronki (stoi w pozycji kucznej), klaszcze w równym rytmie ćwierćnutowym do ośmiu.

 

Nauka słów pierwszej zwrotki i refrenu piosenki. Dorosły mówi tekst pierwszej zwrotki z zachowaniem odpowiedniego rytmu i tempa. Dziecko powtarza: bardzo cicho, średnio głośno, głośno, dopowiadają ostatnie słowo frazy, mówią całość z jednoczesnym klaskaniem, śpiewa całość.

 

 „Zegar słoneczny” – zabawa badawcza w ogrodzie. Dorosły zabiera do ogrodu kolejny kijek. Dziecko obserwują cień i wyjaśnia, dlaczego jest teraz w innym miejscu niż poprzednio i ma inną długość (ruch Ziemi wokół Słońca). Wbija kijek na końcu cienia.

 

„Żółte stworki-potworki” – lepienie z żółtej plasteliny. Praca według pomysłu

dzieci. Wymyślanie nazw stworków. Przygotowanie wystawy.

 

 „Zegar słoneczny” – zabawa badawcza w ogrodzie. Dorosły zabiera do ogrodu kolejny kijek i kawałki sznurka. Dziecko znowu obserwuje zmiany, wbija kijek na końcu cienia i za pomocą sznurka mierzą długości poszczególnych cieni. Porównuje długości cieni, określa, o jakiej porze dnia cień był najkrótszy, a o jakiej najdłuższy.

 

Praca z K4., 25 – uzupełnianie brakujących elementów zgodnie z podanym rytmem. Zadanie dodatkowe – wybieranie drogi ptaszka do gniazda tak, by zebrał jak najwięcej gałązek. Przeliczanie gałązek.

 

Proszę, aby Dziecko na kolejne dzień ubrało się na zielono.

 

Pozdrowienia dla naszych wytrwałych podopiecznych!!!

Wirtulane uściski od pań  Katarzyny Wiśniewskiej  i Grażyny Psonak !!!

 

 

 

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:

19.06.2020r.

„Wakacje tuż tuż – przy ognisku”

 „Budowanie na biwaku” – zabawa wzrokowa. Dorosły wyjaśnia, że na biwaku niekiedy trzeba coś zbudować z gałęzi lub patyków. Dziecko ma przed sobą patyczki. Dorosły układa dowolną, wymyśloną przez siebie figurę. Dziecko ma za zadanie ułożyć taką samą.

 

Zestaw ćwiczeń gimnastycznych

1. Dziecko pokonuje tor przeszkód przygotowany przez Dorosłego:

a) bieg slalomem między pachołkami ustawionymi w odległości 1 m od siebie,

na końcu szeregu pachołków leży szarfa, którą należy przełożyć przez

całe ciało, zaczynając od stóp, a zdejmując przez głowę;

b) pokonanie górą szeregu krzesełek, które są ustawione jedno za drugim

(lub pokonanie szeregu krzesełek dołem, czołgając się między nogami

krzesełek);

c) przejście po skakance lub linie położonej na podłodze, z rękami wyciągniętymi na boki, próba utrzymania równowagi;

d) wejście na krzesełko ustawione przed materacem, skok z krzesełka na materac na obie nogi, przy asekuracji Dorosłego.;

e) pokonanie szeregu obręczy hula-hoop ułożonych na podłodze w odległości

0,5 metra od siebie, poprzez skoki obunóż w środek koła i pomiędzy koła;

f) po przeskoczeniu ostatniego koła hula-hoop przejście do biegu na czworakach.

( Można też skorzystać z przedstawionego zestawu):

 

 

 

„Żeby kózka nie skakała, to by nóżki nie złamała” – zabawy rytmiczne z przysłowiem.

 

a) Dorosły recytuje przysłowie, podając dziecku wymyślony przez siebie rytm, np.

 

Że-by kóz-ka nie-ska-ka-ła, to-by nóż-ki nie zła-ma-ła

Dziecko powtarza za Dorosłym, następnie kolejno wymyśla swoje własne rytmy do tego przysłowia.

b) Dorosły wystukuje ułożony przez siebie rytm  za pomocą np. dwóch drewnianych klocków. Dziecko powtarza ten rytm.

 

Praca z K4., 24 – wyszukiwanie na obrazku elementów niepasujących i otaczanie ich pętlami. Zadanie dodatkowe – kolorowanie na zielono właściwej kostki domina.

 

Rozmowa na temat historyjki obrazkowej : Pożar w lesie.

 

 

Rozmowa na temat spędzania czasu przy ognisku. Dorosły pyta dzieci, gdzie można rozpalać ognisko, przypomina o zasadach bezpieczeństwa. Pyta również, co można robić, siedząc przy ogniu (piec kiełbaski, ziemniaki, opowiadać historie, grać na gitarze, śpiewać). Dorosły uczy dziecko wybranej przez siebie piosenki, którą można śpiewać, siedząc wieczorem przy ognisku.

 

 „W drodze na biwak” – rysowanie planszy do gry. Przed przystąpieniem do zabawy. Dorosły prowadzi z dzieckiem krótką rozmowę na temat pojęcia biwak. Dziecko na podstawie własnych doświadczeń wyjaśniają je. Dorosły kieruje rozmową, zadając pytania, np.: Jeśli idziemy lub jedziemy na biwak, co musimy ze sobą zabrać?; Gdzie można biwakować, w jakich miejscach?; Gdzie śpimy, będąc na biwaku?; Co można robić na biwaku?.

Następnie zapowiada, że wspólnie narysują grę pod tytułem „W drodze na biwak”. Początek gry jest w domu, a koniec – w miejscu biwaku (polana w lesie, miejsce nad jeziorem itp.).

Do konstruowania gry potrzebne będą : mazaki, klocek do odmierzania pól, kolorowe guziki, pionki i kostki do gry. Dziecko najpierw rysują trasę gry, dzielą ją na pola. Rysuje dom w miejscu startu i wymyślone miejsce biwaku na mecie. Następnie ustalamy fabułę gry ze wszystkimi polami-pułapkami i polami-premiami. Możemy  pomóc dziecku w ustalaniu i wymyślaniu fabuły  pytaniami:  W jaki sposób chcą się dostać na biwak (idą, jadą samochodem, rowerem)? ; Co może im się przydarzyć po drodze?

Dorosły pomaga w nanoszeniu oznaczeń.

 

„Kolanko” – zabawa z elementem rzutu. Dziecko ustawione naprzeciw Dorosłego. Rzucamy do siebie nawzajem piłkę. Jeżeli osoba nie złapie piłki, klęka na kolano i pozostaje w tej pozycji do pierwszego udanego

złapania piłki.

 

W poniedziałek Zrobimy sobie „żółty dzień”, dlatego proszę aby dzieci ubrały się na żółto.

 

Pozdrowienia dla naszych wytrwałych podopiecznych!!!

Wirtulane uściski od pań  Katarzyny Wiśniewskiej  i Grażyny Psonak !!!

 

 

 

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:

 

18.06.2020r.

„Wakacje tuż tuż – nad rzęką”

 

 

„Rzeczka” – słuchanie wiersza J. Tuwima czytanego przez Dorosłego.

 

Płynie, wije się rzeczka

Jak błyszcząca wstążeczka.

Tu się srebrzy, tam ginie,

A tam znowu wypłynie.

Woda w rzeczce przejrzysta,

Zimna, bystra i czysta,

Biegnąc, mruczy i szumi,

Ale kto ją zrozumie?

Tylko kamień i ryba

Znają mowę tę chyba,

Ale one, jak wiecie,

Znane milczki na świecie.

 

Rozmowa na temat wiersza. Dorosły zadaje dziecku pytania: Co to jest rzeka?; Do czego podobna jest rzeka?; Jaka jest woda w rzece?; Co robi woda w rzece?; Kto mieszka w rzece?. Dziecko przeprowadza analizę i syntezę słuchową słów: rzeka, woda, ryba.

 

Ćwiczenia słuchowe ,, Woda” Dziecko słucha odgłosów z zamkniętymi oczami i określa, z czym te odgłosy się kojarzą (szum fal, plusk wody, szmer źródełka, strumyk, rzeka). plusk_wody_w_rzece.mp3,  szum_potoku_w_Tatrach.mp3, morskie_fale.mp3

 

 „Tama na rzece” – zabawa ruchowa. Dorosły jest „tamą” - stoi w lekkim rozkroku wyciągając ręce . Dziecko to „woda”. Zadaniem wody jest przedostanie się na drugą stronę. Dorosły tworzący tamę ma mu to uniemożliwić.

 

Piosenka do walizek i plecaków – zabawy przy piosence. Piosenka_do_walizek_i_plecakow_.mp3

a) „Wakacyjne zabawy” – zabawa ruchowa przy piosence. Naśladowanie słów piosenki.

b) „Wędrująca nutka” – zabawa rytmiczno-ruchowa. Dziecko siedzi naprzeciw Dorosłego przekazują  sobie klocek w rytmie piosenki. Przy powtórzeniach można wprowadzić dwa, trzy, cztery klocki.

c) „Instrumenty” – zabawa ruchowo – słuchowo – wzrokowa . Podczas śpiewania piosenki dziecko ilustruje ją gestami: klaskanie w dłonie ,  tupanie nogami .

d) „Kolorowe nutki” – zabawa ruchowo – słuchowo – wzrokowa . Dorosły prezentuje dziecku wzór (cztery półnuty).

 

 

Dziecko liczy nuty, omawia elementy nut. Dorosły pokazuje sposób zapisywania nut. Dziecko rysuje nuty w powietrzu ręką, na podłodze nogą, na podłodze palcem wskazującym. Następnie dziecko dostaje wzór na kartce i maluje nutki farbami po śladzie przy śpiewie piosenki.

 

„Po kamieniach” – zabawa dydaktyczna. Dorosły rozkłada, rysuje  koła z narysowanymi kropkami (od 0 do 9). Dziecko ma zadanie przejść przez rzekę po kamieniach tak, by na każdym kolejnym kamieniu było o jedną kropkę więcej (lub – w drugiej wersji – mniej) niż na poprzednim.

 

 „Wyścig kajakarzy” – zabawa ruchowa. Dorosły wyznacza linie startu i mety za pomocą np. skakanek. Dziecko siedzi w siadzie prostym. Na hasło: Start! zaczyna przesuwać się po dywanie bez odrywania pośladków od podłoża, jedynie zginając nogi i przyciągając się za ich pomocą.

 

 „Matematyczne memory” – zabawa dydaktyczna. Dziecko otrzymuje memory matematyczne (z W). Wypycha elementy miesza je i odszukuje pary (kartoniki z taką samą liczbą kropek i rybek).

 

 „Raki” – zabawa na czworakach. Dziecko robi przysiad podparty. Na hasło: Raki idą na spacer! dziecko idzie na czworakach do tyłu. Musi uważać, by nie wpaść na meble, zabawki itp. Na hasło: Raki na plaży! dziecko zatrzymują się.

 

Wytrwałości w pracy i doskonałej zabawy!!!

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:

 

17.06.2020r.

„Wakacje tuż tuż – nad morzem”

„Wioślarze” – zabawa oddechowa. Dziecko siedzi na piętach, ma wyprostowany tułów, ręce trzyma na biodrach. Swobodnie nabiera powietrza z jednoczesnym odchyleniem łokci do tyłu. Następnie wypuszcza powietrze z jednoczesnym powrotem łokci do pozycji wyjściowej.

 

„Morze”– słuchanie wiersza D. Wawiłow czytanego przez Dorosłego.

 

Siedziały dzieciaki

na dworze

i kłóciły się,

jakie jest morze.

Kuba powiedział,

że słone,

a Jędrek, że nie,

bo zielone.

A Baśka,

że są w nim meduzy

i okręt,

o, taki duży,

i jeszcze raki w skorupie.

A Bartek,

że dziewczyny są głupie.

I jeszcze Filip powiedział,

że jak się położyć nad morzem

i machać rękami,

i machać nogami,

to na piasku się zrobi

orzeł.

Poproszę tatę –

może

pojedzie ze mną

nad morze.

Rozmowa na temat wiersza. Dorosły zadaje pytania: Jakie jest morze według dzieci z wiersza?; Jakie jest morze według was?; Co najchętniej robiłybyście, gdybyście teraz znalazły się nad morzem?; Jak myślicie, co można robić nad morzem?; Co robią dzieci?; Co robią dorośli?; Wyobraźcie sobie, że siedzicie na plaży i patrzycie na morze. Co widzicie?.

 

„Statki na morzu” – zabawa ruchowa orientacyjno-porządkowa. Dorosły jest latarnią – stoi na środku pokoju. Ma trzy kółka ; chorągiewki lub chustki w kolorach: żółtym, zielonym, czerwonym. Na podłodze w części pokoju leżą np. klocki. Są to podwodne skały. Dziecko jest statkiem. Dorosły –latarnia  daje znak zielonym kółkiem do wypłynięcia w morze. Dziecko – statek  wypływa w morze – swobodnie biega. Żółta chorągiewka oznacza niebezpieczeństwo – dziecko – statek  zaczyna chodzić, omijając skały podwodne. Po podniesieniu czerwonej chorągiewki dziecko – statek  zatrzymuje się – stoją zakotwiczone. Zabawę powtarzamy kilka razy.

 

Praca z K4., 23 – odczytywanie cyfr, kolorowanie odpowiedniej liczby elementów. Zadanie dodatkowe – dorysowywanie brakujących części obrazków.

 

 „Zachód słońca” – zabawa plastyczna. Dziecko otrzymuje kartkę papieru w formacie A4 i kolorowe kredki. Dziecko składa  kartkę na pół wzdłuż dłuższych boków i w układzie poziomym przykleja kartkę do  stolika za pomocą taśmy klejącej. Wzdłuż linii zagięcia rysuje kreskę (horyzont), a nad nią na środku

– półkole (słońce). Słuchając utworu Żółta łódź podwodna, rytmicznie rysuje wokół półkola promieniste linie (w odcieniach żółci, czerwieni). Gdy muzyka milknie, zmienia kolor kredki (na odcienie niebieskiego, zieleni). W dolnej części kartki rysuje fale. Na koniec z papieru makulaturowego (kolorowego) wycina  rybki, muszelki, wodorosty oraz żaglówkę i nakleja w odpowiednich miejscach na kartce.

 

„Wieloryb i rybki” –

autor nieznany

 

Wersja z apaszkami:

Dziecko i Dorosły w pozycji stojącej trzymają apaszki za rogi. Recytują rymowankę:

Raz rybki w morzu brały ślub  Mają ręce opuszczone i wykonują nimi ruchy falujące, z jednej strony na drugą.

i tak chlupały: chlup, chlup, chlup. Potrząsają apaszkami, robiąc szybkie ruchy z góry na dół – fale.

A wtem wieloryb wielki wpadł Podnoszą apaszki i trzymają w górze.

i całe towarzystwo zjadł. Kucają i nakrywają się apaszkami.

 

Praca z ZG, 51 – dorysowywanie brakujących elementów statków oraz kolorowanie obrazków.

 

„Tunel” – zabawa ruchowa z elementem toczenia. Dziecko stoi tyłem do Dorosłego w rozkroku, w odległości

ok. 3 m od niego, trzyma piłkę. Stojąc w miejscu, turla piłkę tak, by przetoczyła się między nogami Dorosłego. Po kilkukrotnym powtórzeniu następuje zmiana.

 

„Łódka” – układanka origami. N. przygotowuje kartkę dla każdego dziecka.

 

 

Wytrwałości w pracy i doskonałej zabawy!!!

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:

16.06.2020r.

„Wakacje tuż tuż – nad jeziorem”

„Mieszkańcy jezior” – oglądanie ilustracji . Podawanie nazw zwierząt, roślin.

 

 

 

„Wędrówka” – zabawa ruchowo-słuchowa. Dziecko stoi przodem do Dorosłego, który rysuje w powietrzu wzór do rymowanki:

Wędrujemy raźno w góry, Dorosły rysuje w powietrzu góry.

pod nogami mamy chmury. Dorosły rysuje w powietrzu chmury.

Dorosły wykonuje ruchy kolejno: obiema rękami wyciągniętymi przed siebie ze złączonymi dłońmi, ręką wiodącą, drugą ręką, znowu ręką wiodącą, nogą na podłodze, nosem w powietrzu. Dziecko naśladuje wszystkie ruchy Dorosłego.

 

 „Mieszkańcy jeziora” – rozwiązywanie zagadek. Dorosły. recytuje zagadki Tomasza Jabłońskiego (ryba, żaba, ślimak) i Beaty Gawrońskiej (rak), a dzieci rysują rozwiązania.

 

Któż to mieszka w jeziorze: mała albo duża,

Ma ogonek, płetwy, nie chce się wynurzać. (ryba)

 

Cztery płaskie łapki, zielony mundurek,

Mówi „Re, re, kum, kum…”, na muchy poluje. (żaba)

 

Nosi dom na plecach, chociaż jest malutki,

Ma rogi na głowie, chociaż są króciutkie,

Jak się w muszli schowa, będzie miał sen błogi,

Jak chcesz go zawołać – daj sera w pierogi. (ślimak)

 

Ma pancerz, choć to nie rycerz.

Ma szczypce, choć to nie kowal.

Zawsze chodzi wiecie jak? Wspak! (rak)

 

     

 

 

 

 

Dzieci po narysowaniu zwierząt przeprowadza analizę głoskową ich nazw. Pod każdym obrazkiem rysuje tyle kółek, ile jest głosek w nazwie.

 

 

 

„Żabki w jeziorze” – zabawa oddechowa. Dorosły rozkłada kartkę niebieskiego koloru bądź materiału tekstylnego . Dziecko siada przed nim w odległości około 50 cm . Ma kilka drobnych kawałków papieru. Na hasło: Żabki do wody! dziecko kładzie kawałek papieru na podłodze i stara się wdmuchnąć go na niebieski materiał.

 

„Pak i rybki” – zabawa matematyczna. Dziecko siedzi na dywanie, ma talerzyk papierowy, na którym kładzie odliczone fasolki ( ma ich 10 lub więcej) oraz prostokąty z okienkami (z W). Dziecko wykonuje polecenia Dorosłego: Połóż  fasolki tak, by je było łatwo policzyć. Przelicz je od lewej do prawej. Przelicz  je od prawej do lewej. Następnie Dorosły tworzy zadania-opowiadania, np.: Pak siedział nad jeziorem. Nagle przypłynęły dwie rybki, potem przypłynęły jeszcze trzy. Połóż tyle fasolek, ile przypłynęło ryb najpierw, a potem dołóż  tyle fasolek, ile ryb przypłynęło później. Ile było razem ryb? Do tych ryb za chwilę przypłynęły jeszcze trzy ryby. Ile ryb razem widział Pak? Następnie odpłynęły dwie ryby. Ile ryb teraz widział Pak? W ten sposób Dorosły tworzy opowiadanie na dodawanie, a potem na odejmowanie. Dziecko wykonuje obliczenia za pomocą fasolek.

 

 „Przejście przez rzekę” – zabawa z elementem skoku. Na ziemi, w odległości dużego kroku, rozłożona jest np. skakanka. Dziecko przeskakuje skakankę raz z jednej , raz z drugiej strony.

 

Praca z K4., 22 – naklejanie nalepek w określonych miejscach, rozwijanie wiedzy przyrodniczej, poszerzanie słownika czynnego dzieci (słowo perkoz), doskonalenie umiejętności rozróżniania kierunków i posługiwania się pojęciami: obok, nad, na, w. Zadanie dodatkowe – wyszukiwanie i kolorowanie figur, z których Pak zbudował łódkę.

Zabawy ruchowe na świeżym powietrzu:

a) „Wyścig żab” – dzieci ma nogi związane np. apaszką Na sygnał skacze obunóż od startu do wyznaczonej mety.

b) „Powódź” – dziecko biega po wyznaczonym terenie. Na hasło: Powódź! Wspina się na drabinki, ławki itp. Na hasło: Koniec powodzi! znowu zaczyna biegać.

c) „Gol” – Dorosły wyznacza lub ustawia bramkę. Dziecko na zmianę z dorosłym jest bramkarzem.

Starają się strzelić bramkarzowi gola.

 

 „Wesoły rak” – zabawa plastyczna. Dorosły przygotowuje kartony niebieski i zielony ; Granatową, zieloną i czarną kredkę. Jedno duże czerwone koło, jedenaście małych czerwonych kółek, dwa małe czarne kółka. Następnie demonstruje dziecku kolejne etapy wykonania pracy, a dziecko wykonuje ją według instrukcji.

 

 

 

 „Coś na h” – zabawa z wykorzystaniem W. Dziecko wycina obrazek herbunz W (z podpisem), nakleja go na kartce, ustala głoskę początkową h i rysują przedmioty / zwierzęta / owoce / warzywa, których nazwy zaczynają się tą głoską.

 

 „Raki” – zabawa na czworakach. Dziecko  w przysiadzie podpartym. Na hasło: Rak- idzie na spacer! dziecko idzie do tyłu na czworakach. Na hasło: Raki na plaży! dziecko zatrzymuje się.

 

 „Połów” – zabawa zręcznościowa. Dorosły przygotowuje dziesięć sylwet ryb z tektury. Z przodu każdej umieszcza spinacz biurowy. Przygotowuje wędkę ( kij do którego przywiązany jest sznurek zakończony magnesem). Dorosły wkłada ryby do obręczy np.  hula-hoop. Dziecko stara się złowić jak

najwięcej ryb. 

 

Wytrwałości w pracy i doskonałej zabawy!!!

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:

15.06.2020r.

„Wakacje tuż tuż – w górach”

„Polskie krajobrazy” – obejrzenie filmu .

 

 

 

 Podawanie nazw oglądanych krajobrazów, wskazywanie ich cech charakterystycznych.

 

„Wędrówka” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Marsz__bieg__podskoki.mp3

Dziecko słucha muzyki  do biegu lub podskoków. Gdy usłyszy rytm marszowy,maszeruje z jednoczesnym klaskaniem i recytacją tekstu Beaty Gawrońskiej:

 

Wędrujemy raźno w góry,

pod nogami mamy chmury.

 

 

„Góry” – wysłuchanie wiersza J. Porazińskiej.

 

Góry nasze, góry!

Hale nasze, hale!

Kto was zna tak dobrze,

jako my, górale!

Góry nasze, góry!

Wy, wysokie szczyty!

Kto was przewędrował?

Góral rodowity.

 

Wykorzystując mapę Polski przedstawioną niżej:

 

 

Dziecko odszukuje góry, określają kierunek (na dole mapy). Z pomocą Dorosłego odczytują nazwy pasm górskich, np. Karpaty, Sudety, Tatry. Następnie Dorosły zadaje dziecku pytania: Po czym poznamy, że na pewno jesteśmy w górach?; Jak nazywamy potocznie mieszkańców gór?; Jak nazywa się łąka w górach?; Jak nazywa się wędzony ser owczy?; W jaki sposób można w górach spędzać wakacje, co można robić?; Jakie zwierzęta można niekiedy zobaczyć podczas górskich wędrówek?.

 

„Skoki kozicy” – zabawa z elementem skoku. Dziecko skacze obunóż

do wybranego pola, porusza się skokami obunóż w podanym kierunku.

 

Piosenka do walizek i plecaków – osłuchanie z piosenką. Piosenka_do_walizek_i_plecakow_.mp3

 

sł. Dorota Gellner muz. Barbara Kolago

Mam kartkę niewielką

i pędzel malutki,

namaluję na papierze

kolorowe nutki.

Ref.: Dla dziewczynek i chłopaków,

do walizek i plecaków,

na Mazury i pod chmury,

nad jeziora albo w góry.

Z tych nutek ułożę

tęczową piosenkę,

refren będzie w niej wesoły,

zwrotki uśmiechnięte.

Ref.: Dla dziewczynek i chłopaków...

 

Zabawy rytmiczne do piosenki.

1) Aktywne słuchanie piosenki. Podczas słuchania zwrotki dzieci stoją i rysują

w powietrzu owale. Podczas refrenu – wędrują w dowolnych kierunkach

i klaszczą.

2) Nauka słów piosenki. Dziecko z dorosłym recytuje frazami tekst piosenki z jednoczesnym wykonywaniem ruchów:

Mam kartkę niewielką Rysowanie przed sobą obiema rękami prostokąta.

i pędzel malutki, Ruchy obiema rękami z góry na dół i z dołu do góry.

namaluję na papierze kolorowe nutki. Rysowanie ręką wiodącą czterech ćwierćnut.

Ref.: Dla dziewczynek i chłopaków, Pokazywanie na siebie i na kolegów.

do walizek i plecaków, Wyciągnięcie rąk przed siebie, zaciśnięcie dłoni w pięści.

na Mazury i pod chmury, Machanie nad głową prostymi rękami w prawo i lewo.

nad jeziora albo w góry. Rysowanie przed sobą linii łamanej.

Z tych nutek ułożę tęczową piosenkę, Rysowanie nad głową obiema rękami łuku, od strony lewej do prawej.

refren będzie w niej wesoły, Kręcenie rękami nad głową „wiatraczków”, zwrotki uśmiechnięte. Rysowanie przed swoją twarzą uśmiechu.

3) Dzieci śpiewają piosenkę z jednoczesnym wykonywaniem ruchów.

 

„Tropimy głoskę h” – zabawy słuchowe z wykorzystaniem K. Dzieci wyszukują w pokoju lub wymyślają przedmioty / zwierzęta / owoce / warzywa, których nazwy zaczynają się głoską h. Praca z K4., 20 – czytanie globalne, wyraz podstawowy: hamak. Dzielenie na sylaby nazw obrazków oraz kolorowanie ramek wokół tych przedmiotów, których nazwy zaczynają się głoską h. Zadanie dodatkowe – słuchanie i nauka rymowanki :

Hela hamak zawiesiła…, recytacja z jednoczesnym wodzeniem po śladzie, rysowanie kształtu w tunelu oraz samodzielnie

Hela hamak zawiesiła

i się na nim położyła.

Hopsa, hopsa, dana, dana,

ta zabawa jest udana.

 

Praca z K4., 21 – wycinanie elementów historyjki obrazkowej. Opowiadanie o zdarzeniach.

Układanie obrazków w prawidłowej kolejności: wyjazd w góry, powrót z gór.

 

Obejrzenie filmu : „Bezpieczeństwo w górach”.

Tishi, Tashi i Ubaki wybrali się na wycieczkę w góry. Pokażą jak należy się przygotować do wędrówki, co ze sobą zabrać oraz jak zaplanować trasę wycieczki. Wspaniała bajka edukacyjna, która uczy zasad bezpiecznego zachowania w górach.

 

Piosenka do walizek i plecaków – utrwalenie znajomości piosenki. Dziecko śpiewa piosenkę z dorosłym lub indywidualnie.

 

Wytrwałości w pracy i doskonałej zabawy!!!

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:

12.06.2020r.

„W zoo”

Zoo – wysłuchanie wiersza D. Wawiłow.

 

W zoo jest wesoło,

ludzie chodzą wkoło,

byk ma duże rogi,

bocian nie ma nogi,

foka siedzi w stawie,

nie widać jej prawie.

Słonie wodę piją,

niedźwiedzie się biją,

sowa w domku siedzi,

boi się niedźwiedzi.

Ale najładniejsze

są zielone rybki,

patrzą sobie na mnie

zza zielonej szybki

i zębów nie mają,

i rogów nie mają,

i tylko tak sobie

pływają, pływają,

pływają, pływają,

i się uśmiechają…

Rozmowa na temat wiersza. Dziecko odpowiada na pytania Dorosłego: Jakie zwierzęta są wymienione w wierszu?; Co robią poszczególne zwierzęta?; Dlaczego zamyka się zwierzęta w ogrodach zoologicznych?; W jaki sposób możemy pomóc zwierzętom w ogrodach zoologicznych?. Prezentujemy dziecku obrazki przedstawiające: sowę, byka, rybę, fokę, dwa lwy.

  

 

   

 

Dzieci przeprowadzają analizę i syntezę głoskową nazw tych zwierząt.

 

Praca z K4., 16 – wyróżnianie zbioru pustego (w którym jest zero elementów). Otaczanie pętlami zwierząt, które nie mają nic do jedzenia, oraz psiej miski, która jest pusta. Zadanie dodatkowe – ozdabianie cyfry 0, łączenie z zerem tych pętli, w których nie ma żadnych elementów.

 

„Przejdź obok lwa” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Dziecko idzie w tempie marszowym. Gdy Dorosły wypowie hasło –  lew, dziecko ma iść dalej jak najciszej, np. na palcach, czołgając się, w kucki.

 

„Dogoń lwa” – zabawa ruchowo-słuchowa. Dziecko z dorosłym podają je sobie rytmicznie piłkę z jednoczesną recytacją wiersza:

Raz, dwa, trzy Włodzimierz Scisłowski

Raz, dwa, trzy –

lew jest zły!

Cztery, pięć, sześć –

może cię zjeść!

Siedem, osiem, dziewięć –

nic o lwie już nie wiem.

Lecz baw się wesoło,

bo lew siedzi w zoo!

Przy pierwszym powtórzeniu tekst należy mówić wolno z bardzo dokładnym podziałem na sylaby. Przy każdej sylabie musi być wyraźnie zaznaczone podanie piłki .

 

„Ogrodzenie dla lwa” – zabawa ruchowo-słuchowo-wzrokowa. Dziecko,  recytuje wiersz, rysuje (najpierw po śladzie) wzór: palcem, suchym pędzlem, kolorowymi kredkami. Na końcu – z pamięci – ołówkiem:

 

Zapraszam wszystkie dzieci na wycieczkę do ZOO. Możecie tutaj zobaczyć wiele egzotycznych zwierząt i usłyszeć o nich rymowanki. Posłuchaj, jakie dźwięki wydaje lew, słoń lub małpa. Lulek ma również dla wszystkich ciekawą zabawę w zagadki.

 

 

 

Praca z ZG, 50 – rysowanie lwa po śladzie oraz po linii przerywanej. Ozdabianie obrazka.

 

Domowa piosenka – dziecko śpiewa piosenkę przy akompaniamencie . Domowa_piosenka-_kazdy_ma_jakiegos_bzika.mp3

Domownicy nagradzają dziecko brawami. Chwalimy za ładny śpiew umiarkowanym głosem.

 

Wytrwałości w pracy i doskonałej zabawy!!!

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:

 

10.06.2020r.

„U weterynarza”

„Papuga” – zabawa naśladowcza. Dorosły stoi naprzeciw dziecka jest papugą. Wykonuje dowolne ruchy – dziecko je naśladuje. Później może być zmiana. Do zabawy może posłużyć nam piosenka : Papuga_kolorowa_-_zabawa.mp3

 

słowa są takie:

Papuga kolorowa wymyśla nowe słowa
Wymyśla nowe dźwięki piosenki
 ref. Pa ra ra, pa, ra, ra, ra (8 razy)  

Papuga kolorowa wymyśla nowe słowa
Wymyśla nowe dźwięki piosenki
ref. Ble, ble, ble, ble, ble, ble, ble (8 razy)

Papuga kolorowa wymyśla nowe słowa
Wymyśla nowe dźwięki piosenki
ref. No, no, no, no, no, no, no (8 razy)

 

Czworonożni pacjenci – wysłuchanie tekstu Z. Gorczyckiej czytanego przez Dorosłego.

 

Dziadek Franka ma przyjaciela lekarza. Pewnego wieczoru przyjaciel odwiedził go.

– Jak dobrze, że jesteś – mówi dziadek. – Nasz Kusy zwichnął nogę. Poradź mi, co mam robić. Lekarz ogląda chorą łapkę, nastawia, bandażuje. I Kusy wkrótce jest zdrów. Po tygodniu doktor znów odwiedza przyjaciela. Kusy wita się z nim, a potem wybiega z pokoju. Po chwili wraca, ale nie sam. Obok niego skacze na trzech nogach kulejący buldog. – Ach! – woła lekarz – przyprowadziłeś mi pacjenta! Nie ma rady, muszę mu pomóc. Dobry z ciebie, piesku, kolega! Kusy liże rękę lekarza. Dziękuje mu.

 

 Rozmowa na temat wysłuchanego tekstu. Dorosły zadaje dziecku pytania: Kim był przyjaciel dziadka?; Kogo ten lekarz leczył?; Komu najpierw pomógł lekarz?; Co zrobił pies przy następnej wizycie lekarza?; Jak nazywa się lekarz, który leczy zwierzęta?.

 

„Uciekająca jaszczurka” – zabawa ruchowa. Dziecko kładzie się na brzuchu i za pomocą kończyn jednej strony ciała próbują posuwać się do przodu.

 

„Śniadanie Łatka” – zabawa matematyczna. Dziecko ma przygotowane np. fasolki i prostokąt z okienkami z wyprawki. Przygotowana sylweta psa, miska oraz kości.

 

 

         

Dorosły pyta : Ile fasolek masz  w okienku?; Włóż fasolki tak, by w okienku była jedna fasolka.

To jest Łatek (Dorosły pokazuje sylwetę psa).

Łatek jest głodny. W misce ma kości (Dorosły pokazuje sylwetę miski i kości). Ma ich tyle samo, ile ty masz fasolek w okienku. Czyli ile?; Łatek zjadł 3 kostki. Ile mu zostało?; Łatek zjadł 2 kostki. Ile mu zostało?; Łatek zjadł 2 kostki. Ile mu zostało?; Łatek zjadł 3 kostki. Ile mu zostało?; Następnego dnia pani włożyła mu do miski

8 kostek. Włóż do okienka tyle samo fasolek. Łatek zjadł 3 kostki. Ile mu zostało?; Łatek zjadł 1 kostkę. Ile mu zostało?; Łatek zjadł 2 kostki. Ile mu zostało?; Łatek zjadł 2 kostki. Ile mu zostało? Dorosły powtarza zabawę jeszcze 2-3 razy.

 

„Spacer węża” – zabawa ruchowa. Dziecko, stojąc, nabiera bardzo dużo powietrza. Należy zwrócić uwagę, by nie unosiło przy tym ramion. Idzie, wypuszczając powietrze bardzo wolno z jednoczesnym mówieniem głoski s. Gdy zabraknie mu powietrza, zatrzymuje się, nabierają powietrza i ponownie ruszają.

 

Praca z K4., 15 – rozcinanie obrazka i układanie go z pamięci.

 

Zabawy ruchowe na świeżym powietrzu. „Pies goni kota” – zabawa bieżna. Ustalamy, kto jako pierwszy jest psem, a kto kotem. Dziecko-kot ucieka, a Dorosły-pies je goni. Gdy dziecko-kot zostanie złapane, następuje zmiana ról.

 „Kangury” – zabawa z elementem siłowym. Dziecko w parze z Dorosłym lub innym domownikiem stają naprzeciwko siebie. Mają ręce podniesione na wysokości oczu, dłonie otwarte, zwrócone w kierunku partnera. Na sygnał  podskakują obunóż z jednoczesnym odpychaniem partnera od siebie.

 

„U weterynarza” – obejrzenie filmu przez dzieci

 

„W lecznicy” – praca plastyczna. Dzieci rysują to, co najlepiej zapamiętały z filmu.

 

„Tyle, ile” – zabawa pobudzająco-hamująca. Dziecko porusza się po pokoju w dowolny sposób przy melodii utworu Domowa piosenka. Gdy muzyka milknie, Dorosły pokazuje kartonik z wybraną liczbą kropek i mówi: Zaklaszcz tyle. Gdy melodia powraca, dziecko ponownie wykonują dowolne ruchy. Gdy Dorosły pokaże pusty kartonik, dzieco nie rusza się, pomimo polecenia.

 

Wielka Księga Tropicieli – dzieci opowiadają, co widać na obrazku. Wyszukują wskazane zwierzęta i naklejają przy nich zielone kropki.

 

Wytrwałości w pracy i doskonałej zabawy!!!

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:

 

09.06.2020r.

„To co pływa, gryzie, piszczy”

Wysłuchanie wiersza M. Buczkówny „Tylko raz”.

 

Chcą żyć tak ja ty żyjesz,

Wszystkie na świecie zwierzęta-

I mrówki, i żaby, i żmije,

I pszczoła wiecznie zajęta

I paź królowej  – motyl

Niech fruwa tęczowozłoty

I ślimak środkiem dróżki

Niech pełznie, wystawia różki…

Przypatrz się z bliska dżdżownicy,

Biedronce, jak kropki liczy,

Jaskółce, jak gniazdo kleci

Jak pająk rozsnuwa sieci

Niech skacze pasikonik,

Niech świerszczyk w trawie dzwoni…

Dla nich kwitnie łąka,

Dla nich rośnie las.

Jak i Ty- żyją tylko raz.

 

Odpowiedzcie na pytania: jakie zwierzęta zostały wymienione w wierszu?, które pływają?, które pełzają?, latają? Które gryzą? I dlaczego? Jak zachować się w sytuacji, gdy napotkamy na swojej drodze nieznajome zwierzę? Co zrobić w sytuacji gdy zostaniemy użądleni przez owada lub żmiję.

Co jest wspólnym marzeniem wszystkich zwierząt?

 

„Nasi pupile” – rozwiązywanie zagadek Tomasza Jabłońskiego.

 

Któż to ma swe piórka takie kolorowe?

Któż to tak uciesznie przechyla swą głowę?

Chętnie dużo mówi, okiem swoim mruga,

Jeśli mieszka w klatce, to pewnie… (papuga)

 

Kosmate futerko,

Oczka jak paciorki,

W bębenku wciąż biega,

Podobne do norki. (chomik)

 

Małe, kolorowe, żyją w szklanym domu.

Choć nie mają głosu, nie wadzą nikomu. (rybki)

Pełne wody – lecz nie morze,

Rybki ma – lecz nie jezioro,

Zanim spać się dziś położysz,

Pokarm wsyp, będzie wesoło. (akwarium)

 

Cóż to jest za zwierzę: zwinięte jak lina,

Podwójny ma język, na drzewa się wspina. (wąż)

 

Praca z K4., 14 – prowadzenie zwierząt do ich domów. Zadanie dodatkowe – łączenie zwierząt z ich cieniami.

 

Osłuchanie z piosenką. Domowa piosenka sł. Ewa Chotomska muz. Krzysztof Marzec         Domowa_piosenka-_kazdy_ma_jakiegos_bzika.mp3

Kiedy wracam ze szkoły

i otworzyć chcę drzwi,

już od progu dobiega

zawsze wierny głos psi.

Na dywanie w pokoju

do nóg łasi się kot,

a w pudełku pod stołem

chomik chowa się w kąt.

Ref.: Każdy ma jakiegoś bzika,

każdy jakieś hobby ma,

a ja w domu mam chomika,

kota, rybki oraz psa.

 

Kiedy smutno mi czasem,

przyjdzie do mnie pan pies,

poda łapę, zapyta,

nie martw się, co ci jest?

Kot zamruczy pod nosem,

chomik także da znać,

i od razu weselej,

już zaczynam się śmiać.

 

Ref.: Każdy ma jakiegoś bzika,

każdy jakieś hobby ma,

a ja w domu mam chomika,

kota, rybki oraz psa.

 

Aktywne słuchanie piosenki. Podczas zwrotki dziecko naśladuje służącego pieska (przysiad, ręce zgięte w łokciach, przyciągnięte do tułowia), rytmicznie podskakuje na zgiętych nogach. Podczas refrenu klęka z pośladkami na stopach i wybija rytm ćwierćnutowy – na zmianę o uda i klaszcząc w ręce (jedno uderzenie o uda, jedno klaśnięcie).

 

„Muzykalne zwierzęta” – zabawa ortofoniczna. Dziecko śpiewa melodię zwrotek na dźwiękach hau,

a  melodię refrenu na dźwiękach miau. Potem następuje zamiana.

 

„Rytmy” – zabawa rytmiczna. Dziecko maszeruje w ciszy. Gdy usłyszy melodię refrenu – zatrzymuje się i wystukuje rytm z jednoczesnym mówieniem tekstu.

 

Praca z ZG, 49 – kolorowanie papugi według wzoru. Rysowanie szlaczka po śladzie oraz po kropkach.

Proponuję również wykonać kota - Origami

 

 

Wytrwałości w pracy i doskonałej zabawy!!!

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:

 

08.06.2020r.

„Mój przyjaciel- pies i kot”

„Nasi ulubieńcy” – oglądanie filmu o zwierzętach domowych

(psach, kotach, żółwiach, chomikach, rybkach itp.); zwrócenie uwagi na wielkość zwierzątka, jego potrzeby i związane z nim obowiązki.        

                                                                             

 

„Pół marzenia” Joanny Raweckiej Dorosły czyta dziecku opowiadanie.                          

Ninka miała ogromne marzenie. Ogromne i nie do spełnienia. Ilekroć poruszała ten temat z rodzicami, słyszała wiele słów, których do końca nie rozumiała, ale wiedziała, że oznaczają jedno: nie może mieć psa.

– To jest, córeczko, wielka odpowiedzialność – mówiła mama, a Ninka już wiedziała, że to słowo wiąże się z kolejną odmową. Wieczorami Ninka wyobrażała sobie, że bawi się z puchatym szczeniakiem i głaszcze jego błyszczącą sierść. Ach! Ileżby za to dała! Pewnego ranka spotkała sąsiadkę, panią Adę, która miała starego kundelka Czarusia. Co prawda odbiegał od ideału z marzeń Niny, ale uwielbiała, kiedy wesoło merdając ogonem, podstawiał siwy pyszczek do pieszczot.                                                                                                           

– Widzę, że umiesz obchodzić się ze zwierzętami – zagadnęła pani Ada, kiedy dziewczynka delikatnie drapała Czarusia za uchem.

– Bardzo chciałabym mieć pieska – westchnęła Ninka. – Ale moi rodzice nie chcą się zgodzić.

Pani Ada spojrzała na małą ze zrozumieniem:

– Posiadanie psa to duża odpowiedzialność.

„Znowu to samo” – pomyślała ze smutkiem Ninka.

– Są jednak różne sposoby – dokończyła sąsiadka zagadkowo. – Można mieć psa „na pół”.

Dziewczynka spojrzała zaciekawiona.

– Chciałabyś mieć ze mną Czarusia „na pół”? – spytała pani Ada.

Ada aż pisnęła ze szczęścia. Spojrzała na pieska: jako w połowie własny wydawała jej się nawet piękny.

– Podzielimy się odpowiedzialnością. Możesz przychodzić do mnie po szkole, bawić się z Czarusiem, a jeśli rodzice pozwolą, to nawet wyprowadzać go na skwerek przed blokiem. Szczerze mówiąc, sprawia mi to już kłopot.

– Ojej! Dziękuję! – wykrzyknęła Nina i pobiegła z nowiną do domu.

– Pół psa? – zapytał tata, nie rozumiejąc dokładnie, o czym w pośpiechu opowiada mu córka.

– Nie pół psa, tylko pół odpowiedzialności – powiedziała dziewczynka, czując, że jest to bardzo mądre.

Dorosły zadaje dziecku pytania:

O czym marzyła Nina?

Dlaczego rodzice nie chcieli się zgodzić na jej prośby?

Co oznacza to słowo – odpowiedzialność?

Kto pomógł Nince?

Jak rozwiązała problem pani Ada?

Jakie zwierzątka macie w domu lub jakie chcielibyście mieć?

Jak należy opiekować się zwierzętami?

Jakie znacie zwierzątka domowe, które mają cztery łapy?

 

 „Kotki piją mleczko” – zabawa ruchowa.

„Dziecko – kociątko” klęczy obok swojej „miski” (talerzyk), nachyla się i naśladuje picie mleka językiem z miski. Na hasło: Kotek na spacer! – dziecko chodzi na czworakach. Na hasło: Kotek pije mleko! – wraca do swojej miski i  naśladuje picie mleka.

 

 „Tropimy głoskę z” – zabawy słuchowe z wykorzystaniem K. Dziecko wyszukuje w sali lub wymyśla przedmioty / zwierzęta / owoce / warzywa, których nazwy zaczynają się głoską z. Praca z K4., 13 – czytanie globalne, wyraz podstawowy: zebra. Opowiadanie o obrazkach przedstawiających zebrę – zwierzę oraz zebrę

– przejście dla pieszych. Umieszczanie nalepek z napisami w odpowiednich miejscach. Kolorowanie ramek wokół obrazków, w których nazwach słychać głoskę z na początku lub w środku. Zadanie dodatkowe – powtarzanie za dorosłym z jednoczesnym wodzeniem po śladzie :

Chociaż wielki jest

Jak góra –

Śmiało możesz podejść doń.

Zgadnij so to za figura?

SŁOŃ!

Rysowanie kształtu w tunelu oraz samodzielnie

„Mam zwierzątko” – praca plastyczna. Dzieci malują farbami portret swojego ulubionego zwierzątka domowego – takiego, jakie mają lub jakie chciałyby mieć.

 

 „Ile łap w koszyku” – zabawa dydaktyczna.

Przygotowanych pięć sylwet psów oraz kontur kosza dla psa.

 

 

 

 

Dziecko ma przed sobą ok. 20 fasolek. Dorosły wkłada pierwszego psa do koszyka i zadaje dziecku pytanie: Ile łap jest w koszyku?. Dokłada drugiego psa i pyta: Ile teraz jest łap w koszyku?. W analogiczny sposób postępuje do momentu, aż wszystkie psy będą w koszyku. Następnie wyjmuje po jednym psie z koszyka i zadaje to samo pytanie. Gdy wyjmie ostatniego psa, także zadaje to pytanie – na podstawie odpowiedzi prezentuje dziecku zbiór pusty. Dziecko manipuluje fasolkami, obliczają na palcach lub w pamięci.

 

„Kochajmy zwierzęta” – rozmowa z dzieckiem : Co robi, jak się zachowuje ktoś, kto kocha zwierzęta?.

 Podczas rozmowy Dorosły zwraca uwagę na problem bezdomnych zwierząt, schronisk oraz tego, że zwierzęta to nie zabawki i wymagają opieki przez cały czas.               

 

Może będzie miał ochotę i skorzysta z propozycji wykonania np psa.

 

 

 

 

Wytrwałości w pracy i doskonałej zabawy!!!

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:

05.06.2020r.

„Mój przyjaciel”

„Umiem czytać” – zabawa dydaktyczna. Dorosły pomaga dziecku w globalnym odczytywaniu tekstu obrazkowo-literowego oraz słownym łączeniu obrazków z napisami :

 

To Ali, a to Adama.

Dom ptaka to .

Dom to las.

My lubimy .

 

Zestaw ćwiczeń gimnastycznych

1. Dziecko pokonuje tor przeszkód przygotowany przez Dorosłego:

a) bieg slalomem między pachołkami ustawionymi w odległości 1 m od siebie,

na końcu szeregu pachołków leży szarfa, którą należy przełożyć przez

całe ciało, zaczynając od stóp, a zdejmując przez głowę;

b) pokonanie górą szeregu krzesełek, które są ustawione jedno za drugim

(lub pokonanie szeregu krzesełek dołem, czołgając się między nogami

krzesełek);

c) przejście po skakance lub linie położonej na podłodze, z rękami wyciągniętymi na boki, próba utrzymania równowagi;

d) wejście na krzesełko ustawione przed materacem, skok z krzesełka na materac na obie nogi, przy asekuracji Dorosłego.;

e) pokonanie szeregu obręczy hula-hoop ułożonych na podłodze w odległości

0,5 metra od siebie, poprzez skoki obunóż w środek koła i pomiędzy koła;

f) po przeskoczeniu ostatniego koła hula-hoop przejście do biegu na czworakach.

( Można też skorzystać z przedstawionego zestawu):

 

„W piaskownicy” – zadaniem dziecka jest ułożenie historyjki obrazkowej i opowiedzenie jej.

 

 

 

„Tęcza”- wykonanie pracy plastycznej z pasków kolorowego papieru.

 

 

Jesteśmy dziećmi – wspólne śpiewanie piosenki

 

„Kto pierwszy opłynie świat”– gra dydaktyczna. dorosły przygotowuje dwa pionki i dwie kostki do gry. Dziecko samodzielnie rysuje trasę gry. Na niej

umieszcza pola-premie i pola-pułapki. Jeżeli potrafi, może umieścić skróty.

Wygrywa ten, kto pierwszy dojdzie do mety.

 

„Mój szczęśliwy dzień” – rysowanie plakatu kredkami.

 

Prezentowanie  prac do wystawy na stronie internetowej.
.

 

 

Wytrwałości w pracy i doskonałej zabawy!!!

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:

 

04.06.2020r.

„Gdy jest nam nudno”

„Umiem czytać” – zabawa dydaktyczna. Dorosły pomaga dziecku w globalnym odczytywaniu tekstu obrazkowo-literowego oraz słownym łączeniu obrazków z napisami :

 

Tomek ma .

Ala ma      .

Dom   to   .

Dom to .

 

 „Co robimy, gdy jest nam nudno?” – rozmowa. N. zadaje dzieciom pytania: Czy kiedyś było wam nudno?; W jakich sytuacjach jest wam nudno?; Co można zrobić, żeby się nie nudzić?. Podczas rozmowy można wspólnie dojść do wniosku, że aby nie było nudno, należy wymyślać i organizować wiele zabaw.

Wycieczka – zabawa ilustracyjna do piosenki. (Dorosły śpiewa razem z dzieckiem na popularną melodię lub recytuje słowa piosenki).

 

Wycieczka sł. i muz. R.H. Żuchowski  Wycieczka_sl._i_muz._R.H._Zuchowski.mp3

Przygotował zuch dwie nogi

do dalekiej, ciężkiej drogi.

Noga lewa, noga prawa,

dla nas, zuchów, to zabawa.

Ref.: Idzie zuch, wicher dmucha

i do tyłu ciągnie zucha.

Ale zuch się nie przejmuje

i do przodu maszeruje.

Przygotował zuch dwie ręce,

tylko dwie, bo nie miał więcej.

Ręka lewa, ręka prawa,

dla nas praca to zabawa.

Ref.: Idzie zuch…

„Po mojej prawej stronie jest…” – zabawa dydaktyczna. Dorosły poleca dziecku oznaczenie miejsca swojego serca. Dziecko rękami bada, gdzie ma serce, i wsłuchuje się w jego bicie. Następnie przykleja w tym miejscu serduszko z folii samoprzylepnej. Dorosły mówi: Podnieś do góry rękę, która jest po tej stronie co serce.

Dziecko podnosi rękę. Następnie dziecko bierze do ręki opaskę; gumkę ; tasiemkę i nakłada ją na lewą rękę. Dziecko siada na dywanie: przy stole – Dorosły mówi: Po mojej prawej stronie jest…, a po mojej lewej stronie jest… . Następnie to samo mówi dzieci, wymieniając przedmioty z prawej strony i lewej strony.

 

„Dziupla mądrej sowy” – zabawa słownikowa. Dorosły prezentuje obrazki przedstawiające różne rodzaje piłek sportowych.

 

           

 

Inicjuje rozmowę z dzieckiem: Jakie znasz piłki?; Czym się różnią?; Do czego służą?; Jak się nazywają sporty, w których wykorzystuje się takie piłki?. Dziecko klasyfikuje piłki pod względem wielkości i ciężaru.

 

„Piłka i piłka” – zabawa słownikowa. Dorosły zadaje pytanie: Jakie znasz inne piłki?.

Zadaniem dziecka jest samodzielnie dojść do wniosku, że różne przedmioty mogą mieć taką samą nazwę.

 

„Konkurencje sportowe” – zabawy z piłkami.

 

a) Bieg z piłką do ping-ponga – zadaniem dziecka jest pokonanie wyznaczonej trasy, trzymając na łyżce piłeczkę do ping-ponga.

 

b) Rzucanie gumową piłką do celu – dziecko rzuca piłkę do pojemnika ustawionego na podłodze.

 

c) Przejście z dwiema piłkami pod pachami po ławeczce – zadaniem dzieci jest pokonanie wyznaczonej trasy z dwiema piłkami pod pachami.

 

 „Umiemy mówić w różnych językach” – zabawa dydaktyczna. Dorosły mówi, że najlepszą zabawką dla wszystkich dzieci na całym świecie jest właśnie piłka. Dlatego warto wiedzieć, jak na piłkę mówią dzieci w innych krajach. Dorosły podaje nazwy, a dziecko może je powtarzać.

 

„Umiem liczyć” – zabawa utrwalająca umiejętność przeliczania i posługiwania się liczebnikami porządkowymi. Dziecko ma do dyspozycji np. skakankę lub inny przedmiot, który może ograniczyć powierzchnię.

i dziesięć klocków; kamieni ; kulek; guzików ; piłeczek do ping-ponga. Dorosły wydaje polecenia: Włóż do skakanki  3 klocki. Policz klocki. Dołóż jeszcze 2 klocki. Policz klocki. Dołóż jeszcze 5 klocków. Policz klocki.

Dorosły może tę zabawę powtórzyć kilka razy, uwzględniając czynności dokładania i odkładania w zakresie dziesięciu. Następnie Dorosły prosi o przyniesienie dziecięciu dowolnych przedmiotów. Dziecko układa przyniesione przedmioty jeden obok drugiego, podaje ich nazwy i mówi , który z kolei jest dany przedmiot.

 

Praca z K4., 19 – kolorowanie drogi według kodu. Zadanie dodatkowe – kolorowanie domków takich samych jak domek Paka.

 

Zabawa na podwórku z wykorzystaniem przyborów i zabawek – skakanek, obręczy, piłek, kręgli itp.

 

 „Wymyśl zdanie” – zabawa słownikowa. Układanie zdań z podanymi przez Dorosłego wyrazami o tematyce związanej z Dniem Dziecka. Rozwijanie prostych zdań i równoważników zdań.

 

„Skakanka” – zabawa ze skakanką . Przeliczanie skoków wykonanych przez skakankę.

 

Woogie-boogie – zabawa ilustracyjna do piosenki

sł i muz. Tradycyjne  Boogie_Woogie.mp3

 

Do przodu prawą rękę daj Wyciągnięcie prawej ręki do przodu.
Do tyłu prawą rękę daj Wyciągnięcie prawej ręki do tyłu.
Do przodu prawą rękę daj Wyciągnięcie prawej ręki do przodu
I pomachaj nią  Rytmiczne potrząsanie prawą ręką
Bo przy boogie woogie  Położenie dłoni na biodrach.

trzeba pokręcić się  Obrót dookoła własnej osi.
No i klaskać trzeba raz, dwa, trzy Rytmiczne klaskanie.

Boogie woogie ahoj Pięć kroków do przodu, wyskok z uniesieniem rąk.

Boogie woogie ahoj Pięć kroków do tyłu, wyskok z uniesieniem rąk.
Boogie woogie ahoj Pięć kroków do przodu, wyskok z uniesieniem rąk.

I od nowa zaczynamy taniec ten Pięć kroków do tyłu.
Do przodu lewą rękę daj  (jak wyżej)

Do tyłu lewą rękę daj
Do przodu lewą rękę daj
I pomachaj nią
Bo przy boogie woogie trzeba pokręcić się
No i klaskać trzeba raz, dwa, trzy

Boogie woogie ahoj
Boogie woogie ahoj
Boogie woogie ahoj
I od nowa zaczynamy taniec ten

Do przodu prawą nogę daj
Do tyłu prawą nogę daj
Do przodu prawą nogę daj
I pomachaj nią
Bo przy boogie woogie trzeba pokręcić się
No i klaskać trzeba raz, dwa, trzy

Boogie woogie ahoj
Boogie woogie ahoj
Boogie woogie ahoj
I od nowa zaczynamy taniec ten

Do przodu lewą nogę daj
Do tyłu lewą nogę daj
Do przodu lewą nogę daj
I pomachaj nią
Bo przy boogie woogie trzeba pokręcić się
No i klaskać trzeba raz, dwa, trzy

Boogie woogie ahoj
Boogie woogie ahoj
Boogie woogie ahoj
I od nowa zaczynamy taniec ten
.

 

Wytrwałości w pracy i doskonałej zabawy!!!

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:

 03.06.2020r.

„Dzieci na Świecie”

„Umiem czytać” – zabawa dydaktyczna. Dorosły pomaga dziecku w globalnym odczytywaniu tekstu obrazkowo-literowego oraz słownym łączeniu obrazków z napisami :

 

Tata ma .

 

Dom to gawra.

 

Dom      to .

 

Dzieci świata – słuchanie wiersza W. Fabera czytanego przez Dorosłego :

 

W Afryce w szkole, na lekcji,

śmiała się dzieci gromada,

gdy im mówił malutki Gwinejczyk,

że gdzieś na świecie śnieg pada.

A jego rówieśnik, Eskimos,

też w szkole, w chłodnej Grenlandii,

nie uwierzył, że są na świecie

gorące pustynie i palmy.

Afryki ani Grenlandii

my także jak dotąd nie znamy,

a jednak wierzymy w lodowce,

w gorące pustynie, w banany.

I dzieciom z całego świata

chcemy ręce uścisnąć mocno

i wierzymy, że dzielni z nich ludzie,

jak i z nas samych wyrosną.

 

Rozmowa na temat wiersza: Z czego śmiały się dzieci w Afryce?; Dlaczego te dzieci śmiały się ze śniegu?;  Z czego śmiały się dzieci w Grenlandii?; Dlaczego te dzieci śmiały się z gorącej pustyni i palm?; Jakie święto obchodziliśmy pierwszego czerwca?.

 

„Kto gdzie mieszka” – zabawa dydaktyczna. Oglądanie ilustracji przedstawiających różne domy ludzi. Dorosły prezentuje sylwety zarówno postaci, jak i ich domów. Dziecko dopasowuje dom do postaci. Dorosły pomaga w podawaniu nazw domów oraz zwraca uwagę na wygląd i ubiór dzieci.

 

 

     

 

 

 

Doprowadź dzieci do ich domów:

 

 

 

 

„Indiański pióropusz” – wykonanie ozdoby według instrukcji z W. Dziecko robi dla siebie pióropusz; bawi się w Indian według własnego pomysłów.

 

„Radosny świat” – rysowanie kredą lub patykiem na płytach chodnikowych lub piasku wokół domu.

 

„Jesteśmy dziećmi” – nauka drugiej zwrotki piosenki Jestesmy_dziecmi_Spiewajace_Brzdace.mp3

 

„Ile jest dzieci na obrazku?” – ćwiczenie spostrzegawczości. Z prawej i z lewej strony obrazki kuli ziemskiej i dzieci różnej narodowości, koloru skóry i pochodzenia. Dziecko wykonuje kolejne polecenia Dorosłego:

Zasłoń prawe oko. Co widzisz po lewej stronie ekranu ? Policz dzieci!;

Zasłoń lewe oko. Co widzisz po prawej ekranu ? Policz dzieci!;

Popatrz  na kulę ziemską obydwoma oczami po lewej stronie ekranu. Policz dzieci bez używania palców u rąk oraz bez odrywania oczu od postaci.;

Patrz na kulę ziemską obydwoma oczami po prawej stronie ekranu . Policz dzieci, które mają czarny kolor skóry bez używania palców u rąk oraz bez odrywania oczu od postaci;

Policz dzieci, które mają kręcone włosy bez używania palców u rąk oraz bez odrywania oczu od postaci.

 

 

    

 

Wytrwałości w pracy i doskonałej zabawy!!!

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:

 

02.06.2020r.

„Prawa Dziecka”

„Umiem czytać” – zabawa dydaktyczna. Dorosły pomaga dziecku w odczytywaniu globalnym tekstu obrazkowo-literowego oraz słownym łączeniu obrazków z napisami.

   kury to kurnik.

Kto to? To   .

 

Prawa dzieci Olga Masiuk – słuchanie opowiadania czytanego przez dorosłego

 

Marysia usiadła zrezygnowana.

– Nie wiem, jak to jest być Pakiem – powiedziała do mnie. – Ale być dzieckiem

jest bardzo, bardzo trudno.

– Naprawdę? Myślałem, że to przyjemność.

Marysia pokręciła głową.

– Niczego ci nie wolno. Nie masz do niczego prawa. Nie jesteś normalnym

człowiekiem.

– Ja nie jestem. Ale wydawało mi się, że ludzie-dzieci mają całkiem nieźle –

rzekłem.

– To nieprawda – westchnęła Marysia i pobiegła bawić się z Martą.

Dużo o tym myślałem. Poszedłem do Jacka, bo on jest bardzo mądry.

– Jacku, jak to jest być dzieckiem, dobrze czy źle? – zapytałem.

– Słabo – odpowiedział Jacek. – Niczego ci nie wolno. Tylko zakazy: nie rób

tego, nie rób tamtego.

– A co wolno? – chciałem się dowiedzieć.

Jacek pomyślał chwilę:

– Czy ja wiem... chyba nic.

Nie wyglądało to wszystko za dobrze. Popatrzyłem, jak dzieci się bawią. Były

bardzo dzielne, zachowywały pogodę, mimo iż niczego nie mogły i nie miały

żadnych praw.

Następnego dnia pani powiedziała, że zaczniemy czytać nową książkę, o Januszu

Korczaku. Powiedziała, że to był taki człowiek, który rozumiał, że dziecko

jest tak samo ważne jak dorosły, i uważał, że dzieci powinny mieć swoje prawa.

Nie wiem, jak pani to robi, ale zawsze czytamy takie książki, które pasują do naszych

rozmów. I czytała nam, jak Korczak prowadził dom dla sierot i jak podpisywał z dziećmi

umowy, i płacił im, jeśli dotrzymywały umów. Na przykład ktoś oświadczał,

że nie będzie się złościł przez tydzień, i Korczak zapisywał to w zeszycie. To była

umowa. Mówił, że dzieci trzeba traktować poważnie, tak samo jak dorosłych.

– Tamte dzieci miały dobrze – powiedziała Marysia. – Nam nic nie wolno.

– Naprawdę tak myślisz? – zapytała pani.

– Oczywiście. Moja mama zawsze mówi, że się mylę – powiedziała z goryczą Marysia.

– Mój tata też – dodał Staś.

– Najbardziej moja babcia tak mówi! – krzyknął Witek.

– A w jakich sprawach się mylicie tak bardzo? – zapytała pani.

– Ja mówiłam, że powinniśmy jeść lody codziennie – odpowiedziała Marysia.

– Ja, że lepiej byłoby jechać na wakacje w góry niż nad morze – wyjaśnił Staś.

– Rodzice o tym z wami dyskutują? – zapytała pani.

– Pewnie, że tak. Spróbowaliby nie – zakrzyknął Staś. – W końcu mamy coś do powiedzenia.

– I słuchają waszego zdania? – chciała dalej wiedzieć pani.

– Wiadomo – powiedziała Marysia. – Przecież mamy prawo powiedzieć, co myślimy.

Pani o nic już nie zapytała, za to zrobił to Witek:

– Czy to koniec czytania? Bo chciałbym się pobawić w pociąg. Mogę?

– Tak, koniec. Możecie iść się bawić, jeśli chcecie – powiedziała pani.

I wszyscy pobiegli. Tylko ja zostałem, bo nie mogłem zrozumieć, jak to jest z tymi prawami dzieci.

 

Rozmowa na temat opowiadania: Jaki problem miała Marysia?; Dlaczego dzieci uważały, że nie mają żadnych praw?; Co to znaczy „mieć do czegoś prawo”?; Jakie prawa mają dzieci?; Jakie prawa mają dorośli?.

 

„Balony” – zabawa ruchowa przy muzyce. Dziecko samodzielnie nadmuchuje balon. Spontaniczna zabawa z balonem przy dowolnej muzyce. Rysowanie na balonie twarzy wyrażających wybrane emocje. Uwrażliwianie na nastrój słuchanego utworu. Dziecko dowolnie porusza się przy melodii i przytula do siebie

balon z narysowaną twarzą.

 

„Każdy lubi co innego” – zabawa słowna – dziecko dokończy zdanie: Lubię, gdy…

 

„Pantomima” – zabawa dramowa. Dorosły wymienia cechy i upodobania, które różnią ludzi, np. wysoki, niski, chudy, gruby, z bujnymi włosami, z brodą, lubi jeść lody, lubi jeść zupy, lubi jeździć na hulajnodze, lubi jeździć konno, a dziecko pokazuje te cechy za pomocą gestów i mimiki.

 

Rozmowa dotycząca praw dziecka. Dorosły prezentuje ilustracje dotyczące praw dzieci. Omawia ich treść z dzieckiem.

 

 

 

Praca z K4., 18 – kolorowanie Indianina według kodu. Zadanie dodatkowe –

plątaninka dróg, które mają pokonać dzieci (Indianin, Azjata i Europejczyk) do

swoich domów.

 

Dorosły przedstawia dziecku wiele pomysłów, jak można pomóc innym dzieciom na świecie. Opowiada o tym, że nie wszystkie dzieci na świecie chodzą do szkoły, nie wszystkie mają co jeść; w niektórych krajach toczą się wojny i dlatego nie wszystkie dzieci są bezpieczne.

 

 „Wesoły świat dzieci” – praca plastyczna rysowana kredkami pastelowymi.

Dorosły wprowadza odpowiedni nastrój opowiadaniem o tym, jak dzieci poleciały zaczarowaną rakietą do świata, w którym wszystko jest wesołe, kolorowe, dzieci są roześmiane i szczęśliwe.

Zadaniem przedszkolaków jest narysowanie tego, co zobaczyły, gdy wysiadły z rakiety.

 

 „Moje ciało” – zabawa ruchowa przy piosence. Ćwiczenie orientacji w schemacie

własnego ciała (Dorosły śpiewa lub recytuje słowa piosenki lub odtwarza Moje_cialo_-_Spiewajace_Brzdace.mp3).

 

Ref: Ram-tam-tam, ram-tam-tam,
Swoje ciało dobrze znam.
Tra-la-la, tra-la-la,
Pokazujcie tak jak ja.

1. Tu mam czoło, a tu nosek,
Tu na głowie rośnie włosek.
Ram-tam-tam-tam-tam.
Tu są uszka, tu jest szyja,
Tu serduszko rytm wybija.
Ram-tam-tam-tam-tam.

Ref: Ram-tam-tam, ram-tam-tam,
Swoje ciało dobrze znam.
Tra-la-la, tra-la-la,
Pokazujcie tak jak ja.

2. Tu mam rączki, jedna, druga,
Oczko lewe, prawe mruga.
Ram-tam-tam-tam-tam.
Tu jest brzuszek, plecy, nogi,
Tu ramionka, głowa, stopy.
Ram-tam-tam-tam-tam.

Ref: Ram-tam-tam, ram-tam-tam,
Swoje ciało dobrze znam.
Ram-tam-tam, ram-tam-tam,
Swoje ciało dobrze znam.

 

Wytrwałości w pracy i doskonałej zabawy!!!

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:

                        

 

01.06.2020r.

„Dzień Dziecka”

Umiem czytać” – zabawa dydaktyczna. Przygotowany tekst obrazkowo-literowy; Dorosły pomaga dziecku w czytaniu globalnym oraz słownym łączeniu obrazków z napisami:

 

Mama ma   .

 

Dom kreta to  .

Dom          to ul.

 

Rak jest .

  

 

„Emocje” – zabawa dydaktyczna. Prezentujemy dziecku rysunki postaci wyrażających gestami i mimiką:

 

                  

 

         wesoły                      smutny  

                

       zdziwiony                   zły

 

 

 

 Następnie zadajemy pytanie: Jak myślisz, w jakim nastroju są te osoby?. Dziecko podają swoje propozycje odpowiedzi. Dorosły odsłania wyraz odpowiedni do prezentowanych emocji: zły, wesoły, smutny, zdziwiony. Na koniec dziecko opowiada o sytuacjach, w których jest zdziwione, smutne, złe, radosne. Dorosły uświadamia dziecku, że emocje odczuwamy wszyscy, niezależnie od miejsca pochodzenia.

 

„Globus” – zabawa dydaktyczna. Dorosły prezentuje dziecku globus. Przypomina, że to jest kula ziemska, tyle że bardzo pomniejszona. Pokazuje dziecku miejsce, w którym znajduje się Polska. Pokazuje poszczególne kontynenty i podaje ich nazwy. Opowiada o zwyczajach dzieci mieszkających w różnych stronach świata.

 

 

Obejrzenie filmu

 

„Zgadywanki” – wymyślanie zagadek dotyczących dzieci z różnych kontynentów.

 

„Karuzela” – zabawa ruchowa ze śpiewem. Dziecko z dorosłym śpiewa na melodię popularną.

 

Chłopcy, dziewczęta, dalej, spieszmy się,

karuzela czeka, wzywa nas z daleka.

Starsi już poszli, a młodsi jeszcze nie.

Hej hopsasa,

jak ona szybko mknie!

Hej dalej, dalej,

do zabawy spieszmy się!

Stojąc trzymanie się za ręce. Tańczymy, wystawiając na przemian prawą i lewą nogę i opierając się na pięcie. Na słowo: Hopsasa  podskakujemy trzy razy na obu nogach. Potem, do końca piosenki, poruszamy się jak najszybciej cwałem bocznym po obwodzie koła.

 

Praca z K4., 17 – wyszukiwanie wyróżnionych elementów. Zadanie dodatkowe – skreślanie obrazków, które nie pasują do pozostałych.

 

„Jesteśmy dziećmi” Jestesmy_dziecmi_Spiewajace_Brzdace.mp3

1. Czy jesteś z Afryki,
Czy też z Ameryki,
Nie jest ważne gdzie mieszkamy,
Bo jesteśmy tacy sami.

Ref: Jesteśmy dziećmi! Chcemy miłości!
Jesteśmy dziećmi! Chcemy radości!
Chcemy by często tulono nas
I żeby miło płynął nam czas.

2. Czy mówisz po polsku,
Czy też po japońsku,
Wszyscy dobrze rozumiemy,
Czego tak naprawdę chcemy.

Ref: Jesteśmy dziećmi! Chcemy miłości!
Jesteśmy dziećmi! Chcemy radości!
Chcemy by często tulono nas
I żeby miło płynął nam czas.

Omówienie treści piosenki. N. zadaje pytania: O czym jest piosenka?; Gdzie mieszkają dzieci z piosenki ?;

 

Nauka pierwszej zwrotki i refrenu piosenki.

 

W 80 dni dookoła świata – oglądanie bajki z przygodami Bolka i Lolka.

 

Zwrócenie uwagi na wygląd dzieci na różnych kontynentach.

„Kto pierwszy opłynie świat” – gra dydaktyczna. Dorosły przygotowuje dwa pionki i dwie kostki do gry. Dziecko samodzielnie rysują trasę gry. Na niej umieszcza pola-premie i pola-pułapki. Wygrywa ten, kto pierwszy dojdzie do mety.

 

„Bańki mydlane” – zabawa z wykorzystaniem mydlin. Dorosły przygotowuje dla  dziecka słomki, wodę, pojemniki oraz mydło w płynie. Dziecko samodzielnie przygotowują roztwór, którym później bawią się w dowolny sposób.

 

„Gimnastyka buzi i języka – bańki mydlane”. Dzieci nabierają powietrza do ust, wydymając policzki. Następnie palcami dotykają ich, powodując wypuszczenie powietrza z ust.

 

Wytrwałości w pracy i doskonałej zabawy!!!

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:

 

29.05.2020r.

„Dzień Rodziny”

Praca z K4., 12 – plątaninka od dzieci do kwiatów. Umieszczanie nalepek z właściwymi imionami dzieci. Zadanie dodatkowe – kolorowanie figur geometrycznych, z których Pak zbudował mikser.

 

„Moja Rodzina” – obejrzenia prezentacji. Ania - 6 letnia dziewczynka przedstawia swoją rodzinę. W filmie wykorzystano piktogramy przedstawiające formy spędzania wolnego czasu z rodziną i sposoby pomocy rodzinie w domowych obowiązkach.

 

 

Zestaw ćwiczeń z rodzicami

Wyścig żółwi

      Zabawa, przy której jest sporo śmiechu, a dzieci lubią ją powtarzać i bić swoje rekordy. Nazwa może bardziej Państwu się skojarzyć z grą planszową, ale tym razem to nie to! Pamiętają Państwo ze szkolnych zajęć gimnastycznych woreczki z grochem? Będą potrzebne ale proszę się nie martwić jak ich Państwo nie mają. Można wsypać groch lub kaszę do woreczka na mrożonki. A teraz reguły gry! Na mecie ustawia się jedno lub więcej dzieci w pozycji na czworaka (mama czy tata również mogą). Każdy zawodnik na plecach ma balast w postaci woreczka. Każdy porusza się na czworaka najszybciej jak potrafi. Gdy woreczek spadnie zaznaczamy od miejsca dokąd żółw dotarł. Dzieci lubią poprawiać swój rekord i próbować dojść za każdym razem dalej. I tak zabawa może trwać naprawdę długo.

Przeprawa przez rzekę

     Wyobraźcie sobie Państwo, że przez Wasz pokój przepływa rzeka. Długi rwący potok rozciąga swoje brzegi od stołu, aż do kanapy lub od ściany do ściany, w zależności od rozkładu mieszkania. Dziecko musi przejść na drugą stronę skacząc po kamieniach, ale tak, aby nie wpaść do wody. Czym są kamienie? Poduszkami, jaśkami lub innymi kawałkami materiału. Rozłożyć je można na podłodze tak, aby przejście po nich nie było zbyt łatwe. I po każdym prawidłowym przedostaniu się na drugi brzeg warto zmieniać ustawienie. Oczywiście na trudniejsze.

Butelkowy slalom

     Uważacie Państwo, że poruszanie się slalomem jest łatwe? To spróbujcie to zrobić z zawiązanymi oczami! Ta zabawa poprawia koncentrację, ćwiczy zapamiętywanie i koordynację ruchową. Zaczyna się od rozstawienia dwóch butelek po pokoju. Dziecko ma chwilę na przyjrzenie się i zapamiętanie gdzie stoją, po czym zawiązujecie mu Państwo oczy. Zadanie polega na przejściu w taki sposób, aby nie przewrócić żadnej z butelek. Gdy uda mu się przejść poziom, dokładacie kolejną przeszkodę i tak do momentu, aż skończą się Państwu w domu plastikowe butelki

Winda

        Dziecko staje przed tatą, odwrócone do niego plecami, z rękami ugiętymi w łokciach, przyciśniętymi do tułowia, łopatki ściągnięte. Tata w lekkim przysiadzie trzyma dziecko za łokcie

od dołu i podnosi do góry, a następnie opuszcza w dół.

 

Tor przeszkód

     Nie znamy dziecka, które nie uwielbiałoby toru przeszkód! Do jego wykonania wykorzystajcie Państwo to co macie w domu. Mogą to być wielkie kartony przez środek których trzeba się przeczołgać, poduszki po których trzeba skakać, butelki które należy omijać czy krzesła na które trzeba się wspinać!

Mały ninja

     Na pewno dzieci będą tą zabawą zachwycone! Wystarczy zaplątać sznurek czy włóczkę o stół i krzesła by stworzyć niełatwy do przejścia tor. Ćwiczenie wymaga skupienia, precyzji i gimnastyki. Układ można za każdym razem zmieniać, zaczepiając w inny sposób włóczkę. 

Poszukiwacze skarbu

     Nic tak nie motywuje, jak rozwiązywanie zadań i zagadek, by dotrzeć do okrytego tajemnicą skarbu. Możecie Państwo narysować mapę, dodać kilka zadań specjalnych, typu: zrób 10 przysiadów, zakręć się 3 razy, podskocz 7 razy do góry itp. lub pochować kilka kartek z podpowiedziami takimi jak „sprawdź pod łóżkiem”, „szukaj za kanapą”, „zajrzyj do lodówki” itp. by dziecko nareszcie odnalazło skarb! A co będzie poszukiwaną nagrodą zależy już tylko od Państwa!

Balonowy tenis

    W domu gramy balonem a zamiast rakietek używamy papierowych talerzy przyklejonych do drewnianych łyżek! W ten sposób rozgrywamy punktowane mecze.

Rzucamy do celu

     Prosta, ale zajmująca gra. Na podłodze stawiacie Państwo miskę lub wiaderko i wrzucacie do niego piłki, balony lub zmięte w kulki gazety. Oczywiście wygrywa ten, kto wykona najwięcej prawidłowych rzutów z linii mety.  

Skocz do mety!

    W gry planszowe można grać nie tylko przy planszy! Wystarczy kostka do gry, dwa sznurki na podłodze oznaczające start, metę i można zaczynać. Ustawiamy zawodników przy pierwszej linii. Każdy z nich rzuca kostką i skacze tyle razy ile oczek wyrzucił. Powtarzamy to aż ktoś przekroczy linię mety!

 

Wspólne śpiewanie piosenki :  Moja_wesola_rodzinka.mp3  

Lepienie z plasteliny, modeliny lub masy solnej:"moja rodzina"

 

Wytrwałości w pracy i doskonałej zabawy!!!

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

28.05.2020r.

„Moja Rodzina”

Praca z K4., 11 – rysowanie mamy i taty, kolorowanie obrazka. Umieszczanie pod postaciami nalepek z odpowiednimi zdaniami: To mama., To tata. Wycinanie  rysunku w celu późniejszego podarowania go rodzicom.

Na jagody – słuchanie tekstu wiersza M. Konopnickiej czytanego przez dorosłego lub obejrzenie filmu:

Przed przystąpieniem do opowiadania dorosły wskazuje dziecku obrazek przedstawiający krzew jagodowy oraz wyraz jagody do czytania globalnego.

 

jagody

 

 

                       

 

 

Na jagody

Maria Konopnicka

[…]

Posłuchajcie, jak w poranek

Na czernice, na jagody

Szedł do boru mały Janek,

Jakie w boru miał przygody.

Ledwo ranne słonko wstało,

Patrzcie tylko, już jest w lesie!

Między sosny idzie śmiało,

Dwie krobeczki w ręku niesie;

Kapelusik wziął czerwony,

Żeby go się bały wrony,

A choć serce mu kołata,

Nic nie pyta! kawał chwata!

– Na bok, tarnie i wikliny!

Dziś są Mamy imieniny:

Niespodziankę Mamie zrobię,

Jagód zbiorę w krobki obie,

[…]

Ciszkiem, chyłkiem po polanie

Wrócę, zanim Mama wstanie,

No, i będzie niespodzianka:

Dar od boru i od Janka!

[…]

Szuka w prawo, szuka w lewo,

Między brzozy, między sosny,

Wreszcie tam, gdzie ścięte drzewo,

Siadł zmęczony i żałosny.

Na płacz mu się zbiera prawie...

Wtem, gdzie szara ziemi grudka,

Tuż przed sobą ujrzy w trawie

Brodatego Krasnoludka.

[…]

Krasnoludek różny bywa:

Jeden Polny – ode żniwa,

Drugi Pszczelny, rządzi ulem,

Ten był – Jagodowym królem.

Jagodowy król po borze

Jak po własnym chodzi dworze,

[…]

Jagodowy król – pan z pana!

Szata na nim cudnie tkana,

Korony zaś nie używa,

Bo za duża jest i krzywa.

Lecz i bez niej w jednej chwili

Obaj z Jankiem się zmówili.

[…]

Idą, a tu czerń na ziemi:

Wielkie mrówki pełzną w trawie...

Ledwie przeszły, pająk srogi

Kosmatymi stąpa nogi...

Zatrwożył się nasz chłopczyna.

– Nic się nie bój! – król mu powie.

– Włos nie spadnie ci na głowie!

[…]

Idą, aż tu nowe dziwy!

Krzyknął Janek, podniósł głowy:

Jako w sadzie stoją śliwy,

Tak tu gaj był jagodowy.

A jagody wszędzie wiszą,

Na szypułkach się kołyszą,

A tak każda pełna soku,

Że się prawie czerni w oku.

Zapatrzył się nasz chłopczyna,

A król podparł boki oba:

– Tu się państwo me zaczyna;

Jakże waści się podoba?...

[…]

A wtem nagle się ukaże

Dwór królewski. Jak wspaniały!

Dach go kryje srebrnobiały!

Ślimak trzyma przed nim straże,

A żywiczna cienka ściana

Świeci słońcem wyzłacana.

Przede dworem, jak się godzi,

Królewicze stoją młodzi

[…]

Król nie wyrzekł ani słowa,

Tylko w róg zatrąbił złoty

I wnet dziatwa Jagodowa

Porwała się do roboty.

[…]

Na wyścigi, na wyprzody

Najpiękniejsze rwą jagody.

I tak prawie w jednej chwili

Całą krobkę napełnili,

[…]

– Popłyniemy teraz dalej,

Gdzie borówek jest kraina! –

Królewicze rzekną mali. –

W imię Ojca, Ducha, Syna,

Chlust na wodę! Szust po fali!

Tęga łódka – drzewna kora,

Setny żagiel – liść z jawora...

[…]

Szumią trzciny, tataraki,

Modra ważka cicho leci...

Pyta żabka: – Kto tam taki?

– Jagodowe płyną dzieci!

[…]

A wtem – prrrr! – zakrzykną społem

I wstrzymują konie rącze.

Patrzą – siedzą panny kołem

(Powój się nad nimi plącze).

Każda białą sukieneczkę

I czerwoną ma czapeczkę,

Każda warkoczyki złote,

Każda w ręku ma robotę

[…]

Szastną chłopcy ukłon żwawo,

Oczy w lewo, nosy w prawo,

Jak przystoi dla honoru

Młodzi wychowanej w boru.

A najstarszy śmiało powie:

– Prezentuję was, panowie:

To jest gość nasz, mały Janek,

To – pięć panien Borówczanek.

[…]

Jako jednej pannie Basia,

Drugiej Julka, trzeciej Kasia,

Czwartej Zosia, piątej Hania,

Jak je słowik uczy grania...

Wtem kiwnęły wszystkie główki,

Piękny dyg – i frrr... w borówki.

Nie minęła jeszcze chwila

Na zegarku u motyla,

[…]

Kiedy panny już zebrały

Słodkich jagód koszyk cały.

[…]

Przecknął Janek na trzask bata:

– Co to było? Jak to było?

Znikła króla srebrna chata...

Czyżby mu się tylko śniło?

Czyżby przespał tyle czasu

Na sosnowym pniu wśród lasu?

– Gdzież tam! Wszakże jakby żywą

Widzi króla brodę siwą,

Królewicze na bosaka,

Hanię, co ma z róż buziaka,

Cztery konie, wóz w drabiny,

Czepiec pani Borówczyny,

Słyszy śmiechy i okrzyki,

Słyszy nawet turkot bryki!

A tu wkoło nic – ni śladu...

Przypomina Janek sobie...

Dziwy, dziwy mu się roją,

Ani sposób dojść do ładu...

A wtem spojrzy – krobki obie

Pełne jagód przy nim stoją.

Wrócił, cicho stanął w progu.

Mama śpi? – To chwała Bogu!

Złotych jaskrów narwał w dzbanek,

Kwieciem potrząsł obrus biały,

A tuż obok filiżanek

Dwie krobeczki jagód stały.

Zaś napisał na arkuszu:

„Mojej Mamie zdrowia życzę!”

Nad tym, pełen animuszu,

Wymalował królewicze,

A zaś niżej jak róż wianek

Dał pięć panien Borówczanek.

Jak się mama ucieszyła,

Jak wyborna kawa była,

Jak jagody zaraz dano

Z miałkim cukrem i śmietaną,

Jak się wszyscy – starzy, mali,

Królewiczom dziwowali.

Jak dom cały, kręcąc głową,

Stał przed panien tych obrazem,

O tym chyba książkę nową

Napiszę wam innym razem!

Rozmowa na podstawie tekstu. Dorosły zadaje dziecku pytania: Dokąd wybrał się chłopiec?; Kogo spotkał Janek?; Co wydarzyło się podczas zbierania jagód?; Czy to wydarzyło się naprawdę?; Jak inaczej mogła skończyć się ta przygoda?.

 

„Zbieramy jagody” – Proponuję zorganizowanie zabawy z elementem rzutu i celowania .

 

„Pudełko dla taty” – praca plastyczno-techniczna z wykorzystaniem W. Dziecko wycina, składa i skleja elementy potrzebne do wykonania pudełka i pokrywki. Dowolnie ozdabia prezent dla taty.

 

„Moja wesoła rodzinka” – zabawy muzyczno-ruchowe przy piosence Moja_wesola_rodzinka.mp3(żeby nie trzeba było się cofać )

Swobodne odzwierciedlanie ruchem melodii piosenki z wykorzystaniem szalika bądź apaszki .

Nauka na pamięć trzeciej zwrotki piosenki Moja wesoła rodzinka. Dorosły odtwarza kolejne zwrotki piosenki po jednej frazie. Po wysłuchaniu każdej frazy dziecko powtarza ją na zasadzie echa. Kolejne powtórzenia zwrotek następują ze zmianą dynamiki śpiewu (cicho, głośno), wysokości śpiewu (wysoko i cienko – nisko

i grubo).

 

Proponuję rodzinnego  pieczenia ciastek owsianych dla mamy i taty.

 

Składniki:

– 1 kg płatków owsianych,

– po 1 dużej paczce: rodzynek, migdałów, suszonej żurawiny, pestek dyni, pestek

słonecznika,

– 1 szklanka cukru,

– 2 całe jaja,

– aromat migdałowy.

Sposób przygotowania:

Płatki owsiane, rodzynki, migdały, wszystkie pestki, żurawinę i cukier wsypujemy

do dużej miski. Dodajemy całe jajka i zapach migdałowy. Następnie wszystko

dokładnie mieszamy, by składniki się połączyły. Formujemy małe kulki, lekko

je ugniatamy na płasko i układamy na blasze wyłożonej pergaminem. Wkładamy

do piekarnika nagrzanego do 180°C i pieczemy ok. 5–10 minut.

 

Przed przystąpieniem – ustalamy  z dzieckiem kolejność czynności: zebranie potrzebnych

narzędzi i produktów, określenie zadań, umycie rąk, nałożenie fartuchów, wykonanie

przydzielonych zadań ze zwróceniem uwagi na bezwzględny zakaz dochodzenia

do miejsca, w którym pieką się ciastka, porządkowanie miejsca pracy.

 

„Na jagody” – zabawa w teatr. Inscenizowanie przez dziecko tekstu wiersza z wykorzystaniem

przygotowanych sylwet. Dziecko odrysowuje na kartonach np. kształty dużych figur geometrycznych i tworzy postacie do teatrzyku, wykorzystując kredki, papier kolorowy oraz inne dowolne materiały. Bawi się w teatr, inscenizując wiersz.

 

Wytrwałości w pracy i doskonałej zabawy!!!

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:

 

27.05.2020r.

„Pomagamy w domu”

„Dom” – zabawa słownikowa. Dobieranie wyrazów, które kojarzą się ze słowem dom. P|rzygotowane obrazki pasujące do słowa dom oraz takie, które nie kojarzą się z domem. Zadaniem dzieci jest wskazanie tych pasujących do wyrazu dom i uzasadnienie swego wyboru.

 

 

 

    

 

        

 

 

 

Paulinka dla mamy – rozmowa na podstawie wiersza BożenyFormy.

 

Ja Paulinka się nazywam,

po obiedzie często zmywam.

Ścieram kurze i podłogę,

śmieci także wynieść mogę.

Bardzo w tym pomagam mamie,

bo ją kocham niesłychanie.

Mamo, mamo weź me serce,

bo ja kocham Cię najwięcej.

Przyjmij piękny bukiet kwiatów

i życzenia przedszkolaków.

 

Po wysłuchaniu wiersza dorosły zadaje dziecku pytania: Jak Paulinka pomagała swojej mamie?; W jaki sposób wy pomagacie mamom?; Jak myślicie, co mogłabyś/ mógłbyś zrobić, żeby  mama była radosna i szczęśliwa?. Dziecko odpowiada na pytania Każda odpowiedź jest dobra i zostaje doceniona.

 

„ Moje ciało” – zabawa muzyczno-ruchowa. Moje_cialo_-_Spiewajace_Brzdace.mp3Dzieci śpiewają piosenkę,

pokazując jednocześnie odpowiednie części ciała.

 

Ref: Ram-tam-tam, ram-tam-tam,
Swoje ciało dobrze znam.
Tra-la-la, tra-la-la,
Pokazujcie tak jak ja.

1. Tu mam czoło, a tu nosek,
Tu na głowie rośnie włosek.
Ram-tam-tam-tam-tam.
Tu są uszka, tu jest szyja,
Tu serduszko rytm wybija.
Ram-tam-tam-tam-tam.

Ref: Ram-tam-tam, ram-tam-tam,
Swoje ciało dobrze znam.
Tra-la-la, tra-la-la,
Pokazujcie tak jak ja.

2. Tu mam rączki, jedna, druga,
Oczko lewe, prawe mruga.
Ram-tam-tam-tam-tam.
Tu jest brzuszek, plecy, nogi,
Tu ramionka, głowa, stopy.
Ram-tam-tam-tam-tam.

Ref: Ram-tam-tam, ram-tam-tam,
Swoje ciało dobrze znam.
Ram-tam-tam, ram-tam-tam,
Swoje ciało dobrze znam.

Rozmowa dotycząca wykorzystywania różnych urządzeń technicznych przez dzieci w pracach domowych. Przygotowane obrazki przedstawiające różne urządzenia domowe, np. odkurzacz, mikser, pralkę, zmywarkę, mikrofalówkę.

 

 

        

 

            

Zadajemy dziecku pytania: Czy znasz te urządzenia?; Do czego one służą?; Z których urządzeń dzieci mogą samodzielnie korzystać?; Jakie prace mogą wykonywać dzieci?.

 

„Praca mrówek” – zabawa ruchowa. Dorosły wyznacza linię (np.

za pomocą skakanki). Dziecko stoi na czworakach ustawione naprzeciwko linii, w odległości kilku metrów od niej. Dziecko ma przed sobą mały sześcienny klocek lub pudełko. Dziecko – mrówka  idzie w kierunku linii, popychając klocek – bagaż  raz jedną, raz drugą ręką.

 

Zestaw ćwiczeń gimnastycznych

 

 

„Układanka” – zabawa dydaktyczna. Wykorzystujemy do niej patyczki matematyczne. Dorosły ma rysunki figur geometrycznych : trójkąt, prostokąt i kwadrat. Dziecko losuje figurę i stara się ułożyć tę figurę z patyczków.  .

 

Na koniec geometryczna kolorowanka:

 

Wytrwałości w pracy i doskonałej zabawy!!!

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:

 

26.05.2020r.

„Moja mama wszystko umie”

Jak mama odczarowała wielkoluda – słuchanie opowiadania J. Papuzińskiej czytanego przez dorosłego.

 

Raz w naszym mieście zjawił się wielkolud. Od razu zajął dla siebie cały park. Na bramie wisiała tablica: „Nikomu nie wolno tu wchodzić, choćby nie wiem co”. Całymi dniami wylegiwał się na trawnikach, a wszystkie dzieci musiały się bawić na ulicy. Ale któregoś dnia nasz najmłodszy brat rzucił piłkę tak mocno, że przeleciała przez ogrodzenie i wpadła do parku. Wielkolud złapał ją i nie chciał nam oddać. Wróciliśmy do domu z płaczem. Mama wpadła w złość. – No nie – powiedziała – ja już dłużej tego znosić nie będę! – I poszła do parku. Nie bała się wcale, podeszła bliziutko do wielkoluda i zawołała: – Jak pan może dokuczać dziecku!

A ponieważ zobaczyła, że wielkolud ma koszulę rozerwaną na plecach, powiedziała jeszcze: – Taki duży, a wygląda jak obdartus! Jak panu nie wstyd! Proszę zaczekać, przyniosę igłę z nitką i zaszyję panu dziurę!

Bo nasza mama nie może patrzeć, jak ktoś jest nieporządnie ubrany. Więc przyniosła igłę i nici, przystawiła drabinę ogrodniczą i zaczęła cerować dziurę. Szyła, szyła, aż nagle drabina zachybotała się i nasza mama niechcący ukłuła wielkoluda igłą.

– O, przepraszam – powiedziała, bo wielkolud syknął. Ale wielkolud syczał dalej i mama zobaczyła, że przez dziurkę zrobioną igłą powietrze ucieka z niego jak z przedziurawionej opony. Kurczył się, kurczył, a po pięciu minutach stał się zwyczajnym chłopcem. – Bardzo dziękuję! – powiedział do mamy. – Pani mnie odczarowała! Ja byłem bardzo zarozumiałym chłopcem i ciągle chodziłem nadęty. Zdawało mi się, że jestem najmądrzejszy, najpiękniejszy i najważniejszy na świecie. Od tego nadymania robiłem się coraz większy i większy, aż stałem się wielkoludem. Z początku to mi się nawet podobało, bo byłem największy i najsilniejszy. Ale co z tego? Nikt mnie nie lubił, nikt nie chciał się ze mną bawić. Teraz wiem, że lepiej być zwyczajnym chłopcem i nie nadymać się. Mogę wrócić do domu. Do widzenia! A tutaj jest piłeczka! I znów w naszym mieście było bezpiecznie i wesoło jak zawsze. Ale od tej pory nasza mama boi się, żeby któreś z nas nie zmieniło się w wielkoluda. Dlatego zawsze ma naszykowaną miseczkę z mydłem i słomką do puszczania baniek. Gdy tylko któreś zacznie myśleć, że jest „naj…, naj…, naj…” i nadymać się, mama daje mu mydło, słomkę i mówi: – Masz, popuszczaj sobie trochę baniek mydlanych. To ci dobrze zrobi, wydmuchasz z siebie całą zarozumiałość, bo zdaje mi się, że jesteś za bardzo nadęty!

 

Rozmowa na temat treści opowiadania: Co wydarzyło się pewnego dnia w mieście?;

Co zrobiła mama, by pomóc dzieciom?; Kim okazał się wielkolud?; Dlaczego stał się wielkoludem?; Jaki sposób znalazła mama, by jej dzieci nie stały się wielkoludami?; Czy to były prawdziwe czary?.

 

 A jakie czary zna twoja mama?; Co robi, byś był/a grzeczna/y, dobra/y?.

 

Praca z W – wykonanie prezentu dla mamy. Dziecko odcina obrazek wzdłuż przerywanej linii. Koloruje go i ozdabia według własnego pomysłu. Wypycha wszystkie elementy, zagina pozostałe – w ten sposób powstaje przestrzenny obrazek dla mamy.

Proponuję wykonanie jeszcze takiej laurki:

 

 

„Lusterkowe czary” – zabawa dydaktyczna. Należy wykorzystać figury z W. Dziecko odrysowuje figury na kartce. Dorosły daje dziecku lusterko  kartkę A4 i kredki. Dziecko ma komplet figur ; odrysowuje na kartce figurę . Do otrzymanej figury przykłada lusterko, ogląda uzyskany efekt i stara się narysować taki sam

kształt bez szablonu.

 

Praca z K4., 10 – określanie, co mogło zasmucić, a co ucieszyć mamę. Rysowanie prezentu, który rozweseliłby mamę. Zadanie dodatkowe – liczenie i rysowanie po śladzie kwiatów.

 

Moja wesoła rodzinka – nauka na pamięć pierwszej i drugiej zwrotki oraz refrenu piosenki. Odtwarzanie  zwrotki piosenki po jednej frazie. Po wysłuchaniu każdej frazy dziecko powtarza ją na zasadzie echa. Kolejne powtórzenia piosenki następują ze zmianą dynamiki śpiewu (cicho, głośno), wysokości śpiewu

(wysoko i cienko – nisko i grubo).

Jeżeli jest to możliwe – zabawy  w ogrodzie.

 

„Figury” – zabawa dydaktyczna. Odgadywanie figur. Dorosły prezentuje dzieciom cztery podstawowe figury geometryczne: koło, kwadrat, trójkąt i prostokąt. Następnie czyta zagadki Beaty Gawrońskiej, a dziecko po każdej zagadce wskazują figurę, która jest rozwiązaniem.

 

Ta piramida mała

trzy boki i trzy rogi miała. (trójkąt)

 

Cztery rogi, cztery kąty, boki cztery też.

Długie dwa, krótkie dwa, ta figura to właśnie ja. (prostokąt)

 

Ma kąty – choć to nie jest pokój.

Ma rogi – choć to nie jest krowa.

Złóż patyczki równe cztery

i figura już gotowa. (kwadrat)

 

Ma je rower, ma samochód, we wrotkach jest też.

Jaka to figura? Może już to wiesz? (koło)

 

„Czarodziejskie różdżki” – zabawa plastyczna. Dorosły przygotowuje dla dziecka dużo papieru gazetowego takiej samej wielkości oraz taśmę klejącą. Dziecko zwija papier w bardzo ciasny rulon, a na koniec skleja je taśmą. Rulony-patyki muszą mieć tę samą długość.

 

„Pajacyk z figur geometrycznych” – wykonanie zadania graficznego. Dziecko nazywa kolorowane figury.

 

 

 

Wytrwałości w pracy i doskonałej zabawy!!!

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:

25.05.2020r.

„Mama i tata”

„Dom” – zabawa słownikowa. Dobieranie wyrazów, które kojarzą się ze słowem dom. Przygotowane obrazki pasujące do słowa dom (np. okno, kominek, ciepło, obiad, zabawa, rodzina) oraz takie, które nie kojarzą się z domem. Zadaniem  dziecka jest wskazanie tych pasujących do wyrazu dom i uzasadnienie swego wyboru.

 

 

     

 

 

              

 

 

 

                     

 

 

 

 

                  

 

 

„Zwierzątka domowe” – Dziecko naśladuje zwierzę, które ma lub chciałoby mieć w domu. Dorosły odgaduje, jakie zwierzę pokazuje dziecko.

 

Moja wesoła rodzinka – osłuchanie z piosenką. sł. Stanisław Karaszewski muz. Tomasz Strąk  Moja_wesola_rodzinka.mp3

1. My rodzinę dobrą mamy,

zawsze razem się trzymamy!

I choć czasem czas nas goni,

my – jak palce jednej dłoni!

Ref. Mama, tata, siostra, brat

i ja – to mój mały świat!

Dużo słońca, czasem grad –

to wesoły jest mój świat!

2. Mama zawsze kocha czule,

ja do mamy się przytulę.

Tata kocha, lecz inaczej,

uspokaja, kiedy płaczę.

Ref. Mama, tata, siostra, brat...

3. Gdy napsocę i nabroję,

siedzę w kącie, bo się boję!

Tata skarci, pożałuje,

a mamusia pocałuje!

Ref. Mama, tata, siostra, brat...

4. Kiedy nie ma taty, mamy,

wszyscy sobie pomagamy!

I choć sprzątać nie ma komu,

jest wesoło w naszym domu!

Ref. Mama, tata, siostra, brat...

 

a) Słuchanie piosenki. Dziecko słucha nagrania piosenki na siedząco. W tej pozycji tworzy do melodii improwizację ruchową ( głową, rękami, górną częścią tułowia).

b) Wyklaskiwanie rytmu piosenki.

 

„Moja rodzina” – praca plastyczna. Dorosły przypomina znaczenie słowa portret. Dziecko maluje portrety swoich rodziców. Pod każdym portretem przyklejają odpowiedni pasek ze słowem mama lub tata.

 

„Zagadkowa osoba” – zabawa dydaktyczna. Dorosły ma przygotowane rysunki przedstawiające ludzi wykonujących charakterystyczne dla jakiegoś zawodu czynności. Dziecko na zmianę z dorosłym losuje kartkę i opowiada, co robi osoba na kartce, np. Ta osoba uczy dzieci w szkole; Ta osoba gotuje obiady i inne dania; Ta osoba roznosi w restauracji zamówione dania. Zadaniem jest na podstawie opisu  podać nazwę zawodu.

 

          

     

 

Praca z K4., 9 – klasyfikowanie według dwóch cech (rośliny, zwierzęta, pojazdy, instrumenty – małe i duże). Zadanie dodatkowe – łączenie w pary kostek z taką samą liczbą oczek.

 

„Turlanka” – zabawa słownikowa. Dziecko siedzi naprzeciwko dorosłego. Dorosły turla piłkę do dziecka, mówiąc jednocześnie nazwę zawodu w rodzaju męskim, np. nauczyciel. Dziecko, tworzy nazwę zawodu w rodzaju żeńskim, np. nauczycielka. Później rolę  może przejąć dziecko.

 

Tajemnicza mama – słuchanie opowiadania M. Jaworczakowej Mira Jaworczakowa

Mama Tereski jest inżynierem, można ją czasem zobaczyć, jak rozmawia z robotnikami przy budowie nowego domu na rogu ulicy. Mama Jureczka pracuje w pralni, mama Zosi leczy chore dzieci, a mama Ani… no, właśnie, nie można wcale dogadać się z Anią, kim jest jej mama.

– W zeszłym tygodniu była stewardessą w samolocie – powiedziała Ania. – I latała? – krzyknęli chłopcy. – Dokąd latała? Do Chin? Do Ameryki? – Nie. – pokręciła głową Ania. – Wcale nie latała.

Dziwny jakiś samolot, który nigdzie nie lata. – To może w tym tygodniu poleci? – zapytali jeszcze. – W tym tygodniu? Skąd. Teraz mama jest nauczycielką. Zdziwili się, ale nic nie powiedzieli. A po jakimś czasie okazało się, że mama Ani już nie jest nauczycielką, tylko pielęgniarką w szpitalu. – Ojej! – Nie mogli tego pojąć w przedszkolu. – Twoja mama, Aniu, strasznie często zmienia pracę. Ania roześmiała się. – Wcale nie, ale moja mama może być wszystkim. – Nieprawda – orzekli chłopcy. – Zmyślasz i tyle. – Tere-fere! – dodały dziewczynki. – Pewnie, że zmyśla. Kiedyś oglądali razem książki z obrazkami. Obrazki były śliczne, na jednym

– królowa z bajki w zielonej sukni, w koronie złotej na głowie. – O! – zawołała Ania. – Moja mama też ma taką! Teraz już wszyscy pukali się w czoło, patrząc na Anię. Nawet wyobrazić sobie nie można, żeby mama Ani biegła na przykład rano do tramwaju w takiej długiej, fałdzistej sukni. Zaczęli się kłócić. Całe szczęście, że pani właśnie nadeszła. Powiedziała, że wszyscy pójdą jutro do teatru. Więc zamiast dalszej kłótni wybuchła

radość i zapomnieli o Ani. Na przedstawieniu najbardziej podobała się wszystkim królowa.

 

Dorosły przerywa czytanie i pyta dziecko: Jak myślisz, kim była mama Ani, jaki wykonywała zawód?. Dziecko szuka odpowiedzi na pytanie.

 

Dorosły czyta dalszą część opowiadania.

 

– Taka śliczna, taka dobra – zachwycały się dziewczynki. Ania uśmiechała się bardzo zadowolona. – Zawsze jest bardzo dobra – powiedziała nagle. – Zawsze? Skąd wiesz? Ta aktorka, która grała królową… – To moja mama – wyjaśniła po prostu Ania.

 

Rozmowa na temat zawodów wykonywanych przez mamy dzieci z opowiadania.

 

Ciekawe, czy wiesz : jaki zawód wykonuje twoja mama?

 

„Magiczny woreczek” – zabawa dydaktyczna. Dorosły ma w worku przygotowane rekwizyty:

nożyczki, zmiotkę, bandaż, drewnianą łyżkę, but, samochodzik, samolocik,  pędzel itp. Dziecko wkłada

ręce do worka i bez wyciągania przedmiotu próbuje odgadnąć jego nazwę. Gdy poda nazwę, wyjmuje i  sprawdza, czy prawidłowo rozpoznał przedmiot.

 

 

Wytrwałości w pracy i doskonałej zabawy!!!

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:

22.05.2020r.

„Plener malarski”

„Wiosenne kwiaty – konwalie” – zabawa plastyczno-techniczna.

 

 

„Biedroneczki” – zabawa matematyczna. Przeliczanie i odwzorowywanie liczby.

 

 

 

Dorosły ma przygotowane cztery szablony biedronek, wycięte kropki, zadania tekstowe do rozwiązania. Na pancerzykach biedronek nie ma kropek. Dziecko rozwiązuje zadanie tekstowe podane przez dorosłego i umieszcza tyle kropek na pancerzyku biedronki, ile wskaże wynik zadania. Zadania wymyśla dorosły – zawsze rozwiązaniem

powinna być liczba parzysta. Zadania na dokładanie i odkładanie w zakresie 8.

 

 

Cwiczenia gimnastyczne np takie:

 

 

 

„Na wiosennej łące” – zabawa ruchowa. dorosły opowiada historię, a dziecko za pomocą gestów, ruchów i wyrazów dźwiękonaśladowczych próbują przedstawić treść opowiadania.

 

Jest piękna pogoda, świeci słońce. Wszyscy mieszkańcy łąki już wstali i wzięli się do pracy. Mrówki budują swoje miasto, zajączki skaczą po łące: kic, kic. Żabki pływają w jeziorze i kumkają: kum, kum. Ptaszki fruwają wysoko po niebie. Bocian dostojnie kroczy, klekocząc: kle, kle. Nagle powiał wiatr, trawy i kwiaty kołyszą się na wietrze: szu, szu, szu. Zaczął padać majowy deszczyk: kap, kap, kap. Wszystkie zwierzątka chowają się do swoich domków.

 

Praca z K4., 6 – opowiadanie o obrazku przedstawiającym łąkę. Wskazywanie zwierząt, które skaczą, latają i pełzają. Podawanie ich nazw. Rysowanie kresek odpowiadających liczbie poszczególnych elementów na obrazku.

 

Zabawy dowolne w ogrodzie. „Tropimy owady” –Zadaniem przedszkolaków jest zaobserwowanie jak największej liczby owadów i ich zachowania. Dziecko opowiada o swoich spostrzeżeniach.

 

Wycieczka na pobliską łąkę – plener malarski, rysowanie kredkami pastelowymi.

 

 „Gimnastyka buzi i języka” – ćwiczenia oddechowe.

1) Mówienie na wydechu – dziecko nabiera powietrza nosem, a następnie wypowiadają wyliczankę:

Niezapominajki to są kwiaty z bajki!

Rosną nad potoczkiem, patrzą żabim oczkiem.

2) Ćwiczenia ortofoniczne: brr, bzy.

3) Ćwiczenia języka: wysuwanie języka do przodu – język wąski i szeroki; liczenie językiem dolnych i górnych zębów; zdmuchiwanie skrawków papieru z czubka języka; ćwiczenia szybkiego wymawiania zgłosek tr i br.

 

„Taniec owadów” – zabawa muzyczno-ruchowa ekspresyjna. Dziecko-owad tańczy po całym pokoju zgodnie z melodią podawaną przez dorosłego (propozycja: Cztery pory roku. Wiosna Antonia Vivaldiego). Do tańca można wykorzystać chusty, szaliki bądź gazety (jako skrzydła).

 

 

 

Wytrwałości w pracy i doskonałej zabawy!!!

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:

 

 

 

21.05.2020r.

„W stawie – rozwój żaby”

„żabki” – zabawa plastyczno-techniczna. 

 

„Żaba” – historyjka obrazkowa z K4., 8. Zadaniem dziecka jest wycięcie obrazków, ułożenie ich w odpowiedniej kolejności, naklejenie we właściwych miejscach oraz opowiedzenie ich treści – omówienie etapów rozwoju żaby.

 „Która z kolei?” – zabawa dydaktyczna. dorosły przygotowuje dziewięć szablonów kolorowych żab 

 

(można wykorzystać klocki w odpowiednich kolorach) i ustawia je w szeregu. Zadaje dziecku pytania: Która żaba z kolei jest żółta?; Która żaba z kolei jest zielona?; Która żaba z kolei jest czerwona?;

Jaki kolor ma dziewiąta żaba?; Jaki kolor ma druga żaba?; Która żaba jest największa?; Która żaba jest najmniejsza? itp.

 

„Na wiosennej łące” – opowieść  ruchowa. Dorosły opowiada historię, a dziecko za pomocą gestów, ruchów i wyrazów dźwiękonaśladowczych próbują odwzorować jej treść.

 

„Jest piękna pogoda, świeci słonko. Wszyscy mieszkańcy łąki już wstali i wzięli się do pracy. Mrówki budują swoje miasto, zajączki skaczą po łące: kic, kic. Żabki pływają w jeziorze i kumkają: kum, kum. Ptaszki wysoko fruwają po niebie. Bocian dostojnie kroczy, klekocząc: kle, kle. Nagle powiał wiatr, trawy i kwiaty kołyszą się na wietrze: szu, szu, szu. Zaczął padać majowy deszczyk: kap, kap, kap. Wszystkie zwierzątka chowają się do swoich domków ”.

 

Może uda się na mówić domowników na  wycieczka nad staw!

 

Zabawy słownikowe – układanie zdań z podanymi przez dorosłego wyrazami o tematyce związanej z łąką. Rozwijanie prostych zdań i równoważników zdań.

 

Nad stawem

 

Zadaniem dziecka jest podanie nazw pokazanych na niej elementów oraz przeprowadzenie analizy i syntezy sylabowej wyrazów: staw, trzcina, ryby, bociany, ptaki, kwiaty itp.

 

„Masażyk” – zabawa relaksacyjna.

Chodzą dzieci na wycieczki, Przesuwanie całych dłoni z góry na dół.

zakładają sandałeczki, Wędrowanie dłońmi złożonymi w pięść z dołu do góry.

panie za to szpileczki, Uderzanie palcem wskazującym po całych plecach.

a koniki – podkóweczki. Pukanie opuszkami wszystkich pięciu palców jednocześnie od linii kręgosłupa na zewnątrz.

 

„Geometryczne zadania” – zabawa dydaktyczna. Przed  dzieckiem leży kartka formatu A4 oraz kolorowe figury geometryczne jednego rodzaju, np. same kwadraty.

Dorosły wypowiada polecenia: Połóż kwadrat na górze kartki. Połóż kwadrat z lewej strony kartki. Połóż kwadrat w lewym górnym rogu kartki. ( ćwiczymy układy przestrzenne na kartce. Używamy określeń : na za obok, pod, przed, z lewej strony , w prawym górnym itd.)

 

 

Wytrwałości w pracy i doskonałej zabawy!!!

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:

 

20.05.2020r.

„Na łące - owady”

„Owady z harmonijki” – zabawa plastyczno-techniczna. 

 

Nikt mnie więcej nie zobaczy – słuchanie opowiadania W. Kozłowskiego czytanego przez dorosłego lub odsłuchane Nikt_mnie_wiecej_nie_zobaczy.mp3

 

Gąsienica uważała się za bardzo piękną i nie ominęła ani jednej kropli rosy, żeby się w niej nie przejrzeć.

– Ach, co to za uroda! – szeptała, oglądając ze wszystkich stron swój pospolity pyszczek i wyginając grzbiet, żeby popatrzeć na dwa złociste prążki. – Szkoda, że nikt nie zwraca na mnie uwagi!

Aż raz zdarzyło się, że po łące chodziła dziewczynka i zbierała kwiaty. Gąsienica czym prędzej wypełzła na największy kwiatek. Dziewczynka spostrzegła ją i powiedziała: – Co to za brzydactwo! – Ach tak! – syknęła obrażona gąsienica. – Wobec tego nikt, nigdy, nigdzie, za nic na świecie, w żadnym wypadku i w żadnych okolicznościach więcej mnie nie zobaczy! Daję na to słowo honoru uczciwej gąsienicy! Skoro się dało słowo honoru – należy go dotrzymać, zwłaszcza kiedy się jest gąsienicą. I gąsienica wpełzła na drzewo. Z pnia na sęczek, z sęka na gałąź, z gałęzi na gałązkę. Wyciągnęła z pyszczka jedwabną niteczkę i zaczęła się nią owijać. Snuje się niteczka, owija gąsienicę raz, drugi, trzeci, dziesiąty, setny… i wreszcie gąsienica zniknęła w miękkim jedwabnym kokonie. – Och, jaka jestem zmęczona! – westchnęła – ale owinęłam się znakomicie.

W kokonie było ciepło… i nudno. Gąsienica ziewnęła raz, potem drugi i zasnęła. Mijał dzień za dniem. Letni wietrzyk kołysał gałązką, szeleściły cicho liście, a obrażona gąsienica spała i spała.

Obudziła się wreszcie – widocznie słońce musiało mocno dogrzewać, bo w końcu upał był nieznośny.

– Muszę przewietrzyć trochę mój domek! – postanowiła i wyskrobała małe okienko w kokonie.

– Ach, jak pięknie pachną kwiaty. – Gąsienica wychyliła się nieco. – Nikt mnie tu, wśród listków, nie zauważy, co mam sobie żałować powietrza – pomyślała. Wychyliła się jeszcze troszeczkę, znowu troszeczkę i… wypadła ze swojej kryjówki! Ale zamiast spaść z drzewa na ziemię, uniosła się do góry. I nagle na tej samej łące zobaczyła tę samą dziewczynkę. Co za wstyd – pomyślała – że jestem brzydka, to nie moja wina, gorzej że teraz wszyscy będą mnie nazywać kłamczuchą. Dałam słowo honoru, że nikt mnie więcej nie zobaczy,

i słowa nie dotrzymałam. – Hańba! – Zrozpaczona upadła na trawę. A wtedy nadbiegła dziewczynka i zawołała:

– Ach, jaki piękny! – Czyżby to o mnie mowa? – szepnęła zdziwiona gąsienica. – Zdaje się, że o mnie. I wierz tu ludziom! Dziś mówią tak, a jutro zupełnie inaczej. Na wszelki wypadek przejrzała się jednak w kropli rosy.

– Cóż to takiego? – W lusterku był ktoś nieznajomy z długimi, bardzo długimi wąsami. Wygięła grzbiet. Na grzbiecie znajdowały się dwa piękne, kolorowe skrzydła! – Patrzcie, patrzcie, stał się cud – jestem motylem!

I kolorowy motylek poszybował wysoko nad łąką, bo przecież on nie dawał motylkowego słowa honoru, że nikt go nie ujrzy.

Rozmowa dotycząca treści opowiadania: Kto jest głównym bohaterem opowiadania?; Kogo spotkała gąsienica?; Dlaczego gąsienica obraziła się na dziewczynkę?; W co przeobraziła się gąsienica?. Dziecko układa stadium rozwoju motyla.

 

 

„Taniec motyli” – zabawa muzyczno-ruchowa ekspresyjna. Dziecko – motyl  tańczy po całym pokoju zgodnie z podaną melodią lub słuch utworu podczas wykonywania kolejnego zadania (propozycja: Cztery pory roku. Wiosna Antonia Vivaldiego). Wiosna_cz._I.mp3

 

Praca z ZG, 48 – rysowanie owadów z użyciem lusterek. Kolorowanie obrazków.

 

 „Gdzie mieszkają owady?” – zabawa dydaktyczna. Dorosły zadaje pytanie, dziecko opowiada o tym, gdzie mogą mieszkać owady i jakie są ich domki.

 

„Coś na f” – zabawa z wykorzystaniem W. Dziecko wycina obrazek farby z W (z podpisem), nakleja go na kartce, ustala głoskę początkową f i rysuje przedmioty / zwierzęta / owoce / warzywa, których nazwy zaczynają się tą głoską.

 

„Wesoła gąsienica” – zadanie matematyczne. 

 

 

 

„Motyl” – praca plastyczno-techniczna. Dziecko wycina szablon motyla, następnie składa pionowo na pół. Na jedną połówkę nakłada farbę w różnych kolorach. Następnie składa i odciska wzór na drugiej połowie.

 

 

 

 

Wytrwałości w pracy i doskonałej zabawy!!!

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:

 

 

19.05.2020r.

„Zwierzęta na łące – kret ”

„Wiosenne kwiaty – bez” – zabawa plastyczno-techniczna.

 

Krecik – słuchanie wiersza B. Formy.

 

Jestem sobie mały krecik,

chcę, by dzieci mnie poznały.

Bardzo miękkie mam futerko,

nim pokryty jestem cały.

Najśmieszniejsze moje łapki,

ciągle ziemię wypychają.

Silne, płaskie jak łopatki,

zawsze w pracy pomagają.

Swoim ryjkiem bardzo lubię

korytarzy drążyć wiele.

Spulchniać zbite bryły ziemi,

wiercić przejścia i tunele.

Gdy na dworze silne mrozy,

w miłej norce, wśród zapasów

siedząc, marzę o przetrwaniu

do wiosennych lepszych czasów.

 

Rozmowa dotycząca treści wiersza: Jakie zwierzę jest bohaterem wiersza?; Gdzie ono mieszka?; Jak wygląda kret?; Co on robi?; Czym się żywi?.

 

Rozwiązywanie zagadek Beaty Gawrońskiej dotyczących mieszkańców łąki:

 

Na brzegu stawu żyją, z wieczora czy też z rana

do wody dają nura, gdy słyszą krok bociana. (żaby)

 

Zbiera miód z kwiatów wśród łąk i pól.

Kiedy użądli, sprawi ci ból. (pszczoła)

 

Tu cytrynek, tam paź królowej, wszędzie piękne, kolorowe.

Lekko unoszą się nad łąką, gdy tylko zaświeci słonko. (motyle)

 

O nocleg nie prosi, wędrując po świecie,

bo swój domek nosi na własnym grzbiecie. (ślimak)

 

Choć są bardzo małe, pracują wytrwale.

Zbierają nasionka, nie męczą się wcale. (mrówki)

 

Powrócił do nas z dalekiej strony.

Ma długie nogi i dziób czerwony. (bocian)

 

Lata nad łąką w czerwonej kapotce,

a na tej kapotce jest kropka przy kropce. (biedronka)

 

Zapewne znacie takiego konika,

choć nie jest zegarkiem, jednak w trawie cyka. (konik polny)

 

Praca z W – składanie i ozdabianie bociana. Dziecko koloruje bociana, trawę i kwiaty. Wypycha i składa ptaka, wypycha  kwiaty. Przykleja  wszystkie elementy na białą kartkę i ozdabia ją tak, by powstała łąka.

 

Majowa łąka – śpiewanie piosenki. Zabawa z piosenką – śpiewanie głośno; cicho ; śpiewanie w myśli i znowu głośno

 

„Tropimy głoskę ł” – zabawy słuchowe z wykorzystaniem K. Dziecko wyszukuje w pokoju lub wymyśla przedmioty / zwierzęta / owoce / warzywa, których nazwy zaczynają się głoską ł. Praca z K4., 8 – czytanie globalne, wyraz podstawowy: łapa. Wycinanie wyrazów i naklejanie we właściwych miejscach na obrazku

przedstawiającym łąkę.

 

 Zadanie dodatkowe – słuchanie piosenki  Majowa łąka, śpiew z jednoczesnym wodzeniem po śladzie, rysowanie kształtu w tunelu oraz samodzielnie

 

Zabawy dowolne w ogrodzie „Tropimy owady” – Dorosły daje dziecku lupę. Zadaniem przedszkolaka jest zaobserwowanie jak największej liczby owadów i ich zachowania. Dziecko opowiada o swoich spostrzeżeniach.

 

 „Połóż tam, gdzie powiem” – zabawa matematyczna. Dziecko ma przed sobą kartkę oraz komplet figur geometrycznych (z W). Dorosły umawia się z dzieckiem, że wspólnie ułożą plan placu przedszkolnego. Kwadraty to budynki, koła – drzewa, trójkąty – zabawki w ogrodzie, prostokąty – chodnik i droga. Dorosły opowiada, co dzieci będą układały oraz jaką figurę i w którym miejscu kartki dzieci mają położyć, np.: Ta kartka to plac, na którym jest nasze przedszkole i ogród. Weźcie duży kwadrat – to nasze przedszkole – i połóżcie go na środku kartki. Z lewej strony przedszkola rosną dwa drzewa. Weźcie dwa koła i połóżcie je przy lewej krawędzi kartki. Przed przedszkolem jest ogród, na którym stoją huśtawki i zjeżdżalnie. Weźcie cztery trójkąty i połóżcie je wzdłuż górnej krawędzi kartki, nad kwadratem. Dorosły w trakcie zabawy kontroluje poprawność wykonywanych poleceń.

Na koniec dziecko może odrysować figury i pokolorować prace.

 

 „Bliżej, dalej” – zabawa dydaktyczna.

a) Dzieci ma przed sobą swoje wcześniej wykonane plany  oraz paski papieru / sznurki / wstążki. Mierzą odległości między dwoma wskazanymi przez dorosłego punktami, np. między przedszkolem a środkowym drzewem, między przedszkolem a huśtawką w prawej górnej części ogrodu. Po dokonaniu pomiarów porównują odległości, wskazują, co jest bliżej przedszkola, a co dalej.

b) Dorosły rozkłada na podłodze w pokoju pudełka (duże klocki) i łączy je za pomocą wstążek lub długich sznurków. Zadaniem dziecka jest zmierzenie stopami odległości między wskazanymi pudełkami. Na koniec dziecko porównuje odległości,wskazuje, która droga jest dłuższa, która krótsza, które są takie same.

 

 

 

Wytrwałości w pracy i doskonałej zabawy!!!

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp.

 

18.05.2020r.

„Na łące”

Łąka – uważne słuchanie wiersza M. Buczkówny.

Na łąkę trzeba iść rano

Kiedy jeszcze jest rosa –

Cichutko przystanąć

I słuchać

Jak brzęczy pszczoła jak bąk a jak osa

Patrzeć jak skrzydła motyli

Zamykają się i otwierają

Jak mała biedronka

Na łódce z listka płynie

Po zielonym kołysaniu –

A potem trzeba się pochylić

Nad każdym kwiatem

I zapytać jak mu na imię.

Rozmowa dotycząca treści wiersza: O jakim miejscu była mowa w wierszu?; Co można spotkać na łące?; Kto mieszka na łące?; Dlaczego należy się tam zachowywać cichutko?.

Przedstawienie  różnych sprzętów służących do obserwacji.

                                              

 

Wycieczka na pobliską łąkę w celu obserwacji życia na łące. Dziecko dostaje kartę  z narysowanymi roślinami i zwierzętami (np. trawa, jaskier, rumianek, mlecz, niezapominajka, jaskółka, żaba, ślimak, biedronka, świerszcz, mrówka, pająk, kret, mysz, osa, motyl) oraz ołówek.

 

 

 

Zadaniem dziecka w trakcie wycieczki jest obserwacja przyrody i zaznaczenie na karcie pracy tych rzeczy, które widziało.

 

„Niezapominajki to są kwiatki z bajki” – zabawa rytmiczna z tekstem wiersza B. Ostrowskiej.

Niezapominajki

To są kwiatki z bajki!

Rosną nad potoczkiem,

Patrzą żabim oczkiem.

Gdy się jedzie łódką,

Śmieją się cichutko

I szepcą mi skromnie:

„Nie zapomnij o mnie!”

Dorosły pokazuje różne możliwości wypowiadania wersów. Dziecko mówi tekst w inny sposób, np.:

Wolno, wolno, wolno, wolno, szybko, szybko.

Szybko, szybko, szybko, szybko, wolno, wolno.

Wolno, wolno, szybko, szybko, wolno, wolno.

Praca z ilustracją przedstawiającą wiosenną łąkę – porównanie z obrazem łąki z wycieczki. Dorosły prosi, aby dziecko uważnie przyjrzało się ilustracji i powiedziało, jakie miejsce przedstawia. Następnie prosi, aby wymieniło te elementy ilustracji, które widziało na łące podczas wycieczki.

 

„Taniec motyli” – można zaproponować dziecku zabawę muzyczno-ruchową.  Dziecko-motyl tańczy po całym pokoju zgodnie z podaną melodią (propozycja: Cztery pory roku. Wiosna Antonia Vivaldiego). Wiosna_cz._I.mp3  Do tańca można wykorzystać chustę, szalik bądź gazetę (jako skrzydła motyla).

 

Praca z K4., 5 – kolorowanie tulipana według kodu. Zadanie dodatkowe – przeliczanie kwiatów; kolorowanie tych, których jest więcej.

 

Osłuchanie z piosenką „Majowa łąka ” Majowa_laka.mp3

 

Na majowej łące świerszcze dają koncert

Cyk, cyk, cyk, cyk

Nutkę taką samą zaśpiewamy mamom

Tak jak świerszcze zaśpiewamy mamom.

 

Na majowej łące żabki dają koncert

Kum, kum, kum, kum

Nutkę taką samą zaśpiewamy mamom

Tak jak żabki zaśpiewamy mamom.

 

Na majowej łące boćki dają koncert

Kle, kle, kle, kle

Nutkę taką samą zaśpiewamy mamom

Tak jak boćki zaśpiewamy mamom

 

Na majowej łące wszyscy dają koncert

Cyk, cyk, kum, kum, kle, kle,

Nutkę taką samą zaśpiewamy mamom

Tak jak wszyscy zaśpiewamy mamom.

 

 

Aktywne słuchanie piosenki. Dziecko podczas słuchania piosenki może spacerować i odbijać od podłogi piłkę.

 

 

Rozmowa na temat treści piosenki.

 

„Wiosenna łąka” – wykonanie pracy plastycznej farbami plakatowymi.

 

 

Wytrwałości w pracy i doskonałej zabawy!!!

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:

 

15.05.2020r.

„Przygody Paka”

Zestaw ćwiczeń gimnastycznych – przygotowujemy wygodny strój

 

 

„Przygoda Paka” – wykonanie przez dziecko książki. Dziecko przygotowuje trzy kartki, klej, kredki i wycinki z gazet – najlepiej z czasopism dziecięcych. Na pierwszej kartce każde dziecko przykleja jeden wybrany przez siebie wycinek i dorysowuje przygodę Paka związaną z tym wycinkiem. Następnie na drugiej kartce przykleja na środku drugi wycinek z gazety i układa ciąg dalszy swego opowiadania o Paku. Jeżeli nie jest znudzone pracą, może przygotować kolejną stronę książki. Na koniec z pomocą dorosłego zszywa kartki i opowiada treść

swojego opowiadania.

Powtórzenie piosenki „Bajeczka” Bajeczki.mp3

„Pokaż, co gram” – zabawa dydaktyczna. Dorosły tworzy z klocków układ przedstawiający

rytm zwrotki lub wersu piosenki. Wystukuje go. Dziecko samo próbuje wystukać ten rytm.

 

 „Taniec-połamaniec” – zabawa taneczna. Dorosły towarzyszy dziecku w zabawie prezentuje krok w metru na cztery. Justynka_i_Tomek_-_Taniec_polamaniec.mp       

Może my tez skorzystać z podpowiedzi :

 

 

Spacer po najbliższej okolicy korzystając ze słonecznej pogody.

 

„Gimnastyka buzi i języka” – ćwiczenia oddechowe:

1) Mówienie na wydechu – dziecko nabiera powietrza nosem, a następnie

na jednym wydechu wypowiada rymowankę:

Każdy aktor o tym wie,

że mówić nie można źle.

2) Ćwiczenia ortofoniczne: brr, bzy.

3) Ćwiczenia języka: wysuwanie języka do przodu – język wąski i szeroki; liczenie językiem dolnych i górnych zębów; zdmuchiwanie skrawków papieru z czubka języka; ćwiczenia szybkiego wymawiania głoski r.

 

Proponuję wspólne przygotowanie i grę – „Gra z gimnastyką”  gra_planszowa_z_gimnastyka.pdf

 

Proszę o przeczytanie dziecku wybranej bajki. Za każdym razem powinno się opowiedzieć dlaczego wybrana jest właśnie ta bajka i dlaczego czytanie książek jest ważne.

 

trochę zadań dla sprawnej ręki:

 

                    

 

 

Wytrwałości w pracy i doskonałej zabawy!!!

 

 Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie je wysłać przez komunikator WhatsApp:

 

14.05.2020r.

„Szanujmy książki”

Skarga książki – uważne słuchanie wiersza J. Huszczy.

 

Jestem książką z dużej szafy.

Wszyscy mówią, żem ciekawa,

więc mnie ciągle ktoś pożycza,

lecz nie cieszy mnie ta sława.

Miałam papier bielusieńki,

ślady na nim Florka ręki.

Pozginał Jaś mi rogi,

Julek na mnie kładł pierogi.

Krzyś ze swym zwyczajem zgodnie,

trzymał mnie aż trzy tygodnie.

Narysował na okładce

Staś diabełka, małpkę w klatce.

Anka, Władka siostra mała,

ta mi kartki dwie wyrwała.

Cóż mi z tego, żem ciekawa,

dłużej żyć tak nie potrafię.

Nie będziecie mnie szanować,

to się na klucz zamknę w szafie.

 

Rozmowa na temat wiersza: Na co skarżyła się książka?; Co należy robić, żeby książki się nie niszczyły?; Dlaczego należy dbać o książki?.

 

„Kącik książki” – naprawianie i obkładanie książek. Dorosły z pomocą dziecka przygotowuje papier

do pakowania, nożyczki, taśmę klejącą. Dziecko wybiera z kącika te egzemplarze, które należy obłożyć lub naprawić. Wspólnie z dorosłym podejmują odpowiednie działania.

 

„Jesteśmy bohaterami z bajek” – zabawa ruchowa. Dorosły wypowiada nazwę postaci z bajki (np. smok wawelski, Kot w Butach, krasnoludek, olbrzym, wilk), a zadaniem dziecka jest zaprezentować tę postać ruchem, mimiką.

 

Praca z ZG, 47 – rysowanie zakładki do książki po śladzie i po kropkach.

 

„Maszyna drukarska” – zabawa ruchowa. Dorosły przedstawia się jako matryca w maszynie,

dziecko zaś jako kartki z wydrukowanym tekstem. To samo, co jest na matrycy, musi być na kartkach. Dorosły wykonuje różne czynności, a dziecko naśladuje prezentowane ruchy.

 

„Nasze czasopisma” – N. prezentuje różne czasopisma dla dzieci (np. „ABECADŁO”; „Akademia Malucha”).

Uświadamia dzieciom możliwość korzystania z innych form literatury dziecięcej, np. zamieszczanej na stronach internetowych dla dzieci (tylko pod kontrolą dorosłych).

 

Może wybierzecie się z rodzicami na łąkę?  Poobserwujcie rośliny, zwierzęta, owady tam żyjące.  Zwróćcie również uwagę na przeważające kolory.

 

Praca z K4., 4 – dokładanie do 9; doklejanie nalepek z brakującymi zabawkami.

Zadanie dodatkowe – otaczanie pętlami przedmiotów niepasujących do pozostałych.          

Proponuję wspólne przygotowanie i grę – „Gra z gimnastyką” gra_planszowa_z_gimnastyka.pdf

 

Proszę o przeczytanie dziecku wybranej bajki. Za każdym razem powinno się opowiedzieć dlaczego wybrana jest właśnie ta bajka i dlaczego czytanie książek jest ważne.

 

Wytrwałości w pracy i doskonałej zabawy!!!

 

Będzie nam bardzo miło  zobaczyć nasze „Muchomorki” jak bawią się i pracują w domu !                        

Zdjęcia możecie przesłać przez komunikator WhatsApp:

 

13.05.2020r.

„Jak powstaje książka”

Rozmowa na temat procesu powstawania książki na podstawie ilustracji z Wielkiej Księgi Tropicieli. Zwrócenie uwagi na osoby biorące udział w tym procesie. Poznanie nazw niektórych zawodów związanych z wydawaniem książki: autor, redaktor, grafik, ilustrator, drukarz.

 

Piosenka"Bajeczki" Urszula Piotrowska  Bajeczki.mp3

Zachęcenie dziecka do ilustrowania ruchem

1. Na pólkach mieszkają książeczki. W książeczkach mieszkają bajeczki. Opowiem o nich wam, bo wszystkie dobrze znam. Opowiem o nich wam, bo wszystkie dobrze znam. 2. W bajeczkach znajdziecie rycerzy, Królewnę, co spała na wieży. I dobrych wróżek sto, i czarownicę złą. I dobrych wróżek sto, i czarownicę złą. 3. A kiedy się dziecko zasłucha, To wróżki mu szepczą do ucha. Pokochaj bajek świat na wiele, wiele lat. Pokochaj bajek świat na wiele, wiele lat.

 

„Pisarz” – zabawa dydaktyczna. Ćwiczenia słownikowe. Dorosły przygotowuje obrazki przedstawiające różne postacie z bajek (krasnoludki, wilk, Kubuś Puchatek, Baba-Jaga, Czerwony Kapturek itp.). Prezentuje jeden z nich. Zadaniem dzieci jest wyszukać jak najwięcej określeń pasujących do tej postaci, np. Czerwony Kapturek – nieuważny, beztroski.Rysunki.doc

 

 „Mali graficy” – zabawa ruchowa. Dziecko porusza się po pokoju zgodnie z melodią Marsz__bieg__podskoki.mp3 Gdy dźwięk milknie, dorosły podaje nazwę dowolnego przedmiotu. Zadaniem dziecka jest narysować ten przedmiot w powietrzu i podać, do czego ten przedmiot może służyć.

 

„Dyktando graficzne”. Dziecko dostaje kartkę formatu A4 i komplet kolorowych kredek. Kartka jest przyklejona taśmą klejącą do stolika tak, aby dziecko nie mogło nią manipulować. Dorosły. wydaje polecenia: Na środku kartki narysuj stół.; Pod stołem narysuj piłkę.; Nad stołem narysuj żółte słońce.; Obok stołu z prawej strony narysuj brązowe krzesło.; Z lewej strony słońca narysuj niebieską chmurę.; Z prawej strony słońca narysuj różową chmurę.

Po zakończeniu rysowania wspólnie sprawdzamy poprawność wykonania poleceń.

 

„Książki na półce” – zabawa dydaktyczna. Dorosły przygotowuje książki i kilka półek. Poleca dziecku: Połóż na półce 5 książek. Dołóżcie jeszcze 4 książki. Ile jest książek na półce?; Weźcie z pudełka tyle klocków, ile książek jest na półce. Dorosły powtarza taki schemat tyle razy, ile naszykował półek. Za każdym razem dziecko

dokonują przeliczeń w zakresie 9. Dziecko układa pozostałe książki w kąciku po 9 na każdej półce, przelicza je.

 

Praca z K4., 3 – wprowadzenie liczebnika głównego i porządkowego 9; dolepianie książek na półkach, kolorowanie misiów. Zadanie dodatkowe – ozdabianie cyfry, łączenie kostek domina ze zbiorami – zgodnie z liczbą elementów.

 

„Zabawa w grafika” – praca plastyczna,  pt. „Moje hobby” lub „To, co lubię”. Dziecko rysuje kredkami na kartce formatu A4.

Przeczytanie dziecku wybranej bajki. Zapraszam również do wspólnego obejrzenia filmu:

 

 

Miłej zabawy!!!

12.05.2020r.

„W bibliotece”

Kłopoty w bibliotece – słuchanie wiersza M. Przewoźniaka.

 

Książkom w pewnej bibliotece

nudziło się tak dalece,

że ni z tego, ni z owego

zaczęły grać w chowanego.

Calineczka się schowała

za ogromny Atlas ryb.

Szukał krasnal Hałabała,

gdzie się przed nim Plastuś skrył?

Tak się wszystkie wymieszały,

że ta pani w bluzce w prążki

chodzi tutaj już dzień cały,

nie znajdując żadnej książki.

 

Rozmowa dotycząca treści wiersza: Co stało się pewnego razu w bibliotece?; Jakie bajkowe postacie występowały w wierszu?; Czym różni się biblioteka od księgarni?.

 

„Czym się różnią książki?” – zabawa dydaktyczna. Dorosły prezentuje dziecku książki różnej wielkości, drukowane i mówione. Za każdym razem pyta dziecko: Czym różnią się te książki?. Następnie wspólnie z dzieckiem przypominamy zasady korzystania z książek z biblioteki:

– bierzemy jedną książkę i oglądamy ją lub czytamy przy wyznaczonym stoliku;

– po skończeniu oglądania lub czytania odkładamy książkę na miejsce;

– szanujemy książki – nie niszczymy, nie zaginamy kartek, nie rysujemy po nich;

 

Rozmowa na temat ulubionych książek. Najpierw dorosły opowiada o książkach, które najbardziej lubi, i wyjaśnia, dlaczego je lubi. Następnie dziecko opowiada o swoich ulubionych książkach. Praca z K4., 2 – liczenie głosek w wyrazach. Zadanie dodatkowe – układanie książek od największej do najmniejszej poprzez łączenie ich z kostkami o odpowiedniej liczbie oczek.

 

„Jestem bohaterem bajki” – zabawa ruchowa. Dorosły wypowiada nazwę postaci z bajki (np. smok wawelski, Kot w Butach, krasnoludek, olbrzym, wilk), a zadaniemdziecka jest zaprezentować tę postać ruchem, mimiką.

 

Wirtualna wycieczka do biblioteki.

 

 

W bibliotece – osłuchanie z wierszem sł. Krystyny Wodnickiej

 

Jeszcze liście kolorowe lecą w trawę.

Czas na piłkę, czas na rower, na zabawę,

ale kiedy wiatr za kołnierz zacznie dąć,

dobrze będzie w kręgu lampy z książką siąść.

 

W bibliotece z książek na półkach

trąbią słonie, kuka kukułka,

kwitnie paproć, krzyczą Indianie,

szumią żagle na oceanie.

 

W bibliotece znajdziesz wszystko, czego chcesz:

starą prawdę, mądrą bajkę, piękny wiersz.

Jeszcze złoty czas jesieni nie przeminął.

Jeszcze pali się na płotach złote wino,

ale kiedy deszcz o szybę zacznie bić,

dobrze będzie czymś weselszym zająć myśl.

 

Osłuchanie z wierszem : O czym jest wiersz?; O jakim miejscu jest w niej mowa?; Jakie książki można znaleźć w bibliotece?.

 

„Moja okładka” – praca plastyczna. Malowanie farbami zaprojektowanej przez dziecko okładki do ulubionej książki. Wystawa i omówienie prac dzieci.

 

Dorosły czyta dziecku wybraną bajkę.

 

 

Miłej zabawy!!!

11.05.2020r.

„Moje książki”

Książka – słuchanie opowiadania O. Masiuk czytanego przez dorosłego

 

Do przedszkola miał przyjść pan pisarz, który wymyśla wiersze dla dzieci, a potem układa z nich książkę i wydaje. Siedzieliśmy na dywanie i zastanawialiśmy się, jakie pytania można zadać panu pisarzowi.

– Trzeba zapytać, czy długo pisze taki wiersz – powiedziała Marta.

– Jak krótki wiersz, to krótko pisze, to każdy chyba wie – prychnął Staś.

– A ty skąd wiesz? – rozzłościła się Marta, ale Staś nie zdążył jej odpowiedzieć.

– Ja bym zapytał, czy lubi czekoladę – zaproponował Witek.

– Ale to nie ma nic wspólnego z pisaniem książek. – Jacek się skrzywił.

– A skąd wiesz? – Witek poczuł się urażony.

– Może przeczytam wam jakiś wiersz, żeby łatwiej przychodziły wam do głowy pytania – powiedziała pani.

Wszyscy się zgodziliśmy, bo nasza pani bardzo ładnie czyta. Wiersz nosił tytuł: „Czy słońce ma kolce?” i opowiadał o chłopcu, który nieustannie zadawał pytania, czym strasznie irytował dorosłych.

– Nie podoba mi się ten wiersz – powiedział Tomek.

– Nie mów tak, bo temu pisarzowi będzie przykro – poprosiła Marysia.

– Jemu nie powiem, ale w ogóle przecież mogę. Taki wiersz to każdy umiałby napisać. Ja ciągle denerwuję mamę, zadając pytania, więc nawet nie musiałbym nic wymyślać.

– Ale w prawdziwym wierszu muszą być rymy – wtrącił Witek.

– Co to rymy? – zapytałem Jacka.

– Takie słowa, które do siebie pasują, na przykład Pak-tak albo Pak-rak.

– E tam, rymy nie są trudne – rzekł Tomek lekko. – Woda, kłoda, moda, roda…

– Co to jest roda? – zapytałem Jacka, ale Marta była szybsza w odpowiedzi.

– Nic. Nie ma takiego słowa. Chwalisz się tylko, ale nie umiałbyś ułożyć wiersza ani napisać książki – powiedziała Marta do Tomka.

– Bo nie umiem pisać, ale gdyby ktoś zapisywał, co mówię, to ułożyłbym książkę bez trudu.

– Możesz spróbować ułożyć wiersz – zaproponowała pani. – I wyrecytujesz go panu pisarzowi, może udzieli ci kilku wskazówek. I może w przyszłości sam będziesz pisał książki.

Tomek cały dzień trzymał się z boku. Chyba układał ten wiersz, ale wydawał się coraz smutniejszy.

Usiadłem sobie przy stole, aby obejrzeć dokładnie książkę tego pana pisarza, który miał przyjść jutro. Była bardzo ładna, miała kolorowe obrazki. Nagle usłyszałem szept Tomka: – Paku, Paku! – Tomek schowany był za szafą i dawał mi jakieś znaki. Gdy podszedłem, zapytał:

– Nie znasz, Paku, jakiegoś wiersza? Bo nic nie mogę ułożyć. Stanąłem na początku.

– Ale masz już początek, to świetnie. Powiedz mi – poprosiłem. I usiadłem wygodnie, żeby posłuchać wiersza. Zamknąłem oczy, jak robię często, gdy pani czyta nam wiersze.

– Kapie woda z kranu, kap, kap, kap… – powiedział Tomek i zamilkł. Otworzyłem oczy.

– I co? Co dalej?

– Właśnie nic. – Tomek rozłożył ręce. Nie wyglądało to dobrze. Wytężyłem cały swój pakowy rozum, ale nawet pół rymu nie udało mi się wymyślić. Rano wszyscy szykowaliśmy się na spotkanie z panem pisarzem. Tomek był nieswój i widziałem, że dręczy go ten wiersz. Pokręcił przecząco głową, gdy napotkał mój wzrok, wiedziałem, że nic nie zdołał ułożyć. Pan pisarz wyglądał sympatycznie. Usiadł z nami na dywanie i zapytał, czy chcielibyśmy się czegoś od niego dowiedzieć. Przez moment trwała cisza, aż w końcu Tomek podniósł rękę: – Jak się pisze wiersz? – zapytał. – Albo książkę. Pisarz przyjrzał mu się uważnie, a potem milczał chwilę. W końcu wzruszył ramionami i powiedział:

• Nie wiem. To jakoś samo wychodzi.
•  

Rozmowa na temat opowiadania ukierunkowana pytaniami:

 

Czym zajmuje się pisarz?; Jaki problem miały dzieci?; Jak nazwane były słowa, które do siebie pasują?; O co pani poprosiła Tomka?; Jak Tomek poradził sobie z zadaniem?; O co zapytał Tomek pana pisarza?; Co odpowiedział pan pisarz?; Jak myślisz, co trzeba zrobić, żeby napisać książkę?

 

„W księgarni” – zabawa dydaktyczna. Dorosły przygotowuje dużo różnych książek, nie tylko dziecięcych. Mogą to być podręczniki, albumy, encyklopedie itp. Dziecko przegląda je, a później opowiada o tym, co widziało, wskazuje te, które najbardziej mu się podobały, i opowiada o nich. Dorosły wyjaśnia pojęcia: literatura dziecięca, literatura młodzieżowa, literatura dla dorosłych; encyklopedie, podręczniki, albumy.

 

Praca z K4., 1 – rozwijanie logicznego myślenia, odczytywanie kodu i umieszczanie nalepek we właściwych miejscach. Zadanie dodatkowe – łączenie w pary takich samych książek i kolorowanie większych.

 

„Sklep z książkami” – zabawa matematyczna. Do zabawy wykorzystane są półki z książkami.  Dziecko dysponują środkami płatniczymi – żetonami w trzech kolorach. Czerwone żetony warte są trzy jednostki płatnicze, żółte żetony to dwie jednostki, białe to jedna jednostka płatnicza. Dorosły przyczepia na półkach z książkami ceny – w takiej formie jak oczka na kostce do gry. Dziecko podchodzi i prosi o książkę – musi powiedzieć, jaką sobie życzy książkę, z jakiego działu, i zapłacić za nią odpowiednią liczbę żetonów. Można również wykorzystać monety z W.

„Ulubieni bohaterowie” – odgadywanie zagadek Beaty Gawrońskiej, dotyczących bohaterów znanych dzieciom książek i bajek:

 

Biedne te dzieci, w lesie zabłądziły

i do domku z piernika, niestety, trafiły. (Jaś i Małgosia)

 

Wilk spryciarz

skrył się wśród górek

i czeka aż nadejdzie… (Czerwony Kapturek)

 

Domkiem tego misia jest Stumilowy Las,

bawi się tam z przyjaciółmi przez calutki czas. (Kubuś Puchatek)

 

Ten mały chłopiec to chyba kukiełka. Nie do wiary!

Zrobił go z drewna Gepetto stary. (Pinokio)

 

Dorosły zadaje pytanie: Dlaczego należy czytać książki? Dziecko odpowiada.

 

Praca z W – wykonanie zakładki do książki. Dziecko wycina zakładkę oraz dwa elementy potrzebne do jej ozdobienia. W wyznaczonych miejscach robi otwory dziurkaczem. Nakleja obrazki na zakładkę i ozdabia całość według własnego pomysłu. Na dole przymocowuje sznureczki.

 

Miłej zabawy!!!

 

 

08.05.2020r.

„Skąd się bierze prąd?”

„Tropimy głoskę w” – zabawy słuchowe z wykorzystaniem K. Dziecko wyszukuje w pokoju lub wymyśla przedmioty / zwierzęta / owoce / warzywa, których nazwy zaczynają się głoską w. Praca z K3., 29 – czytanie globalne, wyraz podstawowy: worek. Łączenie z workiem obrazków, których nazwy zaczynają się głoską w.

 

Zadanie dodatkowe – słuchanie i nauka wiersza Wielkie dziś sprzątanie świata  Teresa Fiutowska

Wielkie dziś sprzątanie świata,

czarownica z miotłą lata,

z nią czarownic innych chmara

Łysą Górę sprzątnie zaraz.

Baby-Jagi nie próżnują

i łopaty już szykują,

zamiast straszyć małe dzieci,

na łopaty wezmą śmieci.

W piekle diabły też pracują,

wszystkie kotły w nim szorują,

ogonami wycierają

i już czysto w piekle mają.

Dzielne skrzaty to krasnale,

także się nie lenią wcale,

a że długie brody mają,

to świat nimi zamiatają.

 

Recytacja z jednoczesnym wodzeniem po śladzie, rysowanie kształtu w tunelu oraz samodzielnie

Ćwiczenia gimnastyczne- na przykład takie :

 

 

„Skąd się bierze prąd?” – proponuję obejrzenie filmu :

 

Szczególną uwagę zwracamy na źródła odnawialne. Rozmawiamy z dzieckiem na temat filmu doceniając zrozumienie i zapamiętanie

„Wiatrak” – praca z wykorzystaniem W. Dziecko wycina i składa wiatrak według instrukcji dorosłego.

Ekologia – utrwalenie słów i melodii piosenki. Wspólne śpiewanie.

Miłej zabawy!

 

07.05.2020r.

„Chronimy środowisko – ekologia”

Co to jest ekologia? – słuchanie opowiadania Olgi Masiuk czytanego przez dorosłego .

 

Staś przyszedł do przedszkola z nosem na kwintę.

– Przyjechała wczoraj – oznajmił zrezygnowany.

– Kto? – spytała Marysia.

– Ekociocia.

Wszyscy westchnęli ze zrozumieniem, tylko ja oczywiście nic nie rozumiałem. Jacek pochylił się więc nad moim uchem.

– Ekociocia Stasia dba o całą planetę i kiedy do nich przyjeżdża, Staś teżmusi o planetę dbać, a to nie jest łatwe  – wyszeptał.

– Ale to chyba dobrze dbać o planetę? – powiedziałem. – Nasza planeta jest taka miła. Staś wzruszył ramionami.

– Musimy segregować śmieci, kupować specjalne jedzenie i nie wolno nam używać dezodorantów. I ciotka wciąż mówi o nas „mordercy”, bo kiedyś znalazła w szafie futro po babci. Na tę rozmowę weszła pani.

– Ekologia to bardzo ważna nauka – powiedziała. – O tym, jak funkcjonuje środowisko, zwierzęta, ludzie, rośliny. Człowiek potrafi bardzo szkodzić środowisku, twoja ciocia chce na to zwrócić uwagę.

– Tata wczoraj wyszedł, trzaskając drzwiami, gdy zwróciła mu uwagę, że jajko, które je, jest nieszczęśliwe.

Wszyscy zaczęliśmy się śmiać, ale mnie ta ekologia nie dawała spokoju. Poszedłem więc do pani.

– Nie jestem duży, prawda? A planeta jest ogromna. Tak? – zapytałem.

– Tak – odpowiedziała pani.

– Więc jak mogę się nią opiekować? Nawet nie mogę jej pogłaskać po policzku, gdy jest chora. Bo gdzie ona ma policzek?

– Możemy inaczej opiekować się planetą. Coś ci pokażę. I pani zwołała wszystkie dzieci.

– Słuchajcie, pójdziemy teraz do naszego ogródka i zbierzemy śmieci –powiedziała.

– Nie dość, że przez ekociocię muszę sprzątać w swoim pokoju dwa razy dziennie, to jeszcze w przedszkolu – narzekał Staś.

Ale wszyscy wyszliśmy do ogrodu.

– Przecież jest czysto – powiedziała Marta.

– Więc dobrze się rozejrzyj.– Pani wykonała w powietrzu ruch ręką.

– Puszka po napoju! – Jacek wygrzebywał z ziemi na wpół zardzewiałą puszkę.

– O, i tuż przy płocie reklamówka. Ktoś nam wrzucił z ulicy – zauważyła Marysia. Po kilku minutach z tego czystego ogródka dała się uzbierać niezła kupka śmieci.

– Widzisz, Paku, nie musisz głaskać planety po policzku, ale możesz jej pomóc nie mieszkać w bałaganie. Taka puszka rozkładałaby się w ziemi bardzo długo, i ta reklamówka, a my wrzucimy je do specjalnego kosza. Było mi bardzo miło, że mogłem zająć się planetą.

– Staś, możesz powiedzieć ekocioci, że dbałeś o planetę w przedszkolu, to w domu możesz mieć trochę wolnego! – krzyknął Tomek.

 

Rozmowa nawiązująca do treści utworu: Co to jest ekologia?; Co to jest środowisko?;

Co zrobiły dzieci w przedszkolu, by zadbać o planetę?; Co to znaczy segregować

śmieci?. Dorosły uzupełnia wiedzę dziecka na temat ekologii. Zachęca do podejmowania działań proekologicznych.

 

Ekologia – osłuchanie z piosenką. Ekologia___Piosenka_dla_dzieci__.mp3  Omówienie treści piosenki.

Ekologia – słowo znane,
W całym świecie powtarzane.
Znaczy, by nie było śmieci
i świat czysty miały dzieci.
Kto chce chronić środowisko
Musi o nim wiedzieć wszystko
Więc dlatego dziś się uczmy
Jak najlepiej chronić je.

Mrówka, ptak, czy jakieś zwierzę,
Czysty domek chce mieć przecież.
A gdy tylko patrzy wokół,
To co widzi? Wszędzie śmieci,
Więc z przyrodą żyjmy w zgodzie
I od święta i na co dzień.
Każdy śmieć do kosza włóż
Wtedy czysto będzie już!

Więc z przyrodą żyjmy w zgodzie
I od święta i na co dzień.
Każdy śmieć do kosza włóż
Wtedy czysto będzie już!

Nauka pierwszej i drugiej zwrotki piosenki. Dorosły recytuje tekst piosenki frazami z zachowaniem odpowiedniego rytmu. Dziecko powtarza. Kolejne powtórzenia tekstu następują z recytacją: szeptem; głośno; jedna fraza szeptem, druga głośno i tak na zmianę. Wspólne śpiewanie i wyklaskiwanie rytmu.

 „Zachowania ekologiczne” – praca z Wielką Księgą Tropicieli. Rozpoznawanie zachowań ekologicznych; zwrócenie uwagi na: zaśmiecanie Ziemi, używanie materiałów bardzo długo rozkładających się, marnowanie wody, poruszanie się środkami transportu wydzielającymi spaliny. Podkreślanie konieczności segregacji śmieci, pozyskiwania materiałów wtórnych, sadzenia roślin, oszczędzania dóbr naturalnych.

 

„Gimnastyka buzi i języka”:

a) „Mówienie na wydechu” – ćwiczenia oddechowe. Dziecko nabiera powietrza nosem do brzucha, a następnie wypowiadając wyliczankę:          

                                          Każdy  aktor o tym wie, Dziecko wypuszcza powietrze

                                          że mówić nie można źle. buzią na jednym wydechu.

b) „Brr..., bzy...” – ćwiczenia ortofoniczne.

c) Ćwiczenia języka: wysuwanie języka do przodu – język wąski i szeroki; liczenie językiem dolnych i górnych zębów; zdmuchiwanie skrawków papieru z czubka języka; ćwiczenia szybkiego wymawiania głoski r.

„Coś na w” – zabawa z wykorzystaniem W. Dziecko wycina obrazek wody z W (z podpisem), nakleja go na kartce, ustala głoskę początkową w i rysuje przedmioty / zwierzęta / owoce / warzywa, których nazwy zaczynają się tą głoską.

 

„Ekologiczna ściganka” – skonstruowanie gry. (Jak ktoś nie ma pomysłu można skorzystać z takiej propozycji )

 

 

Przestrzeganie reguł gry, sprawne przeliczanie w zakresie 10. Dorosły przygotowuje dwa pionki i dwie kostki do gry (zakryte ścianki z sześcioma oczkami). Jeden pionek dostaje dorosły, drugi do dziecka – oba ustawione na polu START. Grę rozpoczyna ten, kto wyrzuci większą liczbę oczek na obu kostkach. Wygrywa ten, kto pierwszy dojdzie do mety. Na trasie gry są umieszczone pola – pułapki  i pola – premie : pole z kwiatkiem – możesz przesunąć się dwa pola do przodu; dym z komina – czekasz jedną kolejkę; śmieci w lesie – czekasz, aż wyrzucisz w sumie siedem oczek; lub jeszcze inne. Dzieci mają dużo ciekawych pomysłów.

 

Miłej zabawy!

06.05.2020r.

„Jak powstaje chleb?”.

 

„Jak powstaje chleb”? – oglądanie i opowiadanie historyjki obrazkowej z Wielkiej Księgi Tropicieli. Dorosły zadaje pytania.: Jak powstaje chleb?; Jak do powstania chleba przyczynia się rolnik?; Jak do powstania chleba przyczynia się młynarz?; Jak do powstania chleba przyczynia się piekarz?; Jaką rolę ma sprzedawca?; Dlaczego chleb jest tak ważny dla człowieka? – symbol dostatku i życia.

 

Chleb – słuchanie opowiadania Olgi Masiuk czytanego przez dorosłego.

- Dlaczego kanapki wciąż się je z chlebem? – zapytała w poniedziałek Marta.

– A z czym chciałabyś jeść? – Tomek się roześmiał.

– Nie wiem, ale tylko chleb, chleb i chleb. „Czy kupiłeś chleb?”, „Nie mamy już chleba!” – Marta naśladowała zdania, które chyba każdemu dziecku były znane, bo wszystkie kiwały głowami.

– Chleb ma duże znaczenie – powiedziała pani. – Nie tylko jako pokarm, ale także jako tradycja. Kiedyś wierzono, że piec do pieczenia chleba jest miejscem, które zamieszkują duchy opiekuńcze – krasne ludki, czyli krasnoludki, ładne ludziki. Jest jeszcze wiele wierzeń, które mają związek z chlebem. Ludzie od zawsze robili chleb, był podstawowym posiłkiem. Uważali go za święty. Na przykład nie kroili nożem pierwszego wyjętego z pieca bochenka, żeby nie zranić chleba.

– Przecież chleb jest taki... zwykły – zdziwił się Staś.

– Jest zwykły i niezwykły jednocześnie. – Pani się uśmiechnęła.

W tym momencie weszła z kuchni pani Asia, niosąc jabłka w koszyku.

– Upieczmy swój chleb! – wykrzyknęła Marysia na jej widok.

– To nie jest takie proste. – Pani Asia spojrzała tak srogo, że wszystkich przeszedł dreszcz. – Będzie trwało wiele dni. Najpierw trzeba zrobić zakwas: trzeba mieć dobrą mąkę, a potem dosypywać ją i dolewać wodę każdego dnia, a po tygodniu powinien zrobić się zakwas. Ale mogę kupić taką mąkę i jeśli chcecie, jutro możemy zacząć robić chleb. Może się uda. – Dokończyła, o dziwo, bardzo łagodnie. Oczywiście, że chcieliśmy! Pani Asia powiedziała, że zakwas to taka podstawa chleba i jest dobry, kiedy w naczyniu, w którym powstaje, pojawiają się bąbelki. I rzeczywiście zaczęliśmy robić zakwas. Każdego dnia dolewaliśmy odrobinę wody i dosypywaliśmy mąkę. Było to bardzo proste, ale wyglądało na jakieś magiczne działanie. Wciąż ktoś zaglądał do kuchni, by sprawdzić, czy są już bąbelki, a nawet rodzice pytali panią Asię, jak się miewa nasz zakwas. Ja muszę przyznać, że w nocy też zakradałem się kilka razy, żeby nie przegapić tego momentu. Aż pewnego ranka Jacek wybiegł z kuchni, krzycząc:

– Są! Są bąbelki!

Polecieliśmy tam wszyscy. Pani Asia, która w normalnych okolicznościach wyrzuciłaby nas z kuchni z wielkim hukiem, teraz podsuwała każdemu pod nos zakwas do powąchania i cieszyła się, kiedy krzywiliśmy buzie.

– Fuj! To jakieś kwaśne! – wykrzyknął Witek. – Z tego ma być chleb?!

– Jutro zrobimy zaczyn – powiedziała pani Asia. – Jeszcze dużo roboty przed nami.

– Jak to?! – wykrzyknął Tomek. – Znowu będziemy czekać?

– Ale już teraz trochę krócej. Zaczyn będzie rósł kilka godzin. Ale to jutro, a teraz uciekajcie i nie przeszkadzajcie mi, muszę się zająć obiadem – wróciła dawna, sroga pani Asia.

Następnego dnia zakwas wymieszaliśmy w wielkiej misce z wodą i mąką.

 – Będzie rosło kilka godzin, więc możecie iść się bawić – powiedziała pani Asia. Ale zabawy toczyły się niemrawo. Najpierw wszystkie jakoś tak same zaczęły się rozgrywać pod drzwiami kuchni, żeby co chwila można było włożyć tam głowę i zapytać o zaczyn. A w końcu przestaliśmy się bawić, bo nikt nie mógł się skupić, i siedzieliśmy po prostu pod drzwiami, czekając. Pani Asia miała już dość naszego chleba, bo, jak twierdziła, barykadujemy jej drzwi. Ale zaczyn rzeczywiście rósł. Pod koniec dnia wypełniał całą wielką miskę

i niemal się wylewał. Wtedy pani Asia zawołała nas do kuchni. W miseczkach stały różne rzeczy – ziarna słonecznika i dyni, sezam i trochę rodzynek. Nasz zaczyn wylał się na wielki stół. Pani Asia znów dodała mąkę i wodę, i trochę soli. My mogliśmy z miseczek wsypać te różne rzeczy. Nie wiem dlaczego, ale byłem bardzo zdenerwowany, gdy wrzuciłem kilka rodzynek.

– A jeśli się nie uda? – Jacek był przerażony.

– To trudno, nie zawsze wszystko się udaje. – Pani Asia wzruszyła ramionami. Ale nikt jej nie uwierzył. Wiedzieliśmy, że jeśli się nie uda, w przedszkolu zapanuje smutek. Gdy chlebowe ciasto zostało wstawione do pieca, nikt z nas nie chciał opuścić kuchni. Siedzieliśmy, wpatrując się w okienko piekarnika.

– Widzisz krasnoludki? – zapytał Staś.

– Chyba tak – odpowiedziała Marta.

Zaczęli się schodzić rodzice, bo skończyli już pracę, ale nikt z nas nie mógł opuścić kuchni, a pani Asia ogłosiła, że musi się piec jeszcze z pół godziny. Rodzice więc czekali w sali i czasem ktoś zaglądał do kuchni, w której cudownie pachniało.

W końcu pani Asia wyciągnęła chleb.

– Ale możemy zjeść dopiero jutro na śniadanie – powiedziała. – Musi porządnie ostygnąć. Wszystkie dzieci spojrzały na mnie w tej samej chwili.

– Paku, musisz przysiąc, że go nie tkniesz przed nami – powiedział Jacek.

– Albo pójdziesz z kimś z nas do domu.

Więc przysiągłem, chociaż tak pachniało, że całą noc trudno mi było dotrzymać obietnicy.Rano pani Asia pokroiła grube pajdy. Siedzieliśmy w kuchni. Jacek wąchał swoją kromkę, a Marta wydłubywała ze swojej rodzynki.

– Nazwiemy go „zaczekaj”. Zakwas, zaczyn i zaczekaj – powiedział Tomek.

– Może być, ale już nie czekajmy.

I na „trzy, cztery” każdy z nas wgryzł się w swoją kromkę. Ale pyyycha!

 

Rozmowa dotycząca treści opowiadania :

O czym rozmawiały dzieci w przedszkolu?; Co pani mówiła na temat chleba, w co dawniej wierzyli ludzie, jak postępowali z chlebem?; Czy chleb jest zwykły, czy niezwykły?; Co postanowiły dzieci?; Kto im pomagał w przygotowaniu i upieczeniu chleba?; Czy cały ten proces trwał krótko, czy długo?; Jakich składników używały

dzieci?; Jak pachniał zakwas?; Co dzieci dosypały na końcu, by chleb był smaczniejszy?; Czy warto było czekać – czy chleb wyszedł pyszny, smakował dzieciom?.

„Produkty ze zboża” – pokaz różnych produktów pochodzących ze zboża, np. mąka, kasza jęczmienna, kasza manna, płatki kukurydziane i owsiane, kasza jaglana. Czy znasz te produkty?

Zadanie dodatkowe z Wielkiej Księgi Tropicieli – łączenie z workiem mąki produktów, do których zrobienia potrzebna jest mąka.

„Rysujemy znaczki” – zabawy rozwijające małą motorykę. Dorosły wysypuje na płaską miseczkę wybrany przez dziecko produkt i prosi dziecko, aby narysowało swój znaczek lub wybrany wzór. Można wysypać więcej produktów wtedy dziecko będzie miało możliwość określenia, na czym pisało się im najlepiej, co było przyjemne, a co nie.

„Nosimy worki” – zabawa ruchowa twórcza. Dziecko ma za zadanie naśladować przenoszenie worków z jednej strony pokoju na drugą. Dorosły za każdym razem zmienia polecenie: lekkie worki – ciężkie worki. Dziecko stara się pokazać swoim ruchem przenoszony ciężar.

 

„Zbożowa mandala” – praca plastyczna. Dziecko dokonuje wyboru mandeli. Zadaniem dziecka jest przykleić produkty pochodzące ze zboża według własnego pomysłu.

 

 

 

Proponuję wspólne wykonanie „Ciasteczek” . Przygotowujemy potrzebne składniki, miski i blachy. Dziecko z pomocą dorosłego miesza produkty, ugniata ciasto, formuje kształty lub wyciska foremkami. Dziecko może dekorować ciasteczka, obsypywać cukrem pudrem lub czekoladą, smarować powidłami.

Przepis na kruche ciastka

50 dag mąki

50 dag masła

½ szklanki cukru

6 żółtek

śmietana (w miarę potrzeby)

Wszystko razem wymieszać i na 2 godziny włożyć do lodówki. Następnie rozwałkować i wykrawać ciastka za pomocą foremek lub szklanki. Piec na złoty kolor.

Proszę o smaczne zdjęcia.

Miłej zabawy!

05.05.2020r.

„Od buraka do lizaka”.

 

„Mandala ekologiczna” – praca z ZG, 45. Kolorowanie rysunku według własnych pomysłów dzieci, rysowanie szlaczka po śladzie bez odrywania ręki.

 

„Gimnastyka buzi i języka” – zabawy logopedyczne.

a) „Mruczenie” – ćwiczenia rozluźniające. Dziecko na wydechu mruczy.

b) „Masażyki” – ćwiczenia rozluźniające. Dziecko masuje sobie twarz, wydając dźwięki: opukiwanie nad górną wargą: www..., opukiwanie pod dolną wargą: zzz..., opukiwanie klatki piersiowej: żżż...

c) „Wesołe usta” – ćwiczenia oddechowe oraz ćwiczenia warg. Dziecko nabiera powietrza i stara się jak najdłużej wypowiadać sylabę: mu na wydechu, może przy tym poruszać wargami w prawą stronę i lewą stronę.

d) „Traktory” – ćwiczenia języka. Dziecko czubkiem języka dotyka górnego podniebienia, wprawiając język w drgania – naśladuje odgłos wydawanyprzez traktor.

e) „Kotki piją mleczko” – ćwiczenia języka. Dziecko wysuwa język (na przemian: szeroki i wąski; płaski lub zaostrzony), następnie unosi lekko brzegi języka do zębów.

Proponuję  wykorzystać i wyciąć liczmany, które będą potrzebne w następnej części zadań .liczmany_buraki.doc

 

„Od buraka do lizaka” – układanie historyjki składającej się z 4 obrazków:

1. Rolnik na polu zbiera buraki cukrowe.

2. Transport buraków traktorem do cukrowni.

3. Praca na linii produkcyjnej w cukrowni.

4. Sklep ze słodyczami.Ilustracje_Od_buraka_do_lizaka.pdf

Dorosły pokazuje dziecku pomieszane obrazki. Prosi, aby dziecko uważnie im się przyjrzało, a następnie ułożyło w odpowiedniej kolejności. Dziecko opowiada historyjkę. Posługuje się pojęciami: na początku, później, następnie, na końcu.

Rozmowa dotycząca znajomości różnych rodzajów buraków: Czy ze wszystkich buraków można zrobić cukier?; Do czego służą buraki pastewne?; Do czego służą buraki czerwone?.

 

„Ułóż dalej” – zabawa dydaktyczna. Układanie rytmów. Dorosły przygotowuje dużo liczmanów w trzech kolorach: białym (buraki cukrowe), czerwonym (buraki czerwone), zielonym (buraki pastewne). Dorosły układa wzór, np.: b b c c z z b b c c z z; b b c z z b b c z z, dziecko ma go dokończyć. Dziecko układa – dorosły kończy.

„Policz i przynieś tyle, ile oczek jest na dwóch kostkach” – zabawa ruchowa orientacyjno-porządkowa.

„Czy jedzenie słodyczy jest zdrowe?” – rozmowa dotycząca szkodliwości jedzenia dużej ilości słodyczy. Zwrócenie uwagi na wiele chorób, które są wywołane przez nadmierne spożywanie słodyczy, np. choroby zębów, otyłość.

Praca z K3., 28 – rozwijanie logicznego myślenia. Segregowanie śmieci zgodnie z podaną zasadą: plastik, szkło, papier. Zadanie dodatkowe – szeregowanie puszek od najmniejszej do największej.

Zabawy i prace w ogródku przydomowym z wykorzystaniem sprzętu sportowego, porządkowanie na grządek.

 

Miłej zabawy!

04.05.2020r.

„Praca rolnika”.

 

Wspólna praca – słuchanie wiersza L. Wiszniewskiego.

Wspólna praca

Ludwik Wiszniewski

Kwaknął kaczor

raz i drugi:

– Na podwórku

widzę pługi...

Kwa, kwa!

Wróbel siedzi

na stodole:

– Już gospodarz

jedzie w pole...

Ćwir, ćwir!

Zając przysiadł

na ugorze:

– Już gospodarz

w polu orze...

Hop, hop!

Na płoteczku

kogut pieje:

– Już gospodarz

w polu sieje...

Ko, ko!

Na topoli

kraczą wrony:

– Już koniki

ciągną brony...

Kra, kra!

Teraz krzyczą

wszyscy razem:

– Oraliśmy

z gospodarzem...

Hej, hej!

Rozmowa dotycząca wiersza. Wyjaśnienie trudnych pojęć: pług, brony, orka. Dorosły zadaje pytania: Jakie zwierzęta występowały w wierszu?; O czym opowiadały zwierzęta?; Jakie prace polowe wykonywał gospodarz?; Czy wiesz, jakie inne prace wykonuje rolnik?. Dorosły odwołuje się do spostrzeżeń i doświadczeń dziecka. Jeżeli oglądało ilustracje, dorosły przypomina sytuacje w nich przedstawione – może również ponownie je wykorzystać i porozmawiać o pracy rolnika. Wspólnie dochodzimy do wniosku, że rolnik produkuje żywność: hoduje zwierzęta i uprawia rośliny.

„Praca rolnika” – zabawa naśladowcza. Dorosły opowiada historię, dziecko naśladuje wszystkie czynności opisane w opowiadaniu.

W wiejskiej zagrodzie praca wre już od świtu. Gospodarz wcześnie wstał, by zająć się zwierzętami. Najpierw wszedł do chlewika, gdzie w wielkich kotłach mieszał paszę dla świń, nalewał wodę do zbiorników i poideł. Wielkimi widłami poprzenosił do boksów belki słomy i siana. Następnie poszedł do stajni, gdzie wsypał owies dla koni i oczywiście nalał wodę do zbiorników. Naniósł również z kopy obok świeżego siana. Na koniec poszedł do obory, gdzie już czekały na niego krowy. Stały i muczały, a on najpierw je nakarmił, a potem zabrał się do dojenia. Podchodził do każdej z nich i siadał obok na małym stołeczku. Obiema rękoma chwytał wymiona i doił krowę. Do wiaderka płynęło ciepłe mleko. Po oporządzeniu zwierząt gospodarz zjadł szybko śniadanie i wyprowadził z garażu traktor. Doczepił do niego pług i wyruszył w pole. Tam zaorał i zbronował całe pole, równiutko, rządek przy rządku. Następnie wsypał ziarno do wielkiego wiadra i zaczął siać – chodząc po polu w jedną i drugą stronę. Przyjechał do domu, zjadł obiad i wyszedł do stodoły, gdzie musiał poprzestawiać bardzo ciężkie worki z paszą dla zwierząt. Zaczęło zmierzchać, znowu doglądał swój dobytek: krowy, konie, świnie, kury oraz kaczki. Wieczorem, po kolacji, mógł nareszcie odpocząć.

Praca w ogródku przydomowym – pomoc w pieleniu grządek.

 

Praca z ZG, 44 – ćwiczenie małej motoryki. Rysowanie traktora po śladzie oraz dowolne kolorowanie pojazdu.

„Maszyny rolnicze” – zabawy słownikowe. Dorosły ma przygotowane obrazki przedstawiające różne maszyny, narzędzia i urządzenia służące rolnikowi do pracy: traktor, kombajn, siewnik, motykę, grabie, łopatę, widły . MASZYNY_ROLNICZE_I_NAPISY.doc Dziecko dzieli ich nazwy na sylaby, a później na głoski. Dorosły razem z dzieckiem dobiera napisy do obrazków.

„Słuchaj i rób” – dyktando matematyczne w przestrzeni. Utrwalenie kierunków, przeliczanie liczebnikami porządkowymi w zakresie 8. Dorosły prosi dziecko, aby wykonało wskazane czynności dokładnie tak jak on. Dla ułatwienia dziecko może założyć na lewą rękę opaskę. Dorosły mówi: Idziemy 8 kroków do przodu; Teraz 3 kroki w lewą stronę. Teraz 5 kroków do tyłu. Teraz 4 kroki w prawą stronę. Prawą ręką dotykamy lewego kolana. Lewym kolanem dotykamy ziemi. Prawym łokciem dotykamy lewego kolana itp.

„Nosimy worki” – zabawa ruchowa, naśladowcza. Dziecko ma za zadanie naśladować przenoszenie worków z jednej strony pokoju na drugą. Dorosły za każdym razem zmienia polecenie: lekkie / ciężkie worki. Dziecko stara się pokazać swoim ruchem przenoszony ciężar.

 

Miłej zabawy!

30.04.2020r.

„Warszawa- to stolica Polski , a Polska to państwo w Europie”.

 

 „Mapa Polski” – praca z mapą Polski. Dziecko wodzą=i palcem po mapie wzdłuż Wisły – od Krakowa do następnego miasta. Dorosły czyta nazwy wskazanych przez dzieci miast. Gdy dziecko dochodzi do Warszawy, dorosły przerywa zabawę i skupia uwagę dziecka na tym mieście. „Warszawa” – rozmowa na temat stolicy Polski. Dorosły wskazuje najbardziej charakterystyczne miejsca i symbole tego miasta ze zdjęć w Wielkiej Księdze Tropicieli, zwraca szczególną uwagę na fakt, że Warszawa jest stolicą Polski. Wyjaśnia dziecku

znaczenie słowa stolica. Prezentuje wyrazy do czytania globalnego: stolica, syrenka.

 

Praca z K3., 31 – umieszczanie nalepek w odpowiednich miejscach tak, aby powstała mapa Polski. Czytanie globalne słowa mapa. Wskazywanie flagi Polski wśród innych podobnych. Łączenie z konturem mapy symboli kojarzących się z naszym krajem, kolorowanie mapy.

 

„Rozwijanie zdań i przeliczanie wyrazów” – zabawa dydaktyczna. Dziecko siedzi obok dorosłego ma 6 / 7 klocków, guzików, kasztanów lub innych liczmanów. Dorosły mówi: Policz wyrazy w zdaniu: Warszawa to stolica.; Połóżcie tyle klocków (guzików, kasztanów itp.), ile jest w nim wyrazów. Dorosły  jeszcze raz mówi zdanie, mocno akcentując każdy wyraz. Dziecko układa liczmany, pokazuje na palcach liczbę wyrazów. Następnie dorosły mówi: Policz  wyrazy w zdaniu: Warszawa to stolica Polski.; Połóżcie tyle klocków (guzików, kasztanów itp.), ile jest w nim wyrazów. Dorosły  jeszcze raz mówi zdanie, mocno akcentując każdy wyraz. Dziecko układa liczmany, pokazuje na palcach liczbę wyrazów. Następnie dorosły prosi dziecko, aby ułożyło zdania z wyrazem Warszawa. Wspólnie możemy je rozwijać. Za każdym razem dziecko przelicza liczbę wyrazów w zdaniu i pokazują ją na palcach.

„Warszawskie tramwaje” – zabawa ruchowa. Dorosły jest motorniczym w tramwaju, dziecko to wagonik. Dziecko ustawione za motorniczym i wykonuje wszystkie czynności, jakie pokazuje prowadzący.

 

Warszawska syrenka – wysłuchanie legendy opracowanej przez E. Wygonik.

 

W dawnych czasach, nad Wisłą, w miejscu gdzie obecnie leży Warszawa, znajdowała się niewielka rybacka osada, otoczona gęstymi puszczami. Jeden z mieszkających tam rybaków, Szymon, opowiedział kiedyś swojemu towarzyszowi, Mateuszowi, że widział nad źródłem syrenę i słyszał jej niezwykły śpiew.

– I naprawdeś ją widział? I słyszałeś, jak śpiewała? – nie dowierzał Mateusz.

– Anom widział i słyszał – zapewniał towarzysz. – Jaki jej głos jest przepiękny, jaki dźwięczny, a jak roznosił się cudnie po puszczy...Rybacy postanowili pewnej nocy zakraść się do źródełka, gdzie jeden z nich widział syrenę, i przyjrzeć się jej wspólnie. Nie byli jednak pewni, czy wypada to robić; czy to aby nie grzech przyglądać się takiej nieochrzczonej zjawie, o której się nic nie wie. Udali się więc po radę do ojca Barnaby – pobożnego, mądrego pustelnika. Był on siwobrodym, łysym, wysokim starcem, odzianym w długą, szarą opończę. Rybacy cenili go za jego mądrość i wiedzieli, że potrafi znaleźć wyjście nawet z najcięższej sytuacji. Bardzo zaciekawiła go opowieść rybaków. Po długim namyśle rzekł do nich:– Kiedy będzie pełnia księżyca, wszyscy trzej udamy się do źródełka. Okryjemy się lipowymi gałązkami, które spowodują, że syrena nie poczuje zapachu ludzkiego, i zaczajeni będziemy na nią czekać. A kiedy się pojawi, porwiemy ją i zawieziemy w darze naszemu księciu panu, aby mu śpiewała na zamku. Po ustaleniu szczegółów rozeszli się.

Kiedy nadeszła pełnia księżyca, spotkali się, aby zrealizować swój plan. Była przepiękna, gwiaździsta noc – światło księżyca kładło się blaskiem na tafli wody i oświetlało drzewa oraz rosnącą nad wodą roślinność. Wśród krzewów skradali się odziani gałązkami dwaj rybacy i pustelnik. Z wielkim zniecierpliwieniem oczekiwali na wydarzenia tej nocy. I nagle... z wody wynurzyła się przepiękna postać. Była to pół dziewczyna, pół ryba. Miała długie, czarne włosy otulające jej smukłą i jasną szyję, szafirowe oczy i przepiękną lekko zarumienioną twarzyczkę, z której bił jakiś czarodziejski urok. Najpierw chwilę milczała, patrząc w niebo, jakby liczyła gwiazdy, ale wkrótce zaczęła śpiewać – a śpiew jej rozbrzmiewał po okolicy, jakby ktoś rozrzucił najdelikatniejsze perły. Szymon, Mateusz i Barnaba oniemieli z zachwytu... Ale szybko przypomnieli sobie, po

co tak naprawdę tam przyszli. Wyskoczyli z zarośli, schwytali ją i związali sznurem. Jej protesty okazały się zbyteczne – nie pomogły szamotania ani zaklęcia, ani błagania o uwolnienie. Ponieważ nie mogli zawieźć jej swemu panu od razu, zdecydowali, że noc spędzi w oborze, a pilnować jej będzie pastuch Staszek.

– Kto to? Co to? Co wy tu robicie? – dziwił się wszystkiemu Staszek, kiedy rybacy i pustelnik wnieśli do obory syrenę. – Toż to syrena! Skąd? Dlaczego? Jaka ona piękna!

– Nie gadaj tyle, tylko jej pilnuj! – polecili Staszkowi przybyli. – Całą noc nie spuszczaj jej z oczu. Z samego rana przyjdziemy i ją zabierzemy stąd. Zaskoczony pastuszek obiecał, że przypilnuje syreny, jak mu kazali. Zerkając na nią, myślał, że jeszcze nigdy wcześniej nie widział równie pięknej dziewczyny. Dreszcz go przeszedł po plecach, kiedy ta spojrzała nagle na niego swymi czarodziejskimi – jak mu się zdawało – oczami i zaczęła śpiewać cudną pieśń. Była to pieśń tak niezwykła, że wydawało się, iż słuchały jej zwierzęta w oborze i drzewa na zewnątrz. Staszek był oczarowany głosem syreny i tym wszystkim, co działo się wokół niego.

– Rozwiąż mnie – poprosiła syrena, patrząc mu w oczy. Posłuchał jej od razu, a ona wciąż na niego patrząc, rzekła jeszcze:

– A teraz otwórz wrota i chodźmy stąd – mówiąc to, pociągnęła go za rękę i razem udali się w kierunku Wisły.

Syrena zaczęła znowu śpiewać. I znowu słuchał jej jakby cały świat. Zaczęło świtać, nadchodził poranek. Zdumieni ludzie wychodzili ze swych domów i przyglądali się niespotykanemu zjawisku. Nad brzegiem rzeki syrena zwróciła się do nich:

– Kochałam was, ubarwiałam wasze życie moim śpiewem, ale nie chcę być waszą niewolnicą. Dlaczego chcieliście mnie zmuszać do służenia komuś? Znikam więc w wiślanych falach, od teraz przemawiać będę do was tylko szumem rzeki. A szum wiślanych fal będzie wam towarzyszyć w chwilach radości i smutku.

Żegnajcie! Nadbiegający od strony wsi Szymon, Mateusz i ojciec Barnaba nie zdążyli jej już złapać. Wskoczyła zwinnie do wody, znikając wśród fal, a wraz z nią Staszek. Choć od tamtych wydarzeń minęły setki lat, syrena do dziś widnieje w herbie Warszawy.

 

 „Podróż Wisłą” – zabawa z mapą Polski. Dziecko wodzi palcem po mapie Polski wzdłuż Wisły od Warszawy do morza. Dorosły odczytuje nazwy wskazanych miast ze szczególnym uwzględnieniem Torunia i Gdańska.

„Polska – moja ojczyzna” – praca z Wielką Księgą Tropicieli. Utrwalenie informacji o polskich miastach (Warszawa, Gdańsk, Poznań, Kraków, Zakopane) i ich symbolach. Uzupełnianie nalepkami zdjęć przedstawiających polskie krajobrazy: morze, jezioro, rzekę, góry.

 

„Wycieczka po Europie” – zabawa ruchowa. Dziecko z dorosłym tworzy pociąg i jeżdżą nim po różnych krajach europejskich. Na hasło dorosłego: Holandia! dziecko zaciska zęby i wypowiada zgłoskę szy (naśladując szmer wiatru, który porusza skrzydłami holenderskich wiatraków). Na hasło dorosłego: Belgia! dziecko udaje jedzenie pralinek (głośno mlaskają). Na hasło dorosłego: Włochy! dziecko naśladuje ruchy ugniatania ciasta

na pizzę. Na hasło dorosłego: Francja! dziecko naśladuje grę na akordeonie.

 

Praca z K3., 32 – kolorowanie gwiazdek na fladze Unii Europejskiej, wyszukiwanie flagi Unii Europejskiej zgodnie ze wzorem; liczenie gwiazdek na fladze; czytanie globalne wyrazu flaga. Zadanie dodatkowe – ćwiczenie rozwijające logiczne myślenie. Klasyfikowanie według określonej cechy; otaczanie pętlami

pojazdów latających i pływających; kolorowanie ulubionego środka lokomocji.

„Gimnastyka buzi i języka” – ćwiczenia oddechowe.

a) „Dmuchanie balonów” – dziecko nabiera powietrza nosem, a następnie wypuszcza

je buzią, udając pompowanie balonu.

b) „Wiatr” – dziecko ma zaciśnięte zęby, naśladuje cichy szmer wiatru, jednocześnie wypowiadając głoskę szszsz.

c) „Nadmuchany balon” – dziecko nadyma policzki, zatrzymując w nich powietrze. Następnie naciska policzki palcami wskazującymi i wolno wypuszczają powietrze.

d) „Wiatr w buzi” – dziecko ma zaciśnięte usta. Wypycha policzki w różnych kierunkach końcem języka – naśladuje złapany do buzi wiatr, który próbuje się wydostać na zewnątrz.

 

Miłej zabawy!

29.04.2020r.

„Kraków”

 

„Moje stopy” – zabawa dydaktyczna. Dziecko odrysowuje swoje stopy na kartce papieru, zwracając uwagę, by prawa była z prawej strony, a lewa – z lewej, i aby na kartce zmieściły się obie stopy. Następnie dowolnie ozdabia swoją pracę.

 

Polskie krajobrazy Stanisław Karaszewski

 

Za siedmioma górami,

za siedmioma lasami

jest niezwykła kraina,

co się w Tatrach zaczyna.

Są tam wzgórza, doliny,

są jeziora, niziny,

Bałtyk, morze szerokie,

w nim bezkresne głębiny.

Są tam góry wysokie

i jeziora głębokie,

płyną rzeki, strumienie,

lasy toną w zieleni.

Są tam żubry brodate

i jelenie rogate,

lisy, sarny, zające

biegające po łące.

Są tam rysie i żbiki,

łosie, wilki i dziki.

W górach żyją niedźwiedzie,

dobrze im tam się wiedzie.

Choć w niejednej legendzie

takich krain sto będzie,

tylko ta jest prawdziwa,

co się Polska nazywa.

 

Rozmowa na temat wiersza. Dorosły zadaje pytania: Co to są krajobrazy?; O jakich krajobrazach była mowa w wierszu?; Kogo / co można spotkać w Polsce?.

 

„Mapa Polski” – Przedstawiamy dziecku regiony Polski, w szczególności Pomorze, pogórze, Śląsk i wskazujemy je na mapie. Objaśniamy symbolikę mapy: sposoby zaznaczania wód, dróg, miast itp. Dziecko podejmuje próby wyszukiwania wskazanych miejsc.

„Rzeki Polski” – zabawa dydaktyczna. Dziecko wyszukuje na mapie dwie główne rzeki Polski: Wisłę i Odrę. Mierzy długość rzek za pomocą sznurka. Porównuje wynik pomiaru. Proponujemy dziecku wycieczkę wzdłuż dłuższej rzeki. Mówimy, że wycieczkę rozpoczynamy w górach. Dziecko szuka na mapie źródła Wisły. Następnie wodzi palcem po mapie i wskazuje pierwsze duże miasto na drodze Wisły – Kraków.

„Krakowiak” – słuchanie i poruszanie się krokiem dostawnym Krakowiaczek_jeden_-_Piosenka_dla_dzieci.mp3

 „Wiatraczki” – zabawa ruchowa. Dziecko kręci się dookoła własnej osi, naśladując ruch wiatraczka. Na umówiony sygnał dźwiękowy stają w bezruchu.

 

 „Kraków” – prezentacja miejsc i symboli charakterystycznych dla Krakowa. Prezentujemy  ilustracje.

 

 

                                     

 

                          

 

O smoku wawelskim – wysłuchanie legendy opracowanej przez E. Wygonik, czytanej przez dorosłego

O smoku wawelskim oprac. Edyta Wygonik

 

Zdarzyło się to dawno, dawno temu, w czasach, kiedy Kraków był niewielkim grodem nad Wisłą na wzgórzu Wawel. Władzę w grodzie sprawował książę Krak. Był władcą niezwykle mądrym i słynął ze sprawiedliwych rządów. Czynił wszystko, aby jego poddanym żyło się dobrze i dostatnio. Gród rozwijał się, dobrze funkcjonowały handel i rzemiosło, przybywali z dalekich stron liczni podróżni. Wszyscy z radością patrzyli, jak Kraków staje się piękniejszy. Ale pewnego poranka wszystko się zmieniło. Oto w nocy do jaskini wśród

skał wawelskiego wzgórza przybył straszliwy smok – był wielki, ciało jego było pokryte zielonkawą łuską, niesamowicie głośno ryczał, a z jego potężnej paszczy wydobywał się ogień. Na dodatek zjadał ludziom zwierzęta gospodarskie. W grodzie nastała wielka trwoga. Ludzie bali się przechadzać ulicami tak jak dawniej i nie czuli się już tak szczęśliwi, jak przed przybyciem bestii. Zmartwiony król nie wiedział, jak obronić swoich poddanych przed potworem. Radził się mędrców, ale oni nie potrafili pomóc. Król, choć niezwykle odważny, nie czuł się na siłach, aby pokonać smoka w walce. Ogłosił więc, że czeka na śmiałka, który obroni jego gród przed smokiem. Obiecał za to nagrodę – rękę swej córki i połowę majątku. Wielu odważnych stawało do walki, a wraz z przybyciem do Krakowa każdego z nich w sercach mieszkańców budziły się wielkie nadzieje. Przyjeżdżali rycerze z dalekich stron i królewicze z sąsiednich królestw. Ich trud okazywał się daremny. Smok wciąż miał się dobrze, a co więcej – wszyscy bali się go z dnia na dzień jeszcze bardziej. Aż któregoś dnia na dwór Kraka przybył młody szewc Skuba. Pokłonił się nisko i rzekł:

– Mój władco, ja pokonam smoka. Nie jestem wprawdzie rycerzem, ale daj mi, proszę, szansę.

– Jak tego dokonasz, chłopcze? – zdziwił się władca. – Tylu silniejszym od ciebie nie udało się... No, ale dobrze, skoro chcesz.

Szewczyk postanowił zgładzić bestię podstępem. Wypchał skóry owcy i wołu siarką oraz smołą, zaszył je, aby wyglądały jak prawdziwe zwierzęta, a następnie zaniósł w nocy pod smoczą jamę. Był pewny, że żarłoczny smok będzie chciał je zjeść. I nie mylił się. Rzeczywiście, rano smok natychmiast połknął zwierzęta.

Ale zaraz po tym poczuł, że w jego brzuchu płonie. Szybko pobiegł nad rzekę Wisłę i zaczął pić wodę. Mieszkańcy z niepokojem obserwowali zachowanie niebezpiecznego potwora, a ten pił, pił, pił... Stawał się przy tym coraz grubszy i grubszy, aż w końcu... pękł.

Radosna wieść o pokonaniu smoka szybko rozeszła się po okolicy i oczywiście dotarła do Kraka. Ludzie znów mogli się uśmiechać i żyć bezpiecznie.Krak wynagrodził szewczyka za to, co zrobił. Skuba pojął za żonę jego  piękną córkę i otrzymał połowę majątku. Ze skóry smoka wykonał natomiast kilkaset par butów.

Od tamtego zdarzenia minęło wiele wieków, a w Krakowie wciąż istnieje jama, w której mieszkał kiedyś ten straszny smok. Rozmowa na temat legendy, wyjaśnienie niezrozumiałych pojęć.

 

„Raz, dwa, trzy, smok patrzy” – zabawa ruchowa. Dorosły jest smokiem. Dziecko ustawione na ustalonej linii startu. Zadaniem dziecka jest dobiegnięcie do linii mety. Może jednak biec tylko wtedy, gdy smok jest odwrócony tyłem do niego. Gdy smok powie słowa wyliczanki i odwróci się przodem, dziecko musi stanąć w bezruchu. Gdy smok zauważy ruch - dziecko, wraca na linię startu. Zamiana ról.

 

Miłej zabawy!

28.04.2020r.

„Godło, flaga, hymn”

Wykorzystujemy zainteresowanie z poprzedniego dnia. „Kompozycje z dłoni” – zabawa dydaktyczna. Dziecko macza w kolorowych farbach swoje dłonie i wykonuje jak najwięcej odbitek na białych kartkach. Następnie

wycina odbite dłonie i wykonuje z nich kompozycje według własnego pomysłu.

„Flaga” – prezentacja flagi Polski. Omówienie znaczenia flagi, miejsc i okoliczności jej prezentacji (np. na zawodach sportowych, uroczystościach państwowych). Czytanie globalne wyrazu flaga.„Wyszukiwanie flagi” – analiza i synteza wzrokowa. Wyszukiwanie takiego samego obrazka wśród innych.

 

„Godło” – prezentacja godła państwowego ze szczególnym zwróceniem uwagi na jego kolorystykę. Czytanie globalne wyrazu godło. Dzielenie na sylaby; wyróżnianie pierwszej i kolejnych głosek.  „Tropimy głoskę f” – zabawy słuchowe z wykorzystaniem K. Dziecko wyszukuje w pokoju lub wymyśla przedmioty / zwierzęta / owoce / warzywa, których nazwy zaczynają się głoską f.

Praca z K3., 30 – czytanie globalne, wyraz podstawowy: flaga. Łączenie w pary obrazków, których nazwy się rymują. Otaczanie pętlą obrazków, które w swoich nazwach mają głoskę f. Zadanie dodatkowe – słuchanie i nauka pierwszej zwrotki wiersza Polskie krajobrazy , recytacja z jednoczesnym wodzeniem po śladzie, rysowanie kształtu w tunelu oraz samodzielnie. ( z wierszem pracować będziemy dalej jutro ).

Polskie krajobrazy  Stanisław Karaszewski

Za siedmioma górami,

za siedmioma lasami

jest niezwykła kraina,

co się w Tatrach zaczyna.

Są tam wzgórza, doliny,

są jeziora, niziny,

Bałtyk, morze szerokie,

w nim bezkresne głębiny.

Są tam góry wysokie

i jeziora głębokie,

płyną rzeki, strumienie,

lasy toną w zieleni.

Są tam żubry brodate

i jelenie rogate,

lisy, sarny, zające

biegające po łące.

Są tam rysie i żbiki,

łosie, wilki i dziki.

W górach żyją niedźwiedzie,

dobrze im tam się wiedzie.

Choć w niejednej legendzie

takich krain sto będzie,

tylko ta jest prawdziwa,

co się Polska nazywa.

„Hymn” – odsłuchanie hymnu państwowego. Zwrócenie uwagi na konieczność przyjęcia postawy zasadniczej. Rozmowa na temat hymnu. Zadajemy pytanie: Kiedy jest grany hymn narodowy?.Mazurek_Dabrowskiego.mp3

Mazurek Dąbrowskiego – nauka pierwszej zwrotki i refrenu hymnu.

Mazurek Dąbrowskiego

sł. Józef Wybicki

muz. autor nieznany

Jeszcze Polska nie zginęła,

Kiedy my żyjemy.

Co nam obca przemoc wzięła,

Szablą odbierzemy.

Marsz, marsz Dąbrowski,

Z ziemi włoskiej do Polski.

Za twoim przewodem

Złączym się z narodem.

 

Odśpiewanie pierwszej zwrotki i refrenu hymnu państwowego w postawie zasadniczej. 

Spacer po najbliższej okolicy. Wykorzystywanie naturalnych przeszkód  : Zabawa w „chowanego”; „Przejście po zwalonym pniu” lub inne.

„Godło – puzzle” – praca z wykorzystaniem W. Wycięcie obrazka, pocięcie wzdłuż linii oraz ułożenie w całość. „Herb” – praca z wykorzystaniem kolorowanki. Wyjaśnienie pojęcia herb.  Wykonanie herbu swojej miejscowości. Zwrócenie uwagi na rzetelne odwzorowywanie szczegółów herbu.

 

Zgorzelec_kolorowanka.doc  

Praca z ZG, 46 – kolorowanie herbu według kodu.  Rysowanie szlaczka po śladzie i po kropkach.

Zakodowane_symbole_Polski_Materialy_do_wspolnej_zabawy.doc

Miłej zabawy!

 

 

27.04.2020r.

 „Kto Ty jesteś”

„Moje dłonie” – zabawa dydaktyczna. Dziecko odrysowuje swoje dłonie na kartce papieru. Zwraca uwagę na to, żeby palce były rozchylone i żeby na kartce zmieściły się obie dłonie. Ozdabia prace – dorysowują lub doklejają wybrane elementy.

„Moja Polska” – zabawa słownikowa. Dorosły zadaje dziecku pytanie: Co to jest Polska?. Rozmowa na temat Polski. Tworzenie słownika pojęć związanych ze słowem Polska: ojczyzna, kraj, naród, Polak, Polka.

 

Katechizm polskiego dziecka – zapoznanie z wierszem W. Bełzy.

 

Kto ty jesteś?

Polak mały.

Jaki znak twój?

Orzeł biały.

Gdzie ty mieszkasz?

Między swemi.

W jakim kraju?

W polskiej ziemi.

Czym ta ziemia?

Mą ojczyzną.

Czym zdobyta?

Krwią i blizną.

Czy ją kochasz?

Kocham szczerze.

A w co wierzysz?

W Polskę wierzę.

Coś ty dla niej?

Wdzięczne dziecię.

A coś winien?

Oddać życie.

Wyjaśnienie trudnych pojęć. Omawiamy z dzieckiem treści wiersza ukierunkowując pytaniami : Jak nazywa się nasza ojczyzna?; Jak nazywają się ludzie mieszkający w Polsce?; Jak wygląda godło Polski?; Jak wygląda flaga Polski?; Dlaczego należy kochać swój kraj?.

 

„Mapa Polski” – prezentacja mapy konturowej Polski. Czytanie globalne wyrazu Polska.

 

                                 

 

„Moje miejsce” – odszukiwanie i zaznaczanie na mapie Polski swojej miejscowości.

 

„Zwiedzamy Polskę” – proponuję zabawę improwizowaną. Dziecko porusza się w podanym rytmie Marsz__bieg__podskoki.mp3 Gdy muzyka milknie, dorosły podaje miejsce, w jakim znajduje się dziecko (np. w górach, nad morzem), a ono naśladuje czynności, jakie tam można wykonywać (np. jazda na nartach, pływanie).

 

„Polska, moja ojczyzna” – praca plastyczna. Dziecko dowolną techniką wykonuje plakat na dużym arkuszu papieru.

 

Podanie o Lechu – zapoznanie z treścią legendy. oprac. Edyta Wygonik

                                     

Dawno temu, tak dawno, że nikt dokładnie już nie wie, kiedy to się zdarzyło, trzech braci – Lech, Czech i Rus – postanowiło, że każdy z nich założy sobie państwo. Pożegnali się więc serdecznie i rozeszli w trzy strony świata. Lech podążył na północ. Zarówno on, jak i jego bracia chcieli, aby miejsca, w których założą swe siedziby, były dobrze położone, miały żyzną ziemię, lasy pełne zwierzyny, wody pełne ryb.

Lech długo wędrował w poszukiwaniu takiego miejsca. Mijał dzikie puszcze, przedzierał się przez gąszcze, pokonywał strumienie, stawy i bagna. Był już dosyć zmęczony, kiedy nagle ujrzał to, czego szukał – miejsce, do którego dotarł, zachwyciło go od razu: wszystko było takie, jak sobie wymarzył. Była to równina nad rzeką Warta. Postanowił, że tu właśnie powstanie jego państwo. Kiedy zabrano się do budowy grodu, znaleziono gniazdo białych orłów. Lech uznał to za dobry znak i obrał sobie tego ptaka za godło wojenne, które później stało się też godłem Lechowego państwa; gród, który wtedy powstał, nazwano Gnieznem.

 

Omówienie legendy, uporządkowanie obrazków według kolejności zdarzeń. Wypowiadanie się na temat obrazków, zwracanie uwagi na poprawne budowanie zdań. Podkreślenie faktu, że pierwszą stolicą Polski było Gniezno.

 

Miłej zabawy!

 

 

 

 

24.04.2020r.

 „Co to są ssaki”

Na podsumowanie wiadomości proponuję obejrzenie filmu

 

„Ssaki” – Dorosły pyta dziecko: Co jedzą małe kaczuszki, kurczątka, pieski, kotki?. Odwołujemy się do

doświadczeń dziecka i pyta: Widziałeś/ łaś filmy przyrodnicze ukazujące nowo narodzone

zwierzęta?. Dziecko ma samo dojść do wniosku, że niektóre zwierzęta po

urodzeniu piją mleko matki i to są ssaki. Dorosły uświadamia dziecku, że ludzie to

też ssaki. Można odwołać się do obserwacji dziecka, które ma młodsze rodzeństwo.

 

 „Mój ulubiony ssak” – malowanie farbami. Wystawa prac dzieci.

 

Proponuję gimnastykę korekcyjną

 

Stary Donald farmę miał – zabawa ze śpiewaniem - śpiewanie w coraz szybszym tempie.

„Piotruś” – wypchnięcie kart ze zwierzętami i ich dziećmi z W. Gra z domownikami;

przypomnienie o tym, że nie zawsze się wygrywa. Uwrażliwienie na przestrzeganie

reguł i zasad gry.

 

Miłej zabawy!

 

23.04.2020r.

Nabiał – produkt zdrowy

Tylko nic nie mówcie krowie – wysłuchanie i nauka na pamięć wiersza H. Szayerowej.

 

Nabiał – produkt

smaczny, zdrowy.

Dostajemy go od krowy.

Tylko nic nie mówcie krowie!

Jak się krowa o tym dowie,

to się jej przewróci w głowie

i gotowa narozrabiać...

I przestanie nabiał dawać,

czyli masło,

mleko,

sery

i śmietanę – na desery!

No i jajka.

Co ja baję!

Przecież jajka kura daje.

Tylko nic nie mówcie kurze!

Niech je znosi jak najdłużej!

Bo jak o tym się rozgłosi...

to przestanie jajka znosić!

 

Rozmowa na temat wiersza: Co to jest nabiał?; Jakie produkty były wymienione

w wierszu?; Od jakich zwierząt pochodzi mleko?; Czy wszyscy ludzie mogą pić mleko?

(nie); Czy jajka też są wytwarzane z mleka?; Dlaczego jajka też są nabiałem?.

 

Dziecko wymienia produkty, które zaliczamy do nabiału, i określa cechę

wspólną tych produktów – dużą zawartość białka i wapnia. Dorosły przedstawia dziecku

właściwości zdrowotne produktów mlecznych. Omawia sposób ich przechowywania.

„Spróbuj i rozpoznaj, co jesz!” – zabawa dydaktyczna. Dorosły przygotowuje

malutkie porcje różnych dostępnych produktów mlecznych, np. twarogu,

jogurtu, żółtego sera, kefiru, śmietany.

 

K3., 27 – ćwiczenie spostrzegawczości. Wyszukiwanie siedmiu różnic na

obrazkach; kolorowanie jabłek według podanego rytmu. Zadanie dodatkowe –

rozwiązywanie rebusu, analiza i synteza głoskowa.

„Rób tak – nie rób tak” – zabawa ruchowa. Dziecko lub dorosły ( na zmianę )pokazuje

różne ruchy, np. podskoki, pajace, robi dziwne miny, wymachy rąk, nóg, mówiąc

jednocześnie: Rób tak!. Naśladujemy ruchy prowadzącego. Na hasło:

Nie rób tak! –  druga strona zastyga w bezruchu, mimo że prowadzący wykonuje ruchy.

„Wolno - szybko” – zabawa ruchowa przy muzyce.Wolno-szybko.mp3

„Produkty spożywcze” – obrazki z W, służące do klasyfikacji. Dziecko wycina obrazki z karty „Żywność”.

 

„Sklep spożywczy” – zabawa dydaktyczna. Przygotowujemy wspólnie kartkę z narysowanymi półkami sklepowymi. Na każdej półce jest jeden narysowany produkt. Na pierwszej – mleko, na drugiej – mięso, na trzeciej – jabłko, na czwartej – chleb, na piątej – cukierki. Zadaniem dziecka jest nakleić na półkach takie produkty, które pasują do przykładowego, podanego przez dorosłego. Dziecko musi

uzasadnić swój wybór.

„Mleko pijemy, w górę rośniemy” – praca plastyczna. Wykonanie plakatu techniką

kolażu. Można przygotować napis: Mleko pijemy, w górę rośniemy.

Dziecko ma zadanie odszukać i wyciąć z gazety produkty mleczne oraz przykleić je na przygotowanym plakacie.

Proszę o zrobienie zdjęcia pracy . Zrobimy wystawę prac dzieci na stronie przedszkola.

Miłej zabawy!

 

22.04.2020r.

Od jajka do kury

„Układanka” – zabawa dydaktyczna. Dorosły układa z patyczków; wykałaczek np. figury płaskie, a dziecko stara się ułożyć tak samo.

Jajko

Jan Brzechwa

Było sobie raz jajko mądrzejsze od kury.

Kura wyłazi ze skóry,

Prosi, błaga, namawia: „Bądź głupsze!”,

Lecz co można poradzić, kiedy się ktoś uprze?

Kura martwi się bardzo i nad jajkiem gdacze.

A ono powiada, że jest kacze.

Kura prosi serdecznie i szczerze:

„Nie trzęś się, bo będziesz nieświeże”.

A ono właśnie się trzęsie

I mówi, że jest gęsie.

Kura do niego zwraca się z nauką.

Że jajka łatwo się tłuką.

A ono powiada, że to bajka.

Bo w wapnie trzyma się jajka.

Kura czule namawia: „Chodź, to cię wysiedzę”.

A ono ucieka za miedzę,

Kładzie się na grządkę pustą

I oświadcza, że będzie kapustą.

Kura powiada: „Nie chodź na ulicę,

Bo zrobią z ciebie jajecznicę”.

A jajko na to najbezczelniej:

„Na ulicy nie ma patelni”.

Kura mówi: „Ostrożnie! To gorąca woda!”,

A jajko na to: „Zimna woda! Szkoda!”.

Wskoczyło do ukropu z miną bardzo hardą

I ugotowało się na twardo.

Rozmowa dotycząca treści wiersza. Dorosły pyta: Kto występował w wierszu?; Dlaczego

kura pouczała jajko?; Czy jajko było mądrzejsze od kury?; Co stało się z jajkiem?; Dlaczego należy słuchać dorosłych?; Czy znacie innych mieszkańców wiejskiego podwórka, którzy wykluwają się z jajek?.

„Wiejskie podwórko” – praca z ilustracją z Wielkiej Księgi Tropicieli lub pokazuje

dorosłe zwierzę, a dziecko ma wskazać i podać nazwę młodego osobnika.

            zwierzeta_i_ich_mlode.doc

Co słychać na początku wyrazu: jajko?. Dorosły pilnuje prawidłowej wymowy głoski j – krótko, gdyż jest to spółgłoska.

„Tropimy głoskę j” – zabawy słuchowe z wykorzystaniem K. Dziecko wyszukuje

w pomieszczeniu lub wymyśla przedmioty / zwierzęta / owoce / warzywa, których nazwy

zaczynają się głoską j.

Praca z K3., 26 – czytanie globalne, wyraz podstawowy: jajo. Kolorowanie jajek z obrazkami, których nazwy zaczynają się głoską j. Zadanie dodatkowe – słuchanie i nauka rymowanki Jedno jajko w koszu…, recytacja

z jednoczesnym wodzeniem po śladzie, rysowanie kształtu w tunelu oraz samodzielnie.

Jedno jajko w koszu,

drugie zaraz będzie.

Mama kura głośno gdacze

wysoko na grzędzie.

„Złap głoskę j” – udział w zabawie słuchowej. Zwrócenie uwagi na prawidłową

wymowę głoski. Dziecko siedzi naprzeciwko – dorosły mówi wybrane słowa. Gdy w słowie znajduje się głoska j, dziecko wykonuje rękami ruch łapania (wyrzut rąk przed siebie i zaciśnięcie pięści). Gdy w słowie nie ma wskazanej głoski, dziecko nie wykonują żadnego ruchu. Przykładowy zestaw słów z głoską j: Jacek, jadalnia,

jałowiec, jarzębina, jeleń, jeż, junak, kajak, kajuta, major, pająk, słoje, czarodziej,

kij, klej, kolej, maj, pokój, tramwaj.

Małe – duże jajo kurze – zabawa ruchowa, naśladowcza ( zabawa z tematu : Wielkanocne baby).

„Kurczaki” – lepienie z plasteliny kurczaczków według wzoru. Dziecko lepi dwie kulki, łączy je patyczkami, robi też dziobek z patyczków, oczy z czarnej plasteliny, nóżki z tektury.

 

 „Na wsi” – praca z ZG, 43. Rysowanie w tunelu drogi, którą musi przejść kaczka, by

dotrzeć do swoich piskląt. Rysowanie szlaczka po śladzie.

„Coś na j” – zabawa z wykorzystaniem W. Dziecko wycina obrazek jaja z W (z podpisem),

nakleja go na kartce, ustala głoskę początkową j i rysuje przedmioty /

zwierzęta / owoce / warzywa, których nazwy zaczynają się tą głoską.

Miłej zabawy!

 

21.04.2020r. (wtorek )                                                                                                    

Zwierzęta w gospodarstwie

„Zwierzęta i ich domy” – rozmowa dotycząca nazw zwierząt i budynków gospodarczych, w których

mieszkają poszczególne zwierzęta. Proponuję wykorzystać do tego obrazki.co_nam_daja__gdzie_mieszkaja.doc

Dziecko nazywa zwierzęta oraz nazywa miejsca, gdzie mieszkają i czym się żywią.

„Kotki” – zabawa ruchowa naśladowcza. Dorosły opowiada historyjkę, dziecko naśladuje

koty, ilustrując ruchem treść opowiadania dorosłego

Po podwórku chodzą koty, dumnie i spokojnie. Nagle na podwórko wbiegł pies,

kot zrobił koci grzbiet, przeciągnął się i wskoczył na płotek. Bardzo ostrożnie

maszerował po szczebelkach, podnosząc wysoko łapki. Nagle zobaczył harcujące

myszy. Po cichutku zeskoczył z płotka i, skradając się, podszedł do mysiej

norki. Tam przyczaił się i zapolował na mysz. Ta jednak mu uciekła. Kot zniechęcony

poszedł do swojego legowiska w starym koszu, zwinął się w kłębuszek

i zasnął.

„Liczymy koty” – zabawa dydaktyczna. .Proponuję wykorzystać sylwety kotów(małych i dużych) – każdych jest po osiem. Przygotowujemy także kartoniki i mazaki. Na stole kładziemy 7 małych kociąt i 1 dużego kota. Prosimy dziecko, aby przeliczyło małe koty i na kartoniku narysowało tyle kółek, ile jest kociąt. Następnie prosimy, aby przeliczyło duże koty i również narysowały tyle kółek, ile jest dużych kotów. Na koniec zadajemy pytanie: Ile kotów jest na stole?.

Dziecko przelicza. Następnie dorosły ustawia koty w szeregu, dziecko przelicza, używając przy tym liczebników porządkowych. Dorosły razem z dzieckiem manipuluje sylwetami kotów, ustawiając je w różny sposób, ale zawsze tak, aby suma tych kotów była równa 8.

Praca z K3., 25 – Liczebnik główny i porządkowy 8. Otaczanie

piskląt pętlami, przeliczanie ptaszków, kolorowanie. Zadanie dodatkowe –

ozdabianie cyfry 8, tworzenie zbiorów ośmioelementowych (8 jaj na każdej półce).

 

Stary Donald farmę miał – zabawa ruchowa, ortofoniczna przy piosence. Dziecko

słucha piosenki śpiewanej przez dorosłego wymienia występujące w niej zwierzęta,

naśladują je ruchem i głosem.

Stary Donald farmę miał Stary_Donald_farme_mial.mp3

sł. i muz. tradycyjne

Stary Donald farmę miał, ija, ija, oł!

Na tej farmie pieska miał, ija, ija, oł!

Słychać hau, hau tu,

Hau, hau tam,

Hau tu, hau tam,

Wszędzie hau, hau,

Stary Donald farmę miał, ija, ija, oł!

Stary Donald farmę miał, ija, ija, oł!

Na tej farmie krowy miał, ija, ija, oł!

Słychać mu, mu tu,

Mu, mu tam,

Mu tu, mu tam,

Wszędzie mu, mu,

Hau, hau tu,

Hau, hau tam,

Hau tu, hau tam,

Wszędzie hau, hau,

Stary Donald farmę miał, ija, ija, oł!

Stary Donald farmę miał, ija, ija, oł!

Na tej farmie kaczki miał, ija, ija, oł!

Słychać kwa, kwa tu,

Kwa, kwa tam,

Kwa tu, kwa tam,

Wszędzie kwa, kwa,

Mu, mu tu,

Mu, mu tam,

Mu tu, mu tam,

Wszędzie mu, mu,

Hau, hau tu,

Hau, hau tam,

Hau tu, hau tam,

Wszędzie hau, hau,

Stary Donald farmę miał, ija, ija oł!

„Wiejska zagroda” – praca plastyczno-techniczna. Proponuję wykonanie makiety; odrysowywanie

zwierząt od szablonów, wycinanie zwierząt po linii, kolorowanie ich.

Budowanie z klocków zagród dla zwierząt.

 

(„Droga do serka” – proponuję wykonać razem z dzieckiem grę. Materiał zawiera 10 kart, na których znajdują się plansze pomocne przy nauce podstaw programowania dla najmłodszych. Zadaniem dzieci jest ułożenie ciągu znaków lub drogi do serka według wskazanego wzoru. Dwie pierwsze plansze są bazą do ułożenia własnych kombinacji, kolejne cztery zawierają układ znaków, które wyznaczają drogę, a cztery ostatnie plansze zawierają propozycję już ułożonych dróg, które należy przedstawić za pomocą symboli.)droga_do_serka.doc

 

Miłej zabawy!

 

20.04.2020r.(poniedziałek)

Na wsi

 Dorosły czyta wiersz H. Łochockiej :

 

Na podwórku koło bramy

Hanna Łochocka

Na podwórku koło bramy

wiodą spory cztery mamy.

Każda woła, że jej dziecię

najładniejsze jest na świecie.

Mówi krowa: cielątko!

Mówi owca: jagniątko!

Mówi świnka: prosiątko!

A kobyłka: źrebiątko!

Lecz tymczasem dziatek czwórka

już wymknęła się z podwórka

i na łączce sobie hasa

w lewo, w prawo, hej hopsasa!

Podskakuje cielątko,

a tuż za nim jagniątko,

podryguje prosiaczek,

biega w kółko źrebaczek.

A z pobliskiej biegł zagrody

hałaśliwy kundel młody

i ogonem raźnie machał,

poszczekując: hau, hau, hau, hau.

Oj, umyka cielątko,

oj, umyka jagniątko,

oj, umyka źrebaczek,

a na końcu prosiaczek.

Omówienie ilustracji: „Wiejskie podwórko” np. w Wielkiej Księdze Tropicieli

Omówienie sposobu ich poruszania się, jedzenia (krowa, koń, koza, kura, owca, świnia, kaczka, gęś, indyk, kogut, pies, kot,)

„Wiejskie podwórko” – rozmowa na temat ilustracji: Jakie zwierzęta można

spotkać na wiejskim podwórku?; Jak wyglądają te zwierzęta?; Które zwierzęta mają

dwie, a które cztery nogi?; Które mają rogi?; Jak poruszają się ptaki?; Jak inne

zwierzęta?; Jakie zwierzęta żyjące na wiejskim podwórku można spotkać w mieście?;

Kto dba o zwierzęta mieszkające na wiejskim podwórku?; Jak wygląda praca

gospodarza?.

Na podstawie własnych doświadczeń dziecko może opowiedzieć o pracy w gospodarstwie,

o codziennych obowiązkach.„Na wiejskim podwórku” – zagadki słuchowe. Odglosy_zwierzat_-_swinia.mp3Odglosy_z_wierzat_-_pies.mp3odglosy_zwierzat_-indyk.mp3Odglosy_zwierzat_-kogut.mp3Odglosy_zwierzat_gesi.mp3Odgosy_zwierzat-_kura.mp3Odglosy_zwierzat_-_kot.mp3odglosy_z_wierzat-_owca.mp3Odglosy_zwierzat_-koza.mp3Odglosy_zwierzat-_krowa.mp3odglosy_zwierzat_-_kon.mp3Odglosy_zwierzat_kaczka.mp3

Zadaniem dziecka jest rozpoznać zwierzęta po głosie i podać ich nazwy.

„W sadzie” – praca z Wielką Księgą Tropicieli. Oglądanie ilustracji przedstawiającej sad, owoce, pszczoły. Wskazywanie owoców, które rosną na krzewach.

Praca z K3., 24 – ćwiczenie małej motoryki. Poszerzanie wiedzy na temat zwierząt mieszkających na wsi; rysowanie po śladzie zwierząt, kolorowanie tych, które mieszkają w wiejskiej zagrodzie. Zadanie dodatkowe – rysowanie dróg od zwierząt do ich domów.

„Wiemy wszystko o zwierzętach!” – zabawa dydaktyczna z wykorzystaniem wyciętych

obrazków. okragle_memo-zwierzeta_na_wsi.pdf Dziecko klasyfikuje obrazki według następujących kryteriów: zwierzęta,

które mają cztery nogi; zwierzęta, które znoszą jajka; zwierzęta, które mają dwie

nogi; zwierzęta, które mają skrzydła; zwierzęta, które mają ogony itd.

Praca z ZG, 42 – rysowanie kurczaczka po linii przerywanej oraz trawy po śladzie, kolorowanie ptaszka, dorysowywanie słońca. Rysowanie szlaczka bez odrywaniaręki.

„Gimnastyka buzi i języka” – zabawy logopedyczne:

a) „Mruczenie” – ćwiczenia rozluźniające. Dziecko na wydechu mruczą.

b) „Masażyki” – ćwiczenia rozluźniające. Dziecko masuje sobie twarz, wydając

dźwięki: opukiwanie nad górną wargą – mówienie www..., pod dolną wargą –

zzz..., klatka piersiowa – żżż...

c) „Wesołe ustka” – ćwiczenia oddechowe i artykulacyjne. Dziecko nabiera powietrze

i stara się jak najdłużej wypowiadać sylabę mu na wydechu. Może przy tym poruszać wargami w prawą i lewą stronę.

d) „Koniki” – ćwiczenia języka. Dziecko kląska czubkiem języka – naśladuje

odgłos stukania końskich kopyt.

e) „Kotki piją mleczko” – ćwiczenia języka. Dziecko wysuwa język (na przemian

szeroki, wąski, płaski lub zaostrzony), następnie unosi lekko brzegi języka do zębów.

 Piosenka do słuchania i śpiewania:Gdacze_kura_Ko__Ko__Ko.mp3,

lub piosenka U_nas_na_podworku.avi._dla_dzieci..mp3.

 

Miłej zabawy !

 

Dzień 17 (17.04.2020r.)(piątek)

Wiosna lubi zielone

 

„Bociany” – praca z Wielką Księgą Tropicieli, zdobywanie wiedzy przyrodniczej.

Rozmowa na temat ptaków przylatujących do Polski na wiosnę. Omawianie kolejnych

zdjęć przedstawiających: budowanie gniazda, składanie jaj, wykluwanie

piskląt, zdobywanie pokarmu przez ptasich rodziców, dorastanie młodych ptaków,

naukę latania.

Proponuję zestaw ćwiczeń gimnastycznych

 

Na koniec „Chińska medytacja” – dziecko siedzi  w siadzie skrzyżnym, plecy proste,

ręce na kolanach, oczy zamknięte. Głęboko wciąga powietrze nosem,

wypuszcza ustami.

 

Słuchanie opowiadania B. Formy czytanego przez dorosłego.

Zielona żabka

Bożena Forma

Zielona żabka nad stawem mieszkała. Codziennie na olbrzymim liściu siadała i rozmyślała.

– Ach, jaka jestem brzydka, zielona jak trawa, jak glony w stawie. Nie

wyglądam wcale ciekawie. Kto taką brzydką zechce mieć za żonę. Dlaczego wszystko mam takie zielone!

Nagle w pobliżu ważka usiadła. A żabka rzecze: – Jaka powabna. Wszyscy uwagę na nią zwracają, wciąż jej barwami się zachwycają.

W trawie biedronka się pojawiła – Czemu się smucisz, sąsiadko miła?

– Biedronko, piękna twoja sukienka. Ciągle zazdrośnie na nią ktoś zerka. Jam nieszczęśliwa w swojej zieleni, kolor mój nigdy już się nie zmieni. Wtem dumnie bocian przez łąkę kroczy. Otwiera mocno swe bystre oczy.

– Tak tu zielono, moi kochani, że aż się w głowie kręci czasami. Serduszko żabce mocno zabiło.

– Kiedy mnie ujrzy, nie będzie miło. Muszę czym prędzej schować się w trawie.

Tymczasem bocian zerka ciekawie. Ponieważ jednak zielona była, to przed bocianem dobrze się skryła.

Właśnie dla żabki jest przeznaczona świeża, soczysta barwa zielona.

 

Rozmowa dotycząca opowiadania: Kto jest głównym bohaterem opowiadania?;

Kogo żabka spotkała na łące?; Jaki problem miała żabka?; Dlaczego bocian nie

upolował żaby?; Jak zwierzęta dostosowują się do warunków zewnętrznych?.

 

„Gra w zielone” – zabawa przy muzyce.Marsz__bieg__podskoki.mp3 Dziecko maszeruje, podskakuje bądź biega po pokoju w zależności od rytmu. Podczas przerwy w akompaniamencie dorosły głośno podaje nazwę koloru, np. Zielony!, wówczas dziecko musi odszukać podany kolor w pokoju i dotknąć go. Zabawa jest powtarzana kilka razy.

„Zaczarowane pudełko” – zabawa twórcza. Dorosły przygotowuje pudełko w kolorze zielonym i prosi, aby dziecko do niego zajrzało. Pudełko jest puste, więc dziecko nic tam nie znajduje. Dorosły prosi, aby sobie wyobraziło i namalowało coś, co tam mogłoby być.

„Zielony obrazek” – malowanie farbami.

„Mój zielony obrazek” – ćwiczenia w wypowiadaniu się na temat swojej pracy.

 

 „Dołóż wyraz” – zabawa językowa. Dziecko siedzi naprzeciw dorosłego. Przed dzieckiem leżą

kolorowe klocki lub różne guziki. Dorosły mówi zdanie, np. Zielone żaby. Wypowiadając

każdy wyraz, kładzie jeden klocek na środku. Każdy klocek powinien być

w innym kolorze. Zadaniem dziecka jest powtórzenie zdania powiedzianego

przez dorosłego i dołożenie do niego swojego słowa z jednoczesnym położeniem

klocka, np. Zielone żaby kumkają. Następnie dziecko dokłada kolejny wyraz:

Zielone żaby kumkają, skacząc, i klocek.

 

„Gdzie co jest?” – zabawa dydaktyczna. Orientacja w przestrzeni. Dorosły w różnych

miejscach pokoju umieszcza zabawki, np.: misia – na półce; lalkę – w wózku; samochód

– obok garażu; bączek – na stole; grę – obok misia. Następnie prosi dziecko,

aby przyjrzało się uważnie wskazanym zabawkom i powiedziało, gdzie się znajdują.

Dzieci mogą układać wybrane zabawki w różnych miejscach i zadawać

pytania. Za każdym razem należy akcentować określenie położenia: na, w, obok,

Proponuję wykonanie żaby – płaskie origami.

 

Miłej zabawy! 

 

Dzień 16 (16.04.2020r.)(czwartek)

Pracowite ptaki

„Dobieramy wyrazy w pary” – zabawa słuchowa. Dorosły mówi słowo – dziecko podaje drugie zaczynające się od ostatniej zasłyszanej głoski.

np.: kura – arbuz; nożyce – ekran; rower – robot itp.

 

 

 

Ptaszki – słuchanie wiersza E. Szelburg-Zarembiny czytanego przez dorosłego.

Ptaszki

Ewa Szelburg-Zarembina

Mama ptaszka, tata ptak

wiją gniazdko tak i siak.

Znoszą piórka, włosie, mchy.

– Ja zdobyłem to, a ty?

– Ja to niosę, a ty co?

– Trawka! Nitka! Puch! Ho! Ho!

Zwijali się, pracowali,

skarb do skarbu przydawali

i śpiewając niby z nut,

zbudowali domek – cud:

gniazdko ptasie takie oto.

Wtuliłabym się z ochotą

między tych pisklątek rój,

gdyby to był domek mój.

Rozmowa dotycząca treści wiersza. Dorosły pyta dziecko: O jakim domku była mowa

w wierszu?; Kto budował ten domek?; Z czego był on zbudowany?; Co dzieje się

w gniazdkach wiosną?.

„Jaki to ptak?” – rozwiązywanie zagadek :

 

To nie bocian, nie jaskółka.

Krzyczy: kuku. To…

(kukułka)Kukulka___Wiosenny__Ptakow_Spiew.mp3

Jedna wiosny nie uczyni – to znane przysłowie.

Ostre, długie jest jej skrzydło, krótki dziób na głowie.

Ptaszek umie pięknie latać, robi w niebie kółka.

A jej nazwa jest ci znana, to przecież…

(jaskółka)Jaskolka_dymowka.mp3

Mały, szary ptaszek.

Krótki ma dziób, niedługi ogonek.

Wiosną radośnie swym śpiewem wita dzionek.

(skowronek)Skowronek_polny.mp3

K3., 22 – zdobywanie wiedzy przyrodniczej. Zapoznanie z wyglądem ptaków

i ich gniazd; przeliczanie piskląt, rysowanie właściwej liczby kresek pod

obrazkami. Zadanie dodatkowe – ćwiczenie spostrzegawczości; łączenie pióra

z właściwym jego powiększeniem.

 „Gniazdko z jajkami” – zajęcia plastyczno-techniczne. Lepienie z masy solnej,

wykorzystanie różnych materiałów przyrodniczych.

Miłej zabawy!

 

Dzień 15 (15.04.2020r.)(środa)

Porządki w ogródku

„Jakie to narzędzie?” – zabawy słownikowe. Rozpoznawanie i podawanie nazw narzędzi ogrodniczych – grabie, szpadel, łopata, konewka, widły, sekator, wąż ogrodniczy,  taczki, kosiarka itd. Dorosły mówi nazwę narzędzia, dzieląc ją na głoski. Dziecko wysłuchuje nazwy i wybiera właściwy obrazek.

„Prace w ogrodzie” – rozmowa na temat: Jakie prace należy wykonać wiosną w ogródku?; Do czego służą...? – dorosły wymienia po kolei narzędzia ogrodnicze.

„Praca w ogródku” – zabawa naśladowcza. Dorosły opowiada historyjkę, a dziecko ilustruje ją ruchem: Dzieci poszły na wycieczkę do ogrodu. Wzięły z sobą ciężkie skrzynki z narzędziami. Najpierw wyjęły szpadle i skopały ziemię, następnie zagrabiły grządki, łopatą rozrzuciły nawóz. Na przygotowanej ziemi posiały nasionka. Nosiły wodę w konewce i podlewały grządki. Sekatorem poobcinały wystające gałęzie jabłoni i gruszy.

Z obciętych gałęzi zrobiły ognisko i upiekły kiełbaski. Na koniec dzieci pozrywały pierwsze wiosenne kwiaty i zmęczone wróciły do domu.

Pracowita pani Wiosna – osłuchanie z piosenką.

Pracowita pani Wiosna

sł. Urszula Piotrowska

muz. Magdalena Melnicka-Sypko

Jak co roku pani Wiosna

znów się wzięła za porządki.

I w ogrodzie wygrabiła

ścieżki i grządki.

Wysprzątała cały domek

od piwnicy aż po stryszek,

więc chwaliły ją sąsiadki,

miło to słyszeć.

Naprawiła ptasie gniazda,

zbudowała kilka nowych

i kazała je przewietrzyć

rankiem wiatrowi.

Potem w lesie i na łące

rozsiewała świeżą zieleń,

bo z zielenią, daję słowo,

zawsze weselej.Pracowita_Pani_Wiosna.mp3

 Podczas słuchania piosenki dziecko rytmicznie wykonuje ruchy demonstrowane przez dorosłego.: grabienie, ścieranie kurzu, przybijanie gwoździ, sianie.

„Pracowita pani Wiosna” – nauka słów pierwszej i drugiej zwrotki piosenki.

Praca z K3., 21 – klasyfikowanie przedmiotów; rozwijanie logicznego myślenia. Skreślanie obrazka niepasującego do pozostałych. Zadanie dodatkowe – rozwijanie logicznego myślenia – porównywanie; wyszukiwanie figur, z których Pak zrobił kwiatek, kolorowanie ich na niebiesko.

 

„Pierwsze wiosenne kwiaty” – zabawa dydaktyczna. Przygotowujemy

7 pojemników (np. po jogurcie), które będą wazonami. Na każdym z nich naklejona (narysowana) kolejna liczba kropek od 1 do 7.  Np. guziki to kwiaty – przynajmniej 28 sztuk.

Polecenia: Proszę przeliczyć pojemniki na kwiaty.; Proszę poustawiać pojemniki w kolejności od najmniejszej wskazanej liczby kropek do największej.; Proszę włożyć w każdy pojemnik tyle kwiatów, ile wskazuje

liczba kropek przyklejona na pojemniku.; Ile jest kwiatów w pojemnikach pierwszym i trzecim?; Ile jest kwiatów w pojemnikach drugim i piątym?; Spróbuj przeliczyć wszystkie kwiaty. 

zabawy_slowne_dwusylabowe.doc

Praca z ZG, 40 – labirynt. Rysowanie drogi Paka do grządki z grabkami; rysowanie

szlaczka po śladzie.

„Umiem liczyć” – zabawy matematyczne utrwalające: umiejętność przeliczania,

pojęcie zbioru siedmioelementowego, umiejętność posługiwania się liczebnikami

porządkowymi w zakresie siedmiu. Dorosły prosi o przyniesienie 7 dowolnych przedmiotów. Dziecko układa przyniesione przedmioty jeden obok drugiego, podaje ich nazwy i mówi, który z kolei jest dany przedmiot.

proponuję zabawę z wykonaną własnoręcznie kostką:kostka.doc

Miłej zabawy!

Dzień 14 (14.04.2020r.)(wtorek)

Pracowita wiosna

Rozmowa z dzieckiem na temat różnych przyborów do prac porządkowych w domu. Dorosły rezentuje każdy przedmiot i zadaje pytanie: Jak to się nazywa i do czego to służy?

„Odczytywanie szeregów” – zabawa dydaktyczna rozwijająca pamięć wzrokową.

Dorosły ustawia w szeregu przybory służące do prac porządkowych w domu – najlepiej,

aby były to szeregi najpierw cztero-, później pięcio-, a na końcu sześcioelementowe,

np.: wiadro, gąbka, szufelka, szczotka; wiadro, gąbka, szufelka, szczotka, płyn

do mycia okien; wiadro, gąbka, szufelka, szczotka, płyn do mycia okien, ściereczka

do kurzu. Na początku dziecko podają nazwy kolejnych przedmiotów i stara się

zapamiętać ich ustawienie. Następnie dorosły zmienia kolejność przedmiotów. Zadaniem

dziecka jest wychwycić różnice i ustawić przedmioty w pierwotnym położeniu.

„Rób to co ja!” – zabawa naśladowcza. Dorosły wykonuje ruchy naśladujące: zamiatanie

podłogi, wycieranie kurzu, mycie okien, pranie ręczne, trzepanie dywanów

itd. Zadaniem dziecka jest odgadnąć pokazaną czynność i naśladować ją. Później

rolę prowadzącego może przyjąć dziecko.

„Robimy porządki” – zabawa poprzez działanie. Dorosły wyznacza dziecku zadanie: wytarcie kurzu w różnych miejscach, wyczyszczenie zabawek lub umycie ich i inne, według możliwości.

Praca z K3., 20 – segregowanie przedmiotów; odczytywanie i porównywanie szeregów

figur; łączenie pokrywki z właściwym pudełkiem. Zadanie dodatkowe –

otaczanie czerwoną pętlą tego, co lata, oraz zieloną – ptaka (pingwina).

 

„Kto pierwszy do domu?” – gra-ściganka. Wspólne przygotowanie: planszy do gry z narysowaną trasą podzieloną na pola, pola-pułapki i pola-premie; dwa pionki i dwie kostki do gry z zakrytymi ściankami z sześcioma oczkami. Jeden pionek ma dorosły, drugi należy do dziecka – oba są ustawione na polu START.

Grę rozpoczyna dorosły. Rzuca jednocześnie dwiema kostkami do gry. Następnie przelicza na głos liczbę oczek na dwu kostkach. Przesuwa się do przodu o tyle pól, ile wynosi suma oczek na obu kostkach. To samo robi dziecko. Rzuca kostką i liczy razem. Wygrywa ten, kto pierwszy dojdzie do mety. Na trasie gry są umieszczone pola-pułapki i pola-premie, np.: pole z kwiatkiem – gracz przesuwa się dwa pola do przodu; pole z klatką – gracz czeka jedną kolejkę; pole z kałużą – gracz musi ją przeskoczyć, więc czeka, aż wyrzuci siedem oczek na obu kostkach.

W grze mogą być dorysowane również skróty. Zaznaczają kilka pól zielonym kolorem. Gdy pionek stanie na tym polu, wówczas należy skrótem przesunąć go do przodu lub do tyłu.

„Prawda czy fałsz” – zabawa dydaktyczna. Dorosły mówi zdanie, jeżeli jest prawdziwe – dziecko klaszcze w ręce, jeżeli jest fałszywe – wstaje i tupie nogą.

Przykładowe fałszywe zdania: Psy mieszkają w gniazdach.; Domem człowieka jest dziupla.; Wieś jest większa od miasta.; Wieżowce to drewniane domy.

Dzień 13 (10.04.2020r.)

Wielkanocny stół

Uważne słuchanie wiersza D. Gellnerowej.

Wielkanoc

Obudziły się pisanki

Wielkanocnym rankiem

I wołają:

– Patrzcie! Tu na stole

Same niespodzianki!

Bazie srebrno-białe

I baranek mały.

Ten baranek ma talerzyk,

Skubie z niego owies świeży.

A baby pękate

W cukrowych fartuchach

Śmieją się wesoło

Od ucha do ucha!

Rozmowa na temat wiersza. Dorosły pyta: Kto występował w wierszu?; Jakie niespodzianki

kryły się na wielkanocnym stole?; Co robił baranek?; Co robiły baby wielkanocne?.

Nauka wiersza na pamięć.

Małe – duże jajo kurze – zabawa słowno – ruchowa. Sprawne pokazywanie wymienianych

w piosence czynności. Dzieci naśladują ruchy dorosłego, dostosowują się

do tempa.

Małe – duże Na słowo: „małe” – ręce blisko siebie; „duże” – ręce rozłożone.

jajo kurze, Rysowanie w powietrzu obiema rękami jajka.

jajo kurze,

jajo kurze.

Duże – małe, Na słowo: „duże” – ręce rozłożone; „małe” – ręce blisko

siebie.

doskonałe, Klepanie się ręką po brzuszku.

doskonałe,

mniam. Klaśnięcie w dłonie.

„Wielkanocna serwetka” – wykonanie zadań z W. Wycięcie serwetki w kształcie

jajka, wypchnięcie drobnych elementów i ozdobienie całości w dowolny sposób.

„Przy wielkanocnym stole” – praca z ilustracją z Wielkiej Księgi Tropicieli.

Oglądanie wielkanocnego stołu, podawanie nazw potraw i symboli świątecznych. Rozmowy o sposobie obchodzenia świąt we własnych domach. Proponuję wesołą piosenkę o Świętach Wielkanocnych__WIELKANOCNE__SPIEWANIE.mp3

•                                                        

Dzień 12 (09.04.2020r.)

Pisanki, kraszanki

Pisanki – słuchanie piosenki.Pisanki__pisanki_-_piosenka_dla_dzieci.mp3

sł. Krystyna Różecka muz. Franciszka Leszczyńska

Pisanki, pisanki

jajka malowane.

Nie ma Wielkanocy

bez barwnych pisanek.

Pisanki, pisanki

jajka kolorowe.

Na nich malowane

bajki pisankowe.

Na jednej kogucik,

a na drugiej słońce.

Śmieją się na trzeciej

laleczki tańczące.

Na czwartej kwiateczki,

a na piątej gwiazdki.

Na każdej pisance

piękne opowiastki.

Omówienie treści ze szczególnym zwróceniem uwagi na elementy pojawiające

się na kolejnych pisankach: Co było namalowane na pierwszej pisance?; Co było

namalowane na drugiej pisance?; Co było namalowane na trzeciej pisance?; Co

było namalowane na czwartej pisance?; Co było namalowane na piątej pisance?.

„Wyścig z pisankami” – Dziecko ma na łyżce jajko lub piłeczkę pingpongową. Zadaniem dziecka jest przejście do wyznaczonego miejsca i wrócić.

Praca z K3., 23 – wycinanie obrazków; naklejanie pisanek we właściwych miejscach

zgodnie ze słowami piosenki, przeliczanie w zakresie 6, stosowanie liczebników

porządkowych.

„Pisanki, kraszanki...” – prezentacja różnych pisanek i kraszanek na zdęciach lub obejrzenie filmu:

Zwrócenie uwagi na miejsce pochodzenia oraz sposób wykonania.

„Pisanki” – ozdabianie jajek techniką wybraną przez dorosłego.

„Liczymy pisanki” – Wspólne przygotowanie szablonów pisanek lub

prawdziwe malowane jajka. Dziecko operują, manipuluje liczmanami i rozwiązują

zadania.

1. Ola do koszyka włożyła 3 pisanki. Zosia dołożyła jeszcze 2. Ile pisanek jest w koszyku?

2. Kasia włożyła do koszyka 2 pisanki. Zosia włożyła 3 pisanki. Przyszedł Staś i też

włożył 3 pisanki. Ile pisanek jest w koszyku?

3. Mama pomalowała 3 pisanki. Tata pomalował 4 pisanki. Ich synek pomalował

tylko 1. Ile pisanek pomalowali razem?

4. W koszyku było 8 jajek do malowania pisanek. Przyszedł Krzyś i potłukł 3 jajka.

Ile jajek pozostało w koszyku?

„Łowicka pisanka” – praca z ZG, 41. Rysowanie po śladzie łowickiej pisanki

i ozdabianie według własnego pomysłu. Rysowanie szlaczka po śladzie oraz samodzielnie.

Miłej zabawy!

Dzień 11 (08.04.2020r.)

Wielkanoćne tradycje

(Omijamy zadania w kartach pracy (K3.,20,21,22 )- wrócimy do nich po świętach) .

„Co to jest tradycja?” – rozmowa na temat wielkanocnych zwyczajów. Dorosły zadaje

dziecku pytanie: Co to jest tradycja?. Dziecko wypowiada się. Dorosły pomaga w wyjaśnieniu

pojęcia tradycji (zasady postępowania, poglądy, wiadomości przekazywane

z pokolenia na pokolenie, np. tradycje rodzinne, narodowe, regionalne).

Dorosły  tłumaczy, że w różnych regionach Polski są różne tradycje związane z obchodzeniem

Świąt Wielkanocnych , albo włącza dziecku  do obejrzenia odcinek: domowe przedszkole – Wielkanoc .W przedszkolu dzieci byłyby zapoznane z kilkoma tradycjami

związanymi z Łowiczem, Śląskiem i Podhalem. Łowicz i jego okolice to takie miejsce, gdzie do dnia dzisiejszego wszyscy przywiązują bardzo dużą wagę do tradycji regionalnej. W trakcie różnych świąt, państwowych i kościelnych, na ulicy pojawiają się ludzie w regionalnych strojach

ludowych. W obecnych czasach chodzenie w stroju ludowym na pewno nie byłoby

wygodne, dlatego Łowiczanie często mają tylko pewne elementy stroju ludowego,

np. dziewczyny – kolczyki; chłopcy – krawaty... Do tradycji regionalnych

należą również zwyczaje świąteczne. Wielkanoc to taki czas, kiedy Łowiczanie

dobrze się bawią, śpiewają i tańczą.

Gaiczek_zielony_piosenka.mp3

Gaiki-Maiki – nauka przyśpiewki ludowej

Gaiki-Maiki

sł. i muz. tradycyjne

Na tym nowym moście

dziwują się goście.

Co się tak dziwicie,

z nami nie bawicie?

(Co się dziwujecie,

jak nic nie dajecie!)

Nasz gaik zielony

pięknie ustrojony.

Wolno sobie chodzi,

bo mu się tak godzi.

Z gaikiem chodzimy,

szczęścia wam życzymy.

Z gajem wstępujemy,

zdrowia winszujemy.

Nasz gaik zielony

pięknie ustrojony

w czerwone wstążeczki

i w różne kwiateczki.

Zatańczymy z gajem

w zieleni, w zieleni,

wyjdzie gospodynka

do sieni, do sieni.

 

Angażowanie dziecka do czynności gospodarczych.

 

„Przygoda zajączka” – historyjka obrazkowa.Wielkanocny_zajac_historyjka_obrazkowa.pdf

1. Wielkanocny zajączek prowadzi przed sobą taczki. Na tych taczkach jest pełno

kolorowych pisanek.

2. Taczki zahaczają o wystający kamień i się przewracają. Zajączek trzyma się

za głowę.

3. Z taczek wypadły i poturlały się po ziemi pisanki. Część z nich pękła.

4. Z pisanek wykluły się piękne żółciutkie pisklaki. Zajączek jest uradowany.

Dorosły  pokazuje dziecku pierwszy obrazek. Dziecko opowiada jego treść. Tak samo

postępuje z drugim i trzecim obrazkiem. Czwartego nie pokazuje. Prosi dziecko,

aby samo wymyśliło zakończenie historyjki. Na koniec prezentuje czwarty obrazek.

Mówi: Jak myślisz, dlaczego te pisklaki są żółte? Przecież jajka były kolorowe.

„Wyścig z pisankami” – zabawa ruchowa. Dziecko ma na łyżce piłeczkę (jajko). Zadaniem jest przejść do wyznaczonego, tak, żeby jajko nie spadło.

 

„Wielkanocny zając” – rysowanie zajączka i wyklejanie go materiałem przypominającym

futerko.

Miłej zabawy!

 

Dzień 10 (07.04.2020r.)

Z wiosną dzieci rosną

Gry przy stoliku np. memo – wykorzystanie gry przygotowanej z Wyprawki.

„Czego brakuje?” – zabawa dydaktyczna. Dzieci siedzą w kole w siadzie klęcznym.

Dorosły rozkłada na środku koła pięć przedmiotów: cebulę, klocek, piłkę, samochód,

lalkę. Dziecko przez chwilę przygląda się kolejności ułożonych przedmiotów.

Dzieci odwraca się. W tym czasie zmieniamy kolejność

dwóch przedmiotów lub zabieramy jeden. Na hasło: Proszę! Dziecko, odwraca się i musi powiedzieć, jakie zaszły zmiany, czego brakuje.

 

Przedszkolaki – rozmowa na temat wiersza D. Gellnerowej.

Przedszkolaki

Danuta Gellnerowa

Przedszkolaki wiosną

bardzo szybko rosną.

Potem znów, jak wiecie,

podrastają w lecie.

A pod jesień

już za małe

są buciki i sandały.

Krzesełko w przedszkolu

robi się za niskie –

to znak, że czas do szkoły

wyruszyć z tornistrem.

Dorosły zadaje pytania: W jakiej porze roku przedszkolaki bardzo szybko rosną?;

W jakiej porze roku znów podrastają?; W jakiej porze roku są najwyższe?.

Proponuję wykorzystać piosenkę Marcowe żaby do wspólnego śpiewania.

„Jak zdrowo rosnąć?” – burza mózgów. Dorosły przygotowuje kartkę oraz mazak.

Zadaje dzieciom pytanie: Co zrobić, by być zdrowym i zdrowo rosnąć?. Dziecko

udziela odpowiedzi, które Dorosły zapisuje w postaci zdań lub znaków. Na koniec

wspólnie dokonują podsumowania, np. trzeba codziennie bawić się na świeżym

powietrzu, zdrowo się odżywiać.

„Jestem wysoki” – zabawa dydaktyczna. Gdy w domu jest więcej dzieci, można pobawić się w mierzenie wysokości każdej osoby . później przyczepianie na ścianie przy miarce kartek z imionami. Miarkę np. miarka krawiecka przyczepia do ściany. Dorosły pokazuje, w jaki sposób należy stanąć przy miarce i jak zaznaczać wzrost. Jeżeli nie – proponuję mierzenie różnych przedmiotów stojących w pokoju. Określanie: wyższy, niższy, taki sam.

 

„Zielone kanapki” – robienie kanapek. Dorosły przygotowuje produkty do zrobienia

kanapek: sałata, zielony ogórek obrany i pokrojony w plasterki, szczypiorek, natka

pietruszki, chleb pokrojony w kromki, masło, biały ser, jogurt

naturalny lub śmietana, sól. Przygotowujemy deseczki, plastikowe noże, salaterki, łyżeczki,

talerzyki jednorazowe, fartuszki, nakrycia głowy. Rozmawiamy z dziećmi o zasadach

higienicznego wykonywania posiłków. Następnie wspólnie ustalają kolejność

czynności potrzebnych do wykonania kanapek. Dorosły zadaje pytanie: Co należy wykonać

i w jakiej kolejności, by przygotować kanapki?. Wykonujemy pracę zgodnie z kolejnością

czynności:

− myją ręce, zakładają fartuszki i nakrycia głowy;

− z białego sera, jogurtu i soli wyrabiają twarożek;

− chleb smarują masłem, a następnie twarożkiem;

− dekorują kanapki zielonymi warzywami według własnego pomysłu;

− porządkują stanowiska pracy;

− nakrywają stoły obrusami, rozkładają talerzyki i serwetki;

− wspólnie degustują kanapki i częstujemy domowników . Smacznego!

Temat tygodnia: Wszystko rośnie

Tematy dni: Wiosenne kwiaty; Kwiaty z cebuli; W kwiaciarni; Zakładamy wiosenną

hodowlę; Z wiosną dzieci rosną

Drodzy Rodzice,

w minionym dniach na podstawie różnych tekstów i własnych obserwacji dyskutowaliśmy

o pracach, które wykonuje się wiosną w ogrodzie, oraz o wiosennych

kwiatach. Poznaliśmy części rośliny (łodyga, korzeń, liście, kwiaty) i dyskutowaliśmy,

jakie są ich funkcje. Dowiedzieliśmy się, co można tam kupić w kwiaciarni i jak wygląda praca florystki. Pełnymi zdaniami opowiadaliśmy o tym, co należy robić, by zdrowo rosnąć.

Wykonaliśmy prace plastyczne na temat wiosennych kwiatów. Rozpoznawaliśmy

różne kolory.

W otoczeniu i na ilustracjach wyszukiwaliśmy przedmioty, których nazwy rozpoczynają

się głoską c. Kreśliliśmy szlaczki i kształty literopodobne. W słyszanych wyrazach

rozróżnialiśmy głoski c i dz.

Podczas zabaw używaliśmy poznanych liczebników porządkowych.

Samodzielnie przygotowywaliśmy smaczne kanapki z białym serem, ogórkiem,

rzodkiewką i szczypiorkiem, zgodnie z odpowiednią kolejnością czynności, zaczynając

od umycia rąk, a na nakryciu stołów i degustacji kończąc.

Wspólnie wykonywaliśmy liczne ćwiczenia rytmiczne oraz naśladowcze, rozwijające

koordynację ruchową. Dostosowywaliśmy swoje ruchy do słuchanej melodii.

Dobre pomysły dla mądrych rodziców, czyli jak spędzać czas z dzieckiem:

• Rozmowy o tym, dlaczego można lubić wiosnę.

• Wspólne sadzenie nasion, cebulek, obserwacja procesu wzrastania roślin.

• Przyglądanie się roślinom w parkach, w domu. Pobudzanie zmysłów – wąchanie

i oglądanie kwiatów, dotykanie łodyg, liści, kolców.

• Wspólne przygotowywanie posiłków z wykorzystaniem zdrowej żywności –

szczególnie warzyw i owoców. Rozwijanie doznań smakowych, zabawy w próbowanie

różnych składników z zamkniętymi oczami.

• Zabawy w tworzenie zbiorów siedmioelementowych według podanej cechy.

• Zabawy w naśladowanie dźwięków, jakie wydają różne ptaki.

• Zabawy w układanie historyjek zgodnie z kolejnością zdarzeń – jedna osoba

wymyśla początek, druga koniec historyjki, a potem wspólnie na zmianę dopowiadają,

co się działo pomiędzy tymi wydarzeniami.

• Zabawy w wysłuchiwanie poznanych głosek – dziecko słucha słowa i mówi, jaka

głoska jest na początku lub na końcu.

• Czytanie opowiadań i wierszy, wspólne śpiewanie piosenek i recytowanie rymowanek.

 

Dzień 9 (06.04.2020r.)

Zakładamy wiosenną hodowlę

Na wytworzenie wesołe atmosfery do wspólnej pracy proponuję zabawę Siała baba mak

Siała baba mak.

Nie wiedziała jak.

A dziad wiedział,

nie powiedział,

a to było tak.

Posłuchajmy:15.Owies_i_cebula.mp3

„Nasz ogródek” – zabawy badawcze. Rozmawiamy o kwiatach doniczkowych

hodowanych w domach i na balkonach. Pokazujemy pelargonię, zielistkę

(lub inną roślinę, która łatwo się ukorzenia), fiołka, kwitnący tulipan lub hiacynt

(żonkil). Umożliwiamy dziecku obejrzenie wszystkich części rośli : łodygi, korzenie, liście, Wspólnie określamy wygląd zewnętrzny, opisujemy wrażenia dotykowe,

podajemy nazwę każdej części rośliny, określamy jej przeznaczenie.

Proponuję do śpiewania piosenkę:

„Nasza hodowla” – zabawa dydaktyczna. Przygotowujemy kubeczki, doniczki lub skrzyneczek z ziemią, nożyczki, gumki recepturki, torebki foliowe, kredki, kartki. Proponujemy dzieciom wyhodowanie małych roślinek. Dzieci z pomocą dorosłego ustalają, jakie przedmioty będą im potrzebne i co po kolei należy zrobić, by założyć hodowlę: odcięcie odpowiedniej

części rośliny (np. listki z fiołka, górne części pędów z pelargonii; Dorosły zwraca uwagę,

że na zielistce są już pędy z małymi roślinkami i to należy odciąć); umieszczamy

w pojemniku z wodą lub w skrzyneczce z ziemią; nakładamy torebkę foliową

(by roślinki miały cały czas ciepło i wilgotno); opisanie (np. za pomocą rysunku)

każdego pojemnika; ustawienie w słonecznym i ciepłym miejscu. Dziecko wykonują kolejne etapy prac. Na koniec zanoszą przygotowane pojemniki z rozsadą na wyznaczone miejsce i porządkują stanowiska.

Zabawa ruchowa:Marsz__bieg__podskoki(1).mp3

Praca z K3., 19 – doskonalenie sprawności motorycznej rąk; rozwijanie logicznego

myślenia poprzez porządkowanie zdarzeń. Wycinanie obrazków przedstawiających

etapy wzrostu szczypioru, układanie ich we właściwej kolejności, naklejanie

w odpowiednie okienka.

„Gimnastyka buzi i języka” – zabawy logopedyczne:

a) „Wąchamy wiosenne kwiaty” – zabawa oddechowa. Dziecko nabiera powietrze

nosem, a następnie wypuszcza je buzią, mówiąc: aaaaach (zachwycając

się urokiem wiosennego kwiatka).

„Żaba łapie muchę” – ćwiczenia warg i języka. Dziecko naśladuje ciche bzyczenie

muchy. Na umówiony gest dziecko wysuwa szeroki język jak najdalej

do przodu, robiąc „łyżeczkę” i chowają język.

„Rechot żaby” – ćwiczenia mięśni policzków. Dziecko nadyma policzki i zatrzymuje

w nich powietrze. Następnie naciska je palcami wskazującymi,

wolno wypuszczając powietrze z jednoczesnym prychnięciem.

„Złapana mucha” – ćwiczenia języka. Dziecko zaciska usta i wypycha policzki

od środka końcem języka (w różnych kierunkach), naśladując lot muchy złapanej przez żabę.

„Coś na c” – zabawa słowna. Podział na sylaby: cebula, cytryna,Celina.

Rysowanie przedmiotów, których nazwy rozpoczynają się głoską c.

„Zakładamy hodowlę” – zadanie dodatkowe. Rozwijanie myślenia przyczynowo-

skutkowego poprzez odczytywanie instrukcji z Wielkiej Księgi Tropicieli.

 

Dzień8 (03.04.2020r.)

W kwiaciarni

„Przeciwieństwa – memory” – Proszę wyjąć dziecku karty do gry z Wycinanki. Dziecko

wypycha je i każde próbuje dobierać przeciwieństwa, nazywając je. (W późniejszym czasie można je wykorzystać jako grę zespołową.

Zamiast wycieczki do kwiaciarni,  – proponuję obejrzeć pomysł na wykonanie prostego stroiku wielkanocnego, który można wykonać z dzieckiem

Praca z K3., 18 – rozwijanie logicznego myślenia. Łączenie wazonów z odpowiednimi

wzorami. Zadanie dodatkowe – łączenie obrazków przedstawiających

przeciwne cechy.

Układamy do 7” – zabawa dydaktyczna. Dorosły z Wycinanki wyciąga kartę z cyframi. Dziecko przynosi tyle zabawek jednego rodzaju , ile wskazuje pokazana cyfra.

Praca z ZG, 39 – odczytywanie kodów na doniczkach i dorysowywanie właściwych

kształtów doniczek przy tulipanach z danym układem szeregowym.

Zabawa z domownikami.

a) „Kucany berek” – za pomocą wyliczanki wybieramy spośród siebie osobę,

która będzie berkiem. Berek otrzymuje szarfę. Na sygnał biegamy

po wcześniej wyznaczonym terenie, a berek próbuje złapać jedną  z osób.

Przed złapaniem można się obronić, kucając.

b) „Pilu, pilu gąski do domu” – wyznaczamy miejsce dla gąsek i miejsce dla

matki. Miejsca te są naprzeciwko siebie w odległości kilkudziesięciu metrów.

Uczestnicy wybierają spośród siebie wilka i matkę. Pozostali to gąski. Matka

i gąski idą na wcześniej wyznaczone miejsca. Przestrzeń pomiędzy nimi

zajmuje wilk. Pomiędzy gąskami i matką odbywa się dialog:

Mama: Pilu, pilu, gąski do domu!

Gąski: Boimy się!

Mama: Czego?

Gąski: Wilka złego!

Mama: Gdzie on jest?

Gąski: Za lasami, za górami!

Mama: Co robi?

Gąski: Gąski łapie!

Mama: To pilu, pilu, gąski do domu!

Wtedy gąski zaczynają biec do matki, a wilk ma zadanie złapać jak najwięcej

z nich. Dzieci, które zostaną złapane, stają się wilkami. Matka idzie na miejsce

gąsek i zabawa toczy się dalej.

 

„Kartki z kwiatami” – puzzle. Dorosły. przygotowuje dla dziecka kartę pocztową

lub zdjęcie bukietu kwiatów. Na odwrocie rysuje linie dzielące kartkę

na 4–8 części . Dziecko ma za zadanie przyjrzeć się karcie, pociąć ją na części zgodnie z narysowanymi liniami, ponownie złożyć i nakleić na kartkę.

 „Coś na c” – zabawa z wykorzystaniem W. Dziecko wycina obrazek cebuli

z W (z podpisem), nakleja go na kartce, ustala głoskę początkową c i rysuje

przedmioty / zwierzęta / owoce / warzywa, których nazwy zaczynają się tą głoską.

„Wiosenna muzyka” – zabawa rytmiczna.

Bardzo miłego dnia!

 

Dzień7 (02.04.2020r.)

Kwiaty z cebuli

„Cebule” – rozmowa z dziećmi. Dorosły pokazuje dziecku różne cebulki kwiatów (tulipan, narcyz) i cebulę – warzywo. Dziecko przygląda się im, porównują,wskazuje podobieństwa i różnice (wygląd, przeznaczenie, wielkość), Obieramy cebulki kwiatów, cebulę – warzywo, wąchamy. Dorosły. kroi cebulę – warzywo i cebulkę kwiatową. Wyjaśniamy dziecku, kiedy należy sadzić cebule kwiatowe, by wiosną cieszyć się z pięknych kwiatów.

Proponuję zabawe: „Burak i cebula”

 

„Zgadnij, co to?” – rozwiązywanie zagadek.

Wiosną mnóstwo ich w ogródku.

Każdy płatki ma na czubku. (kwiaty)

Bohaterem tej zagadki jest przepiękny kwiatek.

Popularny jest w Holandii – tam jest go dostatek.

Na Dzień Kobiet lubi pani dostać go od pana.

O co pytam? Wiecie dzieci? Pewnie o … (tulipana)

Łzy z oczu wyciska.

Kształt ma niczym kula.

Zapewne ją jadłeś.

To przecież… (cebula)

C_jak_CEBULA__.mp3

O żółtym Tulipanie – słuchanie opowiadania.

 

O żółtym Tulipanie

opracował H. Urbanek według Marii Różyckiej

W ciemnym domku pod ziemią mieszkał mały Tulipanek. Maleńki Tulipan,

jak wszystkie małe dzieci, spał całymi dniami. Wokoło było bowiem bardzo

cicho i ciemno.

Pewnego dnia obudziło go lekkie pukanie do drzwi.

– Kto tam? – zapytał obudzony ze snu Tulipanek.

– To ja, Deszczyk, chcę wejść do ciebie. Nie bój się, maleńki. Otwórz.

– Nie, nie chcę. Nie otworzę – powiedział Tulipanek i, odwróciwszy się

w drugą stronę, znów smacznie zasnął.

Po chwili mały Tulipanek usłyszał znowu pukanie.

– Puk! Puk! Puk!

– Kto tam?

– To ja, Deszcz. Pozwól mi wejść do swojego domku.

– Nie, nie chcę, abyś mnie zmoczył. Pozwól mi spać spokojnie.

Po pewnym czasie Tulipanek usłyszał znów pukanie i cieniutki, miły głosik

wyszeptał:

– Tulipanku, puść mnie!

– Ktoś ty?

– Promyk Słoneczny – powiedział cieniutko głosik.

– O, nie potrzebuję cię. Idź sobie.

Ale Promyk Słoneczny nie chciał odejść. Po chwili zajrzał do domku tulipanowego

przez dziurkę od klucza i zapukał.

– Kto tam puka? – zapytał zżółkły ze złości Tulipanek.

– To my, Deszcz i Słońce. My chcemy wejść do ciebie.

Wtedy Tulipanek pomyślał:

„Ha, muszę jednak otworzyć, bo dwojgu nie dam rady”.

I otworzył.

Wtedy Deszcz i Promyk wpadli do domku tulipanowego. Deszcz chwycił

przestraszonego Tulipanka za jedną rękę, Promyk słońca za drugą i unieśli

go wysoko, aż pod sam sufit.

Mały Żółty Tulipanek uderzył główką o sufit swego domku i przebił go...

I, o dziwo, znalazł się wśród pięknego ogrodu, na zielonej trawce. Była

wczesna wiosna. Promyki słońca padały na żółtą główkę Tulipanka.

A rano przyszły dzieci i zawołały:

– Patrzcie! Pierwszy żółty tulipan zakwitł dzisiaj z rana!

Teraz już na pewno będzie wiosna.

Rozmowa na temat wysłuchanego tekstu: Jakie postacie wystąpiły w opowiadaniu?;

Gdzie znajdował się domek Tulipanka?; Dlaczego Tulipanek nie chciał wpuścić

Deszczyku?; Co zrobili Deszczyk i Promyk Słoneczny?; Kto znalazł Tulipanka

w ogrodzie?; Jak wyglądał Tulipanek, kiedy był schowany w domku pod ziemią?;

Jak wyglądał, kiedy wyszedł z domku?. Dzieci odpowiadają na pytania N.

„Omiń grządki” – zabawa bieżna. Dorosły rozkłada na dywanie np. duże piankowe puzzle.

Na sygnał dziecko biega pomiędzy tak, by ich nie poruszyć.Co jakiś czas dorosły. mówi: Stop! Wąchamy kwiatki!. Wtedy dziecko klęka, wciąga powietrze nosem, a wypuszczają ustami z głośnym: aaaa.„Tropimy głoskę c” – zabawy słuchowe z wykorzystaniem K. Dziecko wyszukuje

w pokoju lub wymyśla przedmioty / zwierzęta / owoce / warzywa, których nazwy zaczynają się głoską c.

 

Praca z K3., 17 – czytanie globalne, wyraz podstawowy: cebula. ( Doskonalenie umiejętności różnicowania głosek c i dz). Kolorowanie obrazków, w których nazwach słychać głoskę c. Zadanie dodatkowe – słuchanie i nauka rymowanki Cyk, cyk, leci Bzyk…, recytacja z jednoczesnym wodzeniem po śladzie, rysowanie kształtu w tunelu oraz samodzielnie.

Cyk, cyk, leci Bzyk.

Cyku, cyku, dokąd Bzyku?

Cykana, cykana, do pana Tulipana.

„Kwiatowy taniec” – improwizacja ruchowa połączona z rysowaniem. Dziecko

siedzi na dywanie. Słucha muzyki instrumentalnej „Wiosna” E. Griega.

Po wysłuchaniu Dorosły. prosi, aby pokazało za pomocą ruchu, jaka jest ta muzyka. Odtwarza utwór jeszcze raz. Dzieci poruszają się w rytmie melodii. Następnie dorosły pyta : Z czym kojarzył wam się ten utwór?; W jakim nastroju byłeś, gdy słuchałeś go?. Na stoliku, przygotowana jest kartka papieru oraz kredki świecowe. Dorosły. prosi dziecko aby w trakcie słuchania utworu rysowało takie kształty, które najlepiej pokażą jego nastrój. Dziecko dobiera kolory według własnego uznania. Po zakończeniu rysowania opowiada, z czym kojarzy mu się jego prace. Nadają tytuł. Na koniec N. podaje dzieciom tytuł utworu muzycznego.

 

„Cebula” – zabawa naśladowcza połączona z wykonaniem zadania w ZG. Usprawnianie małej motoryki i koordynacji wzrokowo-ruchowej. Dziecko poruszają się po pokoju w różnych kierunkach. Na hasło Cebula! stają do dorosłego przodem i rysuje w powietrzu oburącz kształt cebuli (z góry na dół), naśladując ruchy dorosłego. Zabawa jest powtarzana kilka razy. Następnie dziecko siada i wykonuje zadanie w ZG, 38. Na koniec może wykleić cebulę wałeczkami z plasteliny.

„Na grządce” – zabawa z elementami równowagi. Przechodzenie po skakance noga za nogą.

Wiosenna kolorowanka” – praca plastyczna z wykorzystaniem W. Dziecko koloruje dowolnie obrazek. Dorosły zwraca uwagę, by zrobiły to precyzyjnie i estetycznie.

Miłej zabawy!

 

Dzień 6 (01.04.2020r.)

Wiosenne kwiaty

„Kwiaty” – oglądanie czasopism o tematyce ogrodniczej. Zwrócenie uwagi

na różnorodność kwiatów – ich kolorów i kształtów; próby wskazywania tych,

które rosną w ogrodach, tych, które rosną w domach, tych, które kwitną wiosną

itp..

Nasze kwiaty – rozmowa na podstawie wiersza M. Konopnickiej oraz ilustracji.

Nasze kwiaty

Maria Konopnicka

Jeszcze śnieżek prószy,

Jeszcze chłodny ranek,

A już w cichym lesie

Zakwita sasanek.

A za nim przylaszczka

Wychyla się z pączka

I mleczem się żółtym

Złoci cała łączka.

I dłużej już dzionka,

I bliżej słoneczka...

A w polu się gwieździ

Biała stokroteczka.

A dalej fiołki,

Wskroś trawy, pod rosą,

W świeżych swych czareczkach

Woń przesłodką niosą.

(...)

Oj, ziemio ty droga,

Ty boży zielniku!

I w polach, i w łąkach

Masz kwiecia bez liku.

(Dobrze by było posłużyć się ilustracjami np.z książki,  )Dorosły zwraca się do dziecka:           O jakich kwiatach jest mowa w wierszu? Pokaż je na obrazkach. Posłuchaj  jeszcze raz i powiedz, który kwiatek zakwitł jako

pierwszy, który jako drugi (trzeci, czwarty), a który jako piąty? Następnie dziecko:

dzieli nazwy kwiatów na sylaby z jednoczesnym wyklaskiwaniem; wyróżnia

pierwszą głoskę w każdej nazwie (s-asanka, p-rzylaszczka, m-lecz, s-tokrotka,

f-iołek); wyróżnia ostatnią głoskę.

Zabawa z piosenką SKACZEMY__BIEGNIEMY__Wygibasy_z_naszej_klasy.mp3

Wiosenna grządka” – zabawa dydaktyczna. Do tej zabawy przygotowujemy karton formatu A3 z narysowanymi 7 równoległymi liniami prostymi. Dziecko ma do dyspozycji kolorowe guziki / kółka / pchełki. Dorosły wyjaśnia, że linie proste to grządki w ogródku, a guziki /

kółka / pchełki to cebulki różnych roślin. Policz grządki w ogródku.; Na pierwszej

grządce posadź 1 cebulkę.; Na każdej następnej grządce posadź o jedną

cebulkę więcej niż na poprzedniej.; Ile cebulek jest na trzeciej grządce?; Spróbuj

policzyć cebulki na pierwszej grządce i drugiej grządce razem (trzeciej i czwartej).Marsz__bieg__podskoki.mp3

Praca z K3., 16 – tworzenie zbiorów z rosnącą liczbą elementów, uzupełnianie

kwiatowego rytmu. Zadanie dodatkowe – rysowanie wazonu w kratce w odbiciu

lustrzanym.

„Wiosenne kwiaty” – praca plastyczna. Dziecko ma po 3 koła o średnicy ok. 8

cm, kartki w formacie A4 w kolorach niebieskim i zielonym, klej. Dwa koła są

w takim samym kolorze, np. czerwone, i jedno w innym kolorze, np. żółte. Dziecko

wykonują kwiatki zgodnie z instrukcją dorosłego. Na koniec wydziera z kartki w kolorze

zielonym łodygę i listki oraz pasek, który przykleja na dole kartki jako

trawę.

 

Proponuję pozwolić dziecku podlać kwiatki w domu, powycierać kurze, posprzątać pokuj, poukładać książki na półce, itp.( Pomoc w czynnościach domowych na miarę dziecka).

Miłej zabawy!

 

Dzień 5(31.03.2020)

Szukamy oznak wiosny

Oznaki wiosny – słuchanie opowiadania O. Masiuk czytanego przez N. Rozmowa

na podstawie opowiadania.

Oznaki wiosny

Olga Masiuk

Chociaż marzec miał się niedługo skończyć, w powietrzu wciąż jeszcze

czuło się zimę.

– Trzeba coś z tym zrobić – powiedział Staś, wskazując okno.

– Chcesz wybić szybę? – zapytała Marysia, udając, że nie rozumie, o co

Stasiowi chodzi.

– Nie, chcę wygonić zimę.

– Dobry pomysł. – Pani, która siedziała nieopodal, włączyła się do rozmowy.

Nie lubię nikogo wyganiać, ale rzeczywiście zima była już gościem, który

się zasiedział.

– Potrzebujemy marzanny – powiedziała pani.

– Marzeny? – zdziwiłem się. – Przecież nie chodzi do przedszkola żadna

Marzena.

Jak zwykle nie rozumiałem, dlaczego wszyscy się śmieją, nawet pani.

– Gdybyśmy dziś i jutro pracowali, to w piątek moglibyśmy ją utopić – zaproponował

Jacek.

– Utopić?! – zakryłem łapką przerażony pyszczek. Wprawdzie nie znałem

Marzeny, ale topienie jej nie wydawało mi się dobrym pomysłem. To już lepiej

poczekać na wiosnę jeszcze trochę...

– Piątek byłby dobry. – Ku mojemu zaskoczeniu pani, która wydawała mi

się tak dobrym człowiekiem, pochwaliła pomysł Jacka. – W piątek jest dwudziesty

pierwszy marca, czyli pierwszy dzień wiosny. Chodźmy do magazynu,

zobaczymy, co nam się przyda do zrobienia marzanny.

I wszyscy podreptali. Ja nie mogłem ruszyć się z miejsca. A jeśli utopienie

Marzeny nie pomoże? Kogo wrzucą do wody w następnej kolejności? Małego

Paka! To całkiem jasne.

I kiedy już miałem opłakiwać swój los, dotarło do mnie, że w magazynie

nie mieszka żadna Marzena ani nikt inny. Ale nie zdążyłem sobie tego domyślić

do końca, bo pochód przedszkolaków już wracał, niosąc jakieś deseczki,

kolorowe materiały i przeróżne paczki. Dywan, do niedawna jeszcze nudny

i pusty, w jednej chwili zamienił się w tętniące życiem miasteczko. Pani pomagała

dziewczynkom zbić cieniutkie deski. Jacek wielką kulę z waty owijał

białymi szmatkami, twierdząc, że ma to być głowa marzanny. Marta z bibułki

kręciła marzannie loki. Do popołudnia dużo było już zrobione. Pomalowane

na czerwono usta lalki układały się w wielki uśmiech, którym miała pożegnać

zimę. Następnego dnia ubraliśmy marzannę. Marysia zrobiła jej nawet torebkę

ze złotego brystolu, a Witek nałożył na wielkie stopy buty z kartonu.

W piątek po śniadaniu byliśmy gotowi do topienia.

– Co się stanie? – zapytałem Jacka.

– Wrzucimy marzannę do rzeki i zima sobie pójdzie.

– Tak od razu? – Nie mogłem w to uwierzyć.

– Tak – zapewnił mnie Jacek. – Gdy będziemy wracać do przedszkola,

będzie już widać wiosnę.

Nie mogłem zrozumieć, dlaczego już w styczniu nie zrobiliśmy marzanny,

tylko marzliśmy dwa miesiące!

Kiedy wychodziliśmy z przedszkola, słońce nieśmiało pojawiło się na niebie.

– Zaczyna się – powiedział Jacek.

Tomek uniósł marzannę. Musieliśmy jechać kilka przystanków autobusem

nad rzekę. W autobusie ludzie bardzo się cieszyli i mówili, że już się czuje

wiosnę, kiedy się na nas patrzy.

Na skraju miasta znajdował się park, przez który płynęła mała rzeka. Bardzo

przyjemnie było tak stać nad rzeką, słońce coraz mocniej świeciło i słychać

było świergot ptaków.

– One już wiedzą, że jest wiosna – powiedziała Marta. – Musiały nas zobaczyć,

jak jechaliśmy autobusem.

Skupiliśmy się wokół marzanny.

– Głośno krzykniemy: „Odejdź zimo!” i wyrzucimy marzannę do rzeki –

powiedziała pani.

Krzyknęliśmy i Tomek rzucił lalkę na środek wody. Potem długim kijem

popchnęliśmy ją i powoli zaczęła płynąć.

Zima spływała wraz z nią, a my rozbiegliśmy się po parku.

– Chodźcie tutaj – nagle usłyszeliśmy głos Marysi. Rozgrzebywała delikatnie

ziemię. Zobaczyliśmy białe główki kwiatów.

– To przebiśniegi – powiedziała pani. – A tutaj? – Wskazała niewielką

kępkę żółtych i fioletowych kwiatów.

– Ja wiem! To krakersy! – krzyknął Staś.

– Krokusy, Stasiu – poprawiła pani.

Słońce grzało przyjemnie, więc uniosłem ku niemu pyszczek. Poczułem,

że na nosie osiadają mi kropelki wody.

– Wszystko się topi – powiedziała Marta. – Niedługo pojawią się małe

listki i pyłki, a ja zacznę kichać. Może już zacznę.

I na dowód Marta kichnęła.

• To na szczęście – powiedziała pani. – Na dobry początek wiosny.

Po wysłuchaniu opowiadania dzieci odpowiadają na pytania : W jaki sposób

przedszkolaki chciały wygonić zimę?; Jakie oznaki wiosny zobaczyły w parku?; Jak

nazywały się pierwsze kwiaty?; Które z tych oznak widziałyście wy?; Które z nich są

widoczne na ilustracji? Pokaż je.; Po jakiej porze roku nastaje wiosna?.

„Oznaki wiosny” – malowanie farbami plakatowymi.Dzieci mają zadanie namalować

oznaki wiosny, które Pak widział podczas spaceru. Przed rozpoczęciem pracy

dorosły pokazuje dzieciom zdjęcia lub obrazki przedstawiające leszczynę, krokusy,

przebiśniegi .

ćwiczenia gimnastyczne. Można skorzystać z propozycji

 „Umiem liczyć” – zabawa dydaktyczna. Każde dziecko powinno mieć do dyspozycji fasolki

oraz np 5 miseczek . Dzieci wykonują np polecenia : Włóż

po jednej fasolce do pierwszej, drugiej i trzeciej. Ile jest fasolek?;

Ile jest wszystkich fasolek? Dołóż dwie do drugiej. Ile jest teraz Pokaż tyle samo palców. Zabierz jedną

fasolkę. Ile zostało?; Zabierz dwie fasolki.Włóż fasolki, tak, żeby w każdej było po jednej. Ile jest razem? Dołóż do ostatnie 2, zabierz 3 Ile zostało?. Zabawa z uwzględnieniem czynności dokładania i odkładania w zakresie 7. Dzieci siadają

przed dorosłym : przynieś mi proszę 7 zabawek. Dzieci układają przyniesione

zabawki w wyznaczonym miejscu – jedna obok drugiej, podają ich nazwy i mówią,

która z kolei jest dana zabawka. Dorosły zadaje pytania: Co stoi jako pierwsze

z lewej strony?; Co stoi jako pierwsze z prawej strony?; Co stoi jako trzecie od lewej

strony? itd.

Praca z K3., 15 – kolorowanie obrazka, rozcinanie, składanie z pamięci i przyklejanie

na karton.

Kwiaty rosną – kwiaty więdną” – zabawa orientacyjno-porządkowa. Na polecenie

dorosłego.: Kwiaty rosną! dzieci stają na palcach jak najwyżej i wyciągają ręce do

słońca; Kwiaty więdną! – dzieci kulą się i przykucają.

Prośba do słoneczka – nauka na pamięć wiersza B. Formy.

Prośba do słoneczka

Bożena Forma

Malutka główka krokusa

nad śniegiem się pojawiła.

To znaczy, że już wkrótce

przybędzie wiosna miła.

Słoneczko nasze kochane,

bardzo cię prosimy,

ogrzewaj mocno ziemię,

zacieraj ślady zimy.

Pod śniegiem mocno bije

pani przyrody serce,

słoneczko, wyślij promienie,

daj ciepła jak najwięcej.

Urośnie młoda trawa,

rozwiną się pąki na drzewach,

dla ciebie, miłe słoneczko,

każdy ptaszek zaśpiewa.

Dorosły recytuje frazami tekst, dzieci powtarzają. Kolejne powtórzenia odbywają się

następująco: Dorosły. głośno, dzieci – szeptem; Dorosły. i dzieci średnio głośno; Dorosły. Recytuje szeptem, dzieci – głośno; Razem jedną frazę głośno, drugą – szeptem.

Temat tygodnia: Oznaki wiosny

Drodzy Rodzice,

w marcowym tygodniu najwięcej uwagi poświęciliśmy zmianom, jakie zachodzą

w przyrodzie wraz ze zbliżającą się wiosną. Podczas spacerów obserwowaliśmy, jak

zmieniają się krzewy i drzewa, czy kwitną już pierwsze wiosenne kwiaty, a także

nasłuchiwaliśmy, czy wróciły już ptaki. Poznaliśmy przysłowie W marcu jak w garncu

i rozmawialiśmy o tym, jak dobierać odpowiedni ubiór do pogody. Dowiedzieliśmy

się, do czego służy kalendarz.

W otoczeniu i na ilustracjach wyszukiwaliśmy przedmioty, których nazwy rozpoczynają

się głoską g.

Posługiwaliśmy się liczebnikiem głównym i porządkowym 7. Zapamiętywaliśmy

kształt cyfry 7. Tworzyliśmy zbiory siedmioelementowe. Utrwalaliśmy pojęcia: lewa

strona, prawa strona.

Dobre pomysły dla mądrych rodziców, czyli jak spędzać czas z dzieckiem:

• Rozmowy o zachowaniu zwierząt wiosną.

• Oglądanie książek / filmów na temat budzenia się przyrody do życia.

• Zabawy w przeliczanie i tworzenie zbiorów siedmioelementowych.

• Zabawy w klasyfikowanie przedmiotów według dwóch podanych cech.

• Zabawy w odgadywanie dźwięków – dziecko ma zasłonięte oczy i musi zgadnąć

słyszany dźwięk.

• Czytanie opowiadań i wierszy, wspólne śpiewanie piosenek i recytowanie rymowanek.

Od jutra - przez 5 dni będziemy potrzebować czasopism ogrodniczych ze zdjęciami

kwiatów, cebulek kwiatów (np. tulipana), cebuli.

 

Dzień 4 (30.03.2020r.)

Marcowe żaby – zabawa ze słowami piosenki. Dorosły mówi frazę piosenki np. cicho, Dziecko powtarza głośno; Dorosły głośno – dziecko szeptem

 

Razem jedną frazę głośno, drugą – szeptem itd.

 

UWAGA! Recytacja musi być prowadzona w rytmie piosenki.

 

Czy już idzie wiosna? – słuchanie opowiadania H. Zdzitowieckiej.

Czy już idzie wiosna?

Hanna Zdzitowiecka

Stary gil siedział na drzewie i pogwizdywał z cicha. Piórka nastroszył, jedną

nóżkę ukrył w ciepłym puchu na brzuszku, a drugą objął mocno gałązkę.

Słońce świeciło na czystym niebie i powoli topiło zimowe śniegi.

Nagle rozległy się ożywione świergoty i stadko pstrych czeczotek otoczyło

zamyślonego gila.

Gilu, gilu, na tej sośnie,

co na skraju lasu rośnie,

już śniegowy kożuch biały

wisi mokry, w strzępach cały.

Powiedz, gilu, czy to wiosna?

Czy do domu wracać czas?

Gil podniósł główkę do góry, rozejrzał się dookoła i powiedział:

– Jeszcze u nas śniegi nie topnieją, jeszcze nie czas powracać...

Odleciały zmartwione czeczotki, ale nazajutrz powróciły z nowiną.

Gilu, gilu, pod krzakami,

gdzie bieleje śniegu szmat,

już zielone sterczą listki

i od śniegu bielszy kwiat.

Powiedz, gilu, czy już wiosna?

Czy do domu wracać czas?

Gil połknął nasionko, które trzymał w grubym dziobie, i odpowiedział:

– To śnieżyczka wiosnę nam bliską obiecuje, ale jeszcze nie czas powracać...

Ledwie skończył mówić, gdy znowu nadleciało kilka czeczotek.

Gilu, gilu, na leszczynie

już sto bazi się rozwija

i złociste pyłku puchy

wiatr roznosi swym podmuchem.

Powiedz, gilu, czy to wiosna?

Czy do domu wracać czas?

Ale gil pokręcił tylko łebkiem i przefrunął na inny krzak, gdzie zostało

jeszcze trochę zeszłorocznych jagódek.

Minęło kilka dni. Słońce grzało coraz mocniej. Śniegi stopniały dookoła

i z ziemi wychyliły się pierwsze, cieniutkie igiełki młodej trawy. Gil nie stroszył

już piórek z obawy przed zimnem. Czesał je właśnie uważnie dziobkiem,

kiedy nadleciały wesołe czeczotki.

Gilu, gilu, wczesnym rankiem

rozwinęły się sasanki,

już i blade złocie kwitną,

i przylaszczki się błękitnią.

Powiedz, gilu, czy już wiosna?

Czy do domu wracać czas?

Gil już otwierał dziób, żeby coś powiedzieć, kiedy tuż obok rozległ się

gwizd, jakby drugi gil usiadł na sąsiednim drzewie. Obejrzał się gil, obejrzały

się zaciekawione czeczotki.

Na gałązce siedział z przekrzywiona główką szpak i gwizdał, do złudzenia

naśladując głos gila. Kiedy go zobaczyły czeczotki, zakrzyknęły wszystkie naraz:

Spojrzyj, gilu,

już do lasu powracają ptaki z wczasów!

W polu śpiewa już skowronek,

czas w rodzinne wracać strony!

Zagwizdał gil wesoło, rozgłośnie. Rozpostarł skrzydełka, zatrzepotał nimi

i zawołał:

Teraz widzę, że już wiosna!

Czas na północ wracać, czas!

I odleciał, a z nim wszystkie śnieguły, jemiołuszki, czeczotki i gile, które

przebywały u nas przez zimę.

(Dobrze pokazać dziecku zdjęcia ptaków, o których mowa w opowiadaniu )

Dorosły zadaje dziecku pytania dotyczące treści opowiadania: Jakie ptaki przylatywały do gila?;

O co dopytywały czeczotki?; Co zmieniało się w przyrodzie, co zaobserwowały czeczotki?;

Kiedy gil w końcu zrozumiał, że wiosna jest już blisko?; Co postanowił gil,

kiedy przekonał się, że nadchodzi wiosna?; Dokąd i dlaczego gil odleciał?; Jakie

oznaki nadchodzącej wiosny były wymienione w opowiadaniu?.

Dzieci oglądają zdjęcia ptaków: bociana, szpaka, słowika, kopciuszka, jemiołuszki, gila, czeczotki, czyżyka. Powtarzają za dorosłym ich nazwy. Część ptaków przylatuje do nas wiosną, ale są takie, np. gil, jemiołuszka, czeczotka, czyżyk, które od nas odlatują na wiosnę, a przylatują przed zimą. „Co to za ptak?” – zabawa słuchowa. Dorosły mówi nazwy ptaków, dzieląc je na sylaby, a dzieci podają pełną nazwę, mogą wskazać odpowiednie zdjęcie ptaka. W kolejnym etapie dorosły mówi nazwy ptaków, dzieląc je na głoski, np. g-i-l, s-ł-o-w-i-k itd. Zadaniem dzieci jest podanie pełnej nazwy ptaka wskazanie jego zdjęcia.

W przedszkolu byłaby zabawa ruchowa np.„Ptaki do gniazd” – z użyciem kółka – gniazda.

„Ptak w gnieździe” – lepienie z plasteliny lub masy solnej. Przygotowujemy kartonowe pojemniki na jajka, kolorową plastelinę lub masę solną, szary papier,

kolorowe piórka lub biały karton i papier kolorowy oraz klej, nasiona grochu

i fasoli. Rozcinamy wytłaczankę tak, by każda komora była oddzielnie. Dziecko najpierw przygotowuje gniazdo: z szarego papieru odrywają krótkie paski i wyściełają nimi kawałek wytłaczanki do jajek. Jeśli nie ma kolorowych piórek, można zrobić skrzydła z kartki papieru złożonej na pół. Rysujemy kształt skrzydła i wycinamy podwójnie ((oś symetrii) Na koniec, z masy solnej lub plasteliny dziecko formuje kształt ptaka, przyczepiają skrzydła po obu stronach jego tułowia, z fasolki robią dziób, a z groszku lub koralików – oczy. Sadzają ptaka w gnieździe.

Praca z K3., 14 – Liczebnik główny i porządkowy 7; przeliczanie

w zakresie 7; dorysowywanie guzików kolejnym dzieciom tak, aby każde

następne miało o jeden guzik więcej niż poprzednie; kolorowanie słoneczek.

 

Zadanie dodatkowe – ozdabianie cyfry 7, dorysowywanie lub skreślanie elementów

w pętlach tak, by w każdej było ich 7.

 

„Gimnastyka buzi i języka” – zabawy logopedyczne.

a) „Nareszcie zima odchodzi” – zabawa rozluźniająca. Dzieci robią oddech ulgi,

jednocześnie wypowiadając: uch, ach, na zmianę.

b) „Wesołe usteczka” – zabawa oddechowa. Dzieci nabierają powietrza i starają

się jak najdłużej wypowiadać samogłoski na wydechu. Mogą przy tym poruszać

wargami w prawą i lewą stronę.

c) „Żabi śmiech” – ćwiczenia warg. Dzieci wymawiają na przemian bardzo dokładnie

samogłoski: e-i; e-y; e-u; e-a, e-o.

„Kto pierwszy znajdzie wiosnę?” – konstruowanie gry-ściganki. N. przygotowuje

Gra planszowa – ściganka z użyciem kostek do gry.

 

Marcowe żaby – śpiewanie piosenki razem i indywidualnie.

 

„Oznaki wiosny” – kształtowanie spostrzegawczości i umiejętności logicznego

wypowiadania się na temat ilustracji. Poszerzanie wiedzy dzieci na temat pierwszych oznak wiosny z wykorzystaniem ilustrację z Wielkiej Księgi Tropicieli.

Udanej zabawy !

dzień 3. (27.03.2020)

W poniedziałek rano – zabawa naśladowcza.

II

Marcowe ubrania” – rozmowa z dziećmi na podstawie wiersza Chory kotek

W. Grodzieńskiej oraz doświadczeń dzieci.

Chory kotek

Wanda Grodzieńska

Wyszedł kotek na deszczyk,

Dostał kaszlu i dreszczy.

Boli głowa i oczy,

Nogi w błocie przemoczył.

Kładzie mama koteczka

Do ciepłego łóżeczka.

Bierze synka za rączkę.

– Oj, masz, kotku, gorączkę.

Przyszedł tatuś wieczorem

Z siwym panem doktorem.

– Ratuj, panie doktorze,

Bo synkowi wciąż gorzej!

Doktor kotka opukał,

Okularów poszukał

I powiada: – Dam ziółka,

Będzie zdrowy jak pszczółka.

Dam i proszki na dreszcze,

Niech przeleży dzień jeszcze,

Ale lepsze niż proszki są

Na deszczyk kaloszki!

Pytania do dzieci: Dlaczego kotek zachorował?; Co go bolało?; Co trzeba

robić, by nie chorować?; Jakie ubranie jest odpowiednie na marcową pogodę?;

Co należy robić, aby w trakcie zabaw na świeżym powietrzu się nie pocić?; Co to

znaczy ubranie na cebulkę?. Doprowadzamy dzieci do przekonania, że nie

należy się spieszyć z lekkim ubieraniem, gdyż marcowa pogoda jest zdradliwa

i bardzo łatwo można się przeziębić.

„Marcowe igraszki” – zabawa ilustracyjna do opowiadania. Opowiadamy dzieciom

krótką historyjkę, wykonując przy tym ruchy ilustrujące jej treść. Dzieci naśladują :

Idziemy na marcowy spacer (marsz w dowolnych kierunkach). Wyglądamy przez

okno (skłon w przód z rękami na biodrach). Pada śnieg i wieje wiatr, więc zakładamy

grubą, zimową kurtkę, czapkę, szalik i rękawiczki, na nogi wkładamy kozaki

(ruchy ilustrujące nakładanie poszczególnych części garderoby). Po chwili

wychodzi słońce i zaczyna przygrzewać coraz mocniej (ręce w górze, wiatraczki

dłońmi). Bawimy się, biegamy i pocimy się (bieg w różnych kierunkach po dywanie).

Zaczyna być nam gorąco i zdejmujemy kolejne części ubrania. Najpierw

szalik, potem czapkę, rozpinamy kurtkę, mamy ochotę zdjąć buty, ale przecież

nie możemy iść boso (ruchy ilustrujące zdejmowanie poszczególnych części garderoby).

Nagle powiał silny, zimny wiatr (obejmowanie rękami tułowia). Robi się

nam chłodno. Zaczynamy się ubierać. Zapinamy kurtkę, zakładamy szalik, czapkę

i biegniemy prędko do domu (ruchy ilustrujące nakładanie poszczególnych

części garderoby oraz bieg).

„Wiosenne ubranie dla Paka” – zabawa klasyfikacyjna. Dzieci wykorzystują postać

Paka i ubrania z W. Wybierają elementy garderoby i zakładają na sylwetę

Paka. Po wykonaniu zadania dzieci opowiadają, które ubrania wybrały.

„Pak zakłada...” – zabawa słuchowa. Dzieci mają przed sobą wybrane wcześniej

ubrania. Dorosły mówi: Pak założył k-a-l-o-sz-e (cz-a-p-k-ę, p-ł-a-sz-cz, k-u-r-t-k-ę, b-u-

-t-y). Dzieci mają zadanie powiedzieć, o której części garderoby mówił

„Przejście po krze” – zabawa z elementem skoku. (Można w tej zabawie wykorzystać klocki, wzór na dywanie, taśmę malarską itp).Nieregularne linie w odległości ok.50 cm . Dzieci mają zadanie pokonać całą trasę, przeskakując obunóż ze środka jednego kółka do drugiego.

Marcowe żaby – osłuchanie z piosenką.

Marcowe żaby

1. Już wiosna na polach

sadzi krokusy.

Zając siedzi pod sosną,

marzną mu uszy.

Ref: A żaby rechu rech,

żaby się cieszą,

że ten marzec,

rechu rech,

wszystko pomieszał.

Raz słońce, a raz deszcz,

idzie wiosna, a tu śnieg.

Bo w marcu jak w garncu,

rechu rech, żabi śmiech.

2. A deszczem umyte

drzewa są czyste.

Na gałązkach już rosną

kotki puszyste.

Ref: A żaby...

3. Na łące bociany

głośno klekocą.

Rankiem słońce

przygrzewa,

mróz mrozi nocą.

Ref: A żaby...

a) Aktywne słuchanie piosenki. Dzieci siedzą na dywanie. Słuchając piosenki,

wystukują rękami ćwierćnuty naprzemiennie: raz klaszcząc, raz uderzając

dłońmi o kolana.

b) Rozmowa na temat treści piosenki. Dzieci odpowiadają na pytania : Co

robi wiosna na polach?; Jak wyglądają drzewa?; Co słychać na łące?; Dlaczego

żaby się cieszą?.

 

III Kolorowe ubrania” – wspólne przygotowywanie sylwet ubrań wiosennych

w 3 kolorach, np. czapki (4 zielone gładkie i 4 zielone w paski, 4 czerwone

gładkie i 4 czerwone w kropki, 4 niebieskie gładkie i 4 niebieskie w kwiatki),

kalosze i kurtki – takie same jak czapki .

Dzieci wykonują następujące polecenia : Z lewej strony  połóżcie czapki, z prawej – zielone ubrania; Na górze połóżcie niebieskie czapki, a na dole – czapki z wzorkiem; Podaj mamie kalosze, a tacie – ubrania w kwiatki; Przede mną ulóż czerwone kalosze, a przed tatą – ubrania w kropki itd. Dzieci wykonują polecenia .

Słońce świeci – deszczyk pada” – zabawa orientacyjno-porządkowa.

„Coś na g” – dzieci rysują przedmioty /

zwierzęta / owoce / warzywa, których nazwy zaczynają się tą głoską.

„Płaszczyk dla Paka” – zabawa plastyczna. N. ma przygotowany szablon płaszcza

dla każdego dziecka, farby plakatowe (gęste), korki od butelek. Każde dziecko

ma zadanie ozdobić płaszcz Paka kolorowymi plamami, stemplując go korkiem

umoczonym w farbie plakatowej. Wspólne śpiewanie piosenki Marcowe żaby.

 Przy melodii zwrotki dzieci poruszają się

po pokoju, podskakując. Przy melodii refrenu dzieci na czworakach poruszają się

skokami zajęczymi po dywanie.

Miłej zabawy!

Dzień 2. (26.03.2020r.- czwartek)

Bajka o dniach tygodnia – słuchanie utworu Cz. Janczarskiego czytanego przez. Utrwalenie nazw dni tygodnia.

Bajka o dniach tygodnia

Czesław Janczarski

– Teraz opowiem wam bajkę o dniach tygodnia – powiedział Uszatek i się uśmiechnął. – Zobaczymy, kto z was wymieni wszystkie dni tygodnia po kolei, gdy skończę opowiadać.

Była sobie mama-kaczka. Miała siedmioro dzieci: trzy kaczuszki i czterech kaczorków. Bardzo to były niesforne dzieci: kiedy szły po wodę do źródła

– pchały się jedno przez drugie, mąciły czystą wodę. Gdy dostawały jedzenie

– rzucały się na nie wszystkie naraz. To samo było przy kąpieli w strumyku:

silniejsze odpychały słabsze, trzepotały skrzydełkami, nie obeszło się czasem bez bójki. „Muszę zrobić z kaczętami porządek – rozmyślała mama-kaczka – ale jak?” I wpadła na taki pomysł: nadała swoim dzieciom imiona. Były to nazwy dni tygodnia: Środa, Sobota i Niedziela – to były kaczuszki. Kaczorki zaś nazywały się: Poniedziałek, Wtorek, Czwartek i Piątek. Ustawiła kaczka dzieci w kolejności od Poniedziałku do Niedzieli i kazała im chodzić jedno za drugim.

I teraz przy źródle, przy kąpieli i przy jedzeniu panował wzorowy porządek. Kaczorek Piątek nigdy nie pchał się przed Środę, szedł grzecznie za Czwartkiem, Niedziela nie wyprzedzała Soboty. Kiedyś Sobota chciała wyprzedzić Środę, a potem było jej wstyd, że się tak pomyliła.Chwali mama swoje dzieci, cieszy się, że wpadła na taki dobry pomysł i że teraz nie ma już kłopotów ze swoją gromadką. Kroczy na jej czele, za nią idzie najstarszy synek Poniedziałek...Jaka jest dalsza kolejność, powiedzcie sami.

Pytanie do dziecka: Ile dzieci miała mama kaczka?; Jaki kłopot z dziećmi miała kaczka?; Co wymyśliła, żeby rozwiązać problem?; Jakie imiona miały kaczuszki?; Jakie imiona miały kaczorki?; Jak miał na imię najstarszy kaczorek?; Jako który z kolei stał w rzędzie?; Kto był drugi (trzeci, czwarty, piąty,szósty, siódmy)?; Wymień kolejno imiona dzieci. (Ułożenie np. klocków  )

Zrób tyle, ile...” – zaklaszczę, tupnę  (przysiady, podskoki, klaśnięcie w ręce, pajacyk itd.). (od 1-6)

„Tropimy głoskę g” – zabawy słuchowe z wykorzystaniem K. Dzieci wyszukują w pokoju lub wymyślają przedmioty / zwierzęta / owoce / warzywa, których nazwy zaczynają się głoską g. Praca z K3., 13 – czytanie globalne, wyraz podstawowy:garnek. Łączenie w pary i kolorowanie obrazków, których nazwy zaczynają się tą samą głoską (g, k), wyróżnianie głoski p w nazwie obrazku, który nie ma pary.

Zadanie dodatkowe – słuchanie przysłowia: W marcu jak w garncu, mówienie

z jednoczesnym wodzeniem po śladzie, rysowanie kształtu w tunelu oraz samodzielnie.

O ile to możliwe spacer po lesie. W trakcie wyjścia dzieci zwracają uwagę na elementy pogody: chmury, słońce, temperaturę itp.

„Po co są kalendarze?” – rozmowa z dziećmi. (pokazać dostępne kalendarze). N. prezentuje dzieciom zgromadzone kalendarze. Pytanie: Po co są kalendarze?. Dzieci wypowiadają się swobodnie.

Wyprawka (koło pór roku)kartoniki z kropkami (1–6) K3., pędzle,kredki, ołówki lubinne dowolne narzędzia kreślarskie, tacki z czymś sypkim, tabliczki suchościeralne,, kartki,kalendarze

Obserwatorzy pogody” – wykonanie kalendarza pogody. N. na tablicy przywiesza

kartka podzielona na siedem kolumn i dwa wiersze.

Dzieci opowiadają o swoich wrażeniach

ze spaceru i odczuciach dotyczących pogody.

„Gimnastyka oka” – zabawa wzrokowa. Zasłoń prawe oko. Co widzisz? (np. przez okno.)- przeliczanie

Przyjemnej zabawy!!!

opowiesc_Paka_Oznaki_wiosny.mp3temat: OZNAKI WIOSNY

dzień 1. (25.03.2020r.- środa)

Rozmowa na temat przysłowia : "W marcu jak w garncu"

- to jest taki dziwny miesiąc,

w którym wszystko wcąż się miesza:

lato, zima ,po połowie.

W nim jak w garncu,

jest takie przysłowie.

Składniki na zupę marcową- zabawa ruchowa- słońce : dzieci uśmiechają się, rękami naśladują świecące promyki; - deszcz:przestakiwanie przez kałużę; - śnieg:dzieci kładą się na dywanie i robią aniołki; - wiatr:mówią głoskę sz i z uniesionymi rękami kołyszą się na boki.

Praca z K3.,s.12

Rysowanie w "garnku" oznak marcowej pogody. Praca z ZG,39.